15 มีนาคม 2549 14:45 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
ลิ่มโลหิตอันเดิม เพิ่งจะผาก
ทะเลเลือดอันใหม่อันมาก มารอจะฝัง
หทัยทวยไท ฤาบมิหวั่นระย่อ
ต่อห่ากระสุน จากข้างหลัง
ทุกคราประชา ร่ำร้องหาอธิปไตย
แต่สิ่งที่ได้ หทัยหวิดจะขาดจะคลั่ง
มันคือการผลัดคนมากดขี่
และฤา ณ คราวนี้ .. แม่ธรณียิ่งจะสะอื้นดัง
10 มีนาคม 2549 23:52 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
ผมกับลูกแวะร้านหนังสือก่อนกลับบ้าน
ทุกวัน เราใช้เวลายืนอ่านเล่มนั้นเล่มนี้อยู่
จนถึง 5 โมงเย็นก่อนแวะซื้ออาหารถุงกลับไป
กินที่บ้าน
ผมชอบหนังสือ ลูก ๆ ก็คงชอบหนังสือ
ด้วยมั้ง สังเกตที่เขาขอยืมการ์ตูนของคุณครูติด
มือกลับมาอ่านต่อที่บ้านเสมอ
หนังสือที่ผมสะสมไว้หลากหลายมาก
แรก ๆ เป็นวรรณกรรม หลัง ๆ มาเป็นวิทยา
ศาสตร์ ล่าสุดเป็นเรื่องเศรษฐกิจและการเมือง
ไม่รู้ล่ะ ถ้าลูก ๆ ไม่อ่านจริง ๆผมก็คงยกให้เป็น
ห้องสมุดเพื่อประโยชน์สาธารณะต่อ
หลายปีมานี้ หนังสือบนชั้นมีเยอะขึ้นมาก
บางเล่ม กระดาษเริ่มออกเหลือง และเปราะหัก
ง่ายเวลาบังเอิญพับ บางเล่มผมลืมไปแล้วว่าเคย
ซื้ออ่านเพราะมันนานมากคือนานเป็น 20 ปีแล้ว
บางเล่มผมอ่านซ้ำอีกหลายหนจนจำได้แม่น ทั้ง
อารมณ์เรื่องและลำดับการณ์
เมื่อลองไล่ประเภทและชื่อกลุ่มของหนังสือ
บนชั้นวางแล้ว ผมพบ ว่าหนังสือเกี่ยวกับนายก
รัฐมนตรีมีมากที่สุด
ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อครับ หนังสือทั้งหมดนั้น
ทำให้ผมได้รับรู้ว่า..
ทักษิณ เป็นนายกรัฐมนตรีที่ดี
น้อยกว่าที่ผมรู้จัก
มาก