อนึ่งหญิงทิ้งสัตย์เราตัดขาด ถึงเนื้อน้ำธรรมชาติไม่ปรารถนา ข้างนอกนวลส่วนข้างในใจสุดา เหมือนปลาร้าร้ายกาจอุจาดจริง ถึงรูปชั่วตัวดำระยำยาก รู้รักปากรักหน้าประสาหญิง ถึงปากแหว่งแข้งคอดไม่ทอดทิ้ง จะรักยิ่งยอดรักให้หนักครัน จนแก่กกงกเงิ่นเดินไม่รอด จะสู้กอดแก้วตาจนอาสัญ อันหญิงลิงหญิงค่างหญิงอย่างนั้น ไม่ผูกพันพิศวาสให้คลาดคลา