25 ธันวาคม 2549 22:24 น.
ก้อนเนื้อที่รักเธอ
ยืนอยู่คนเดียวอีกครั้งบนถนนเส้นเก่า
ข้างกายไม่มีเงาใครคนนั้น
เดินไปอย่างช้าๆท่ามกลางความเงียบงัน
ป้ายบอกทาง.ข้างหน้านั้น.คือถนนเศร้าใจ
รอบข้างเสียงใบไผ่ไหวสนั่น
ความกลัวเข้าครอบงำ.หวั่นไหว
สองข้างทางไม่มีคน.ไม่เหลือใคร
ไม่รู้จะเดินต่อไปยัง.ในใจ.ร้าวราน
อีกครั้ง.และอีกครั้งที่ถนนสายนี้
สุดท้ายก็ต้องเดินกลับมาทุกที.เช่นที่ผ่าน
หรือโลกนี้ไม่มีที่ให้ฉัน.อยู่อาศัยจึงให้ฉันทรมาน
ส่วนเกินของความรัก.ไม่มีค่าพอให้พบพาน รักแท้.จริงใจ
หรือว่าเราคือส่วนเกินของความรัก ที่ไม่มีทางได้รู้จักความสุขที่แท้จริง
22 พฤศจิกายน 2549 21:45 น.
ก้อนเนื้อที่รักเธอ
รอยยิ้มที่แสนดี.แสนอบอุ่น
แววตาอ่อนละมุน.ที่เธอให้
คำพูดดี.ที่เธอบอก.ว่าห่วงใย
ท่าทีที่สนใจ.มีให้กัน
มันกำลังฆ่ากันให้ตาย
ยิ่งเธอแทนตัวเอง.ว่าพี่ชาย.คำนั้น
น้อง.อย่างนั้น.อย่างนี้.ที่บอกกัน
รู้ไหมว่ายิ่งทรมานกัน.โดยวาจา
ไม่อยากได้ยินอีกแล้ว.น้องสาว.หรือพี่ชาย
แต่เป็นไปไม่ได้.ยังอยากรักษา
ความรู้สึกที่ดีที่เธอมีให้.แม้ในฐานะ.พี่ชายตลอดมา
พอเถอะน่ะช่วยเลิกฆ่า.ด้วยคำว่า...พี่ชาย...
22 ตุลาคม 2549 15:30 น.
ก้อนเนื้อที่รักเธอ
ยอมรับกับสิ่งที่เป็น
ไม่ต้องแกล้งเคี่ยวเข็ณ.รักใครคนไหน
อยุ่อย่างนี้ก็ดีแล้ว.พอใจ
หยุดพักใต้ต้นไม้.มองดูฟ้า.มองผู้คน
อิสระกับการเดินทาง
ไม่ต้องมีอารมณ์อ้างว้าง.สับสน
มีเพื่อนเป็นพระอาทิตย์.แมกไม้.สายลม
ไม่ต้องทน.คนทำร้าย.เสียน้ำตา
รู้จักอยู่กับตัวเอง.
ทำอะไรได้ทั้งนั้นไม่เกรง.ใครจะว่า
อยากร้องก็ร้องอยากเต้นก็เต้นไม่รีรอให้เสียเวลา
อิสระเริงร่า.ไม่ต้อง.ง้อใคร
เมื่อไหร่จะเปิดเทอมซักทีน้อ.
เบื่ออย่างแรงเลย
คิดถึงเพื่อนๆทุกคนน่ะ ^___________^
6 ตุลาคม 2549 18:34 น.
ก้อนเนื้อที่รักเธอ
ยืนอยู่ตรงที่เคยอยู่นั่นแหละดี
ไม่ต้องก้าวมาใกล้ตรงนี้.ทนไม่ไหว
ปล่อยมือที่เธอจับกัน.แล้วกรุณาเดินกลับไป
ที่นี่ไม่ต้อนรับใคร.ที่ทำร้ายกัน
ไม่ต้องมีคำปลอบประโลมลวงโลก
ไม่อยากได้ยินคำขอโทษเรื่องเขาคนนั้น
ไม่ต้องพูดว่าเธอผิดเองที่ทิ้งกัน
แน่นอนถ้าเธอเป็นผู้กระทำความผิดนั้นไม่ต้องโทษใคร
ฉะนั้นประตูอยู่ซ้ายมือ
คงไม่ต้องบอกว่าเชิญเดินออกไปได้ไหม
อยู่ได้โดยไม่มีเธอ.เข้มแข็งพอที่จะทำใจ
กรุณาเก็บความหวังดีเอาไว้
แล้วเดินออกไปจากชีวิตฉันซะที
24 กันยายน 2549 22:57 น.
ก้อนเนื้อที่รักเธอ
มันก็แค่เรื่องบังเอิญ
ที่เธอเดินมาพบฉันวันนั้น
ที่ได้คบสบตา.กันแสนนาน
ได้รักได้พ้นผ่านสิ่งดีๆ
มันก็แค่เรื่องบังเอิญ
ที่เธอเดินไปพบเขาในวันนี้
เธอคุยถูกคอ.สนิทกัน.เกิดความรู้สึกดีๆ
จนอยากจะทิ้งส่วนเกินไม่มีค่าให้พ้นไป
ฉะนั้นวันนี้ที่เธอจะขอลา
มันก็คงเป็นเรื่องธรรมดาใช่ไหม
ชีวิตเธอมีเรื่องบังเอิญมากมาย
ส่วนชีวิตฉันคงไม่งตายถ้าเธอทิ้งกัน
คิดซะว่าเป็นเรื่องบังเอิญอีกครั้งนึง
คิดซะว่าบังเอิญเคยซึ้ง.เคยฝัน
อย่างที่ว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญที่เราเคยรักกัน
~และบังเอิญว่าฉัน..มันรักเธอมากเกินไป~
~แต่งตามเพลงเลยน่ะเนี่ย
อาจจะมั่วหน่อยๆ
ยังไงก็ติชมด้วยน่ะค่า~