10 ตุลาคม 2548 14:46 น.
ก้อนเนื้อที่รักเธอ
ตอนนี้อยู่ไหนคนดี
คนทางนี้คิดถึงรู้ไหม
ความกังวลมากมายยามเธอห่าง.มันปะทุขึ้นในใจ
หวั่นไหวมากมาย.กับระยะหัวใจที่ค่อยๆไกลกัน
ความเหงาค่อยๆปะดังเข้ามา
ความกลัวในความอ่อนล้า.มากมายอยู่ในนั้น
กลัวว่าเธออาจจะลืมกัน
ไม่เหลือแล้วความผูกผัน.เก่าๆที่เคยมี
กลับมาสักทีเถอะคนของหัวใจ
ไม่อยากคิดฟุ้งซ่านยามเธอไกลอยู่แบบนี้
กลัวจนไม่กล้าคิดว่าถ้าเธอทิ้งกัน.จะทำไงดี
ได้แต่สับสน.และยังรอทุกนาที.ในการกลับมา
............ ของเธอ ............
27 กันยายน 2548 18:33 น.
ก้อนเนื้อที่รักเธอ
ในบางครั้งที่ทำตัวไม่ดีลงไป
แต่ลึกๆความห่วงใยยังมากมายอยู่ในนั้น
ถูกตราหน้าว่าเลวทราม.ชั่วช้าสารพัน
ไม่มีที่อยู่ให้คนอย่างฉันเสมอมา
มีก็เพียงอุ่นไอให้ซบอิง
หวังดีเสมอให้เป็นที่พักพิงคอยรักษา
เลวเพียงใดชั่วขนาดไหน.เธอก็ยังรอคอยการกลับมา
แม้บางครั้งเธอเสียน้ำตา.แต่ก็ยังไว้ใจ
คงไม่มีคำพูดอื่นสำหรับสิ่งดีๆ
มีเพียงคำมั่นที่ในวันนี้.จะกลับตัวให้ได้
ตอบแทนความรักที่เธอให้มา.หมดทั้งใจ
ตอบแทนความห่วงใย.หวังดี.จากเธอ
สักวันฉันจะดีพอกับความรักที่เธอมอบให้
ฉันสัญญา..
20 สิงหาคม 2548 20:52 น.
ก้อนเนื้อที่รักเธอ
ไม่อยากพูดออกมาเลยว่า.เราจบกัน
ไม่อยากเชื่อเลยว่าสักวัน.จะมีวันนี้
วันที่ความฝันทุกอย่างพังทลาย.เหลือแค่วันดีๆ
มือที่เคยจับไว้ทุกที.ตอนนี้ก็ต้องปล่อยไป
ความรู้สึกที่เคยมี.ค่อยๆจางลง
ความมั่นคง.ในสายตามันจางหาย
รอยยิ้มเดิมๆตอนนี้สถานะของเรามันเปลี่ยนไป
สุดท้ายก็ไม่มีใคร.ไม่เหลือสักคน
15 พฤษภาคม 2548 14:38 น.
ก้อนเนื้อที่รักเธอ
สายตาที่มองบ่งบอกว่าคิดอะไร
เธอห่วงใย.เขามาก.แต่ไม่ใช่ฉัน
เธอมาหาเขา.แต่พูดราวกับฉันสำคัญ
เพียงเพราะเกรงใจกัน.กลัวฉันจะน้อยใจ
ความรู้สึกดีๆกับเขาและฉันมันต่างกัน
ท่าทีและการกระทำ.ใครมองดูก็รู้ได้
สายตามันฟ้อง.ว่าความสัมพันธ์เราเริ่มห่างไกล
รักเขาใช่ไหม..อยากฟังจากปากเธอ.คนที่ฉันรัก.บูชา
อย่าให้มันข้องใจอย่างี้ต่อไปเลย
จุดจบสักวันมันก็ต้องลงเอย.ไม่เร็วก็ช้า
ไม่อยากค้างคาอยู่อย่างนี้..อยากให้เธอพูดมา
กรุณาจบเรื่องต่างๆนาๆ..แล้วพูดว่า เธอรักใคร
แค่อยากรุ้ว่า เธอรักใคร..
21 เมษายน 2548 22:26 น.
ก้อนเนื้อที่รักเธอ
ฉันอยู่ดีๆที่ก้อนเหว.เบื้องล่าง
เธอเป็นดาวสว่าง..อยู่บนฟ้า
เธอพยายามดึงฉันให้ขึ้นไป..ชมเชยดารา
ขอร้องเถิดกรุณาวางไว้ที่เดิม..ของมัน
ขอคุณมือที่แสนดี..หัวใจที่เมตตา
แต่คนนี้ไม่มีวาสนาไกล.ถึงขนาดนั้น
ใครเขามอง.ก็รู้ว่าเราไม่คู่กัน
ฉะนั้นเธออย่าแปดเปื้อนมัน.อีกต่อไป
เก็บมือและหัวใจที่แสนดีงาม.ที่ฉันไม่ควรคู่มัน
ได้โปรดกลับไปป็นเพียงแค่ฝัน..ที่ฉันเฝ้าใฝ่
ฉันไม่กล้า..ที่จะลอยขึ้นไป
รู้ตัวดีว่าสมควรอยู่ตรงไหน
ไดโปรดปล่อยฉันไปตามยถากรรม.ที่ฉันควรจะเป็น
เก็บมือที่บอบบาง เก็บมือของนางฟ้า
ฉันไม่กล้าจะฉุดไว้......
ขอบคุณที่ห่วงใย แต่เธอรู้บ้างไหม
ว่าบนฟ้าฉันคงไม่มีวาสนา..
จะขึ้นไป..