8 มกราคม 2550 23:48 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
๏หมาดู หมู - เห่าโห้งมันเห็น
มารเบ่ง บ เบี่ยงเบน.บทอ้าง
หมูฝันบ่ทันเข็นรางใส่ รำ-ฮา
หมาขากสำเหลดค้างย่ำ-เย้ยแนวหยัน ๚
๏ฉกรรจ์ฉกาจกล้า..มือหมี
ตระปบกะเหวี่ยงตี.หมู่มิ้ม-
แตกวงแตกเวิงหนี.บต่อ รังแฮ
หวานหากหมีห่อนลิ้ม.ไต่ไม้ตายหมาง ๚
๏ราวทางทั่วถิ่น-ทั้ง..หลุบถม
เห็นแต่ปลัก-โคลนตม..ต่ำเตี้ย
สาดโคลนใส่คน-ขรม.. ใดสะ ใจฤา
บางช่วงกรรมอ่า!-เอี้ย ! ...เข่นแม้นทวยเขลา ๚
๏ถนัดเอาชนเอ่ยอ้าง-...อิงขยาย
สมอยากก็ถากดาย..อย่างหญ้า
ระเบิดแตกตูมผาย....แมนดั่ง นรกนอ
หมาอยู่เบื้องหลัง-ค้า.โลหิตเคล้าภัยแสยง ฯIะ๛
7 มกราคม 2550 01:41 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
ï ตึงตูม-อา ! ตื่นเต้น.........เพียเอ๋ย
แตนแตกตามตกเฮย.......ห่อนเหี้ยน
ระเบิดระเบอเหวย..........บานเบ่ง จริงนา
พาหวั่นปานปักเสี้ยน......ทิ่มเนื้อซอนแสยงú
ï รุนแรงพรางเล่ห์ร้าย........ลวงไผ
เห็นแต่ปวงบ่าวไทย........ขื่นทั้น
คนนา ! บ่แม่นไหม.........กินหม่อน เพียเฮย
ยีเหยียบดายดั่งนั้น...........แม่นแท้ฤาสหาย ú
ï ความตายควรยื่นล้อ.........คนหรือ
วานแบ่งวงศ์สูคือ.............สิ่งสร้าง
แตนแตกตกเฮือน-หือ......สูอยู่ ดีนอ
ดีจึ่งเทียวเอ่ยอ้าง...............ยื่นล้อมวลผี ú
ï ธานีอันเขตแคว้น............ไผทสยาม
บแม่นบ่อนคนทราม........สุ่มแสร้ง
นายหมาง-บ่าวตาย -หาม..ไปสู่ ใดฮา
วอนอย่ามนุษยธรรมแล้ง.....ระเบิดแล้วส่งสวรรค์ úÐû