อันต้นไม้ต้นใหญ่ใจกลางทุ่ง เมื่อยามรุ่งรับแสงอาทิตย์ฉาย ครั้นยามเที่ยงร่มเงาให้บังกาย ยามจันทร์ฉายดารารายชายทุ่งนา ยามอรุณเบิกฟ้าเมฆาล่อง ทุ่งนาผ่องเขียวขจีรวีไหว เมื่อแสงส่องรวงข้าวทองผ่องอำไพ ก็สุขใจได้ยลดินถิ่นทองไทย ยามอาทิตย์อัสดงลงกลางไพร ยามนั้นใจโบยบินถวิลหา เพราะยามนั้นเห็นฝูงนกวิหคกา ยามเพลาพาตะวันลาลับไป เมื่อท้องฟ้าดะดาววะวาววับ จันทร์ขยับส่องแสงแมลงไหว ลมพัดมาพาให้นึกเคลิ้มไป สงบใจชายทุ่งนาหน้าบ้านเรา
หน้าส่วนตัว
1603
