14 พฤษภาคม 2547 07:02 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
ตาเว็นยามเช้าแดงใหญ่
ค่อยพ้นขอบโลกขึ้นมาเห็นไหม
กลมโต โอโฮ้ ส่งแรงต่อใจ
เห็นแล้วคิดไกล
เหมือนให้เรี่ยวแรงแข็งขัน
ตาเว็นยามเที่ยงเปรี้ยงร้อน
แดดกล้าพยับแดดซ้อน
จะเดินนั่งนอนหุนหัน
ตาเว็นเย็นโตคืนดิน
ก่อรูปอารมณ์ถวิล
ถึงวันเวลาผ่านผัน
ตาเอ๋ยตาเว็น
เจ้าก็เดินทางอย่างนั้น
แต่ทำไมเล่าตาฉัน
จึงบอกตาใจครุ่นครวญ
13 พฤษภาคม 2547 16:29 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
ผมไม่ได้คาดหวังว่าคุณหรือใครๆจะแจกทาน
ผมไม่ใช่ขอทาน
ผมเป็นประชาชน
มีสิทธิ หน้าที่ มีความรับผิดชอบ
ต่อแผ่นดินถิ่นเกิด
ต่อสังคม
ต่อเพื่อนร่วมชะตากรรม
และต่อผู้เกิดทีหลัง
ในประเทศ ที่เป็นประชาธิปไตยเช่นไทยนี้
อย่าสร้างประชาชนที่โง่เขลาได้ไหม
จัดการศึกษาของประเทศอย่างจริงใจได้ไหม
ตอนนี้คนรับผิดชอบในกองมูลการศึกษาง่อยเปลี้ยสุดขีด
ไม่ต้องพูดถึงผลผลิตของกองมูลนั้น
ว่าจะพิการพิกลขนาดไหน
ผมขอได้ไหม
สนใจการศึกษาของประเทศ
อย่างจริงๆจังๆเสียที
ที่ผ่านมาท่านทั้งหลายผู้อยู่ในกองการนั้น ดูถูกประชาชนว่าโง่เขลาเหลือ
หรือว่า
จริงๆ แล้วท่านต้องการเพียงประชาชน พลเมืองโง่ๆ
เพื่อท่านจะได้ไม่ต้องลำบากในการคิดอย่างฉลาดๆ
13 พฤษภาคม 2547 07:45 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
ถ้าบรรพชนบอกว่า
นี่พวกเองทั้งหลาย
ข้าจะยกประเทศหนึ่งให้พวกเองอยู่
จงออกแบบประเทศดูซิ
ทำอย่างไรบ้าง ทำอะไรบ้าง มีอะไรบ้าง
ประเทศของเอ็งจึงจะสงบสุขวัฒนาถาวร
เราจะออกแบบอย่างไรล่ะครับ
13 พฤษภาคม 2547 05:35 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
ัวันวานผ่านผัน
ความฝันเกิดเป็นจริง
เรื่องใดไม่หยุดนิ่ง
ชวนให้นึกว่าหายใจ
หลายหนในหลายก้าว
มีบางคราวราวป่วยไข้
บ่นานในวันใหม่
ก็ผ่อนคลายความร้าวฉาน
ชีวิตเคยโหว่แหว่ง
มีวันแกร่งขึ้นเต็มกาล
แรกแรกใจแตกซ่าน
หนท้ายกลับเป็นดีคืน
คลื่นคลั่งดังน้ำบ้า
ยังรู้ลาครารุ่งตื่น
ขื่นขมสุดขมขื่น
ยังรู้จางลงบางวัน
-----------------------------
เมื่อฝันพลันเป็นจริง
หรือควรหยิ่งจนน่าหยัน
หรือโขนที่สวมพลัน
ขับให้คลั่งอหังการ
คนจ้อยคนต้อยต่ำ
ต่างมีกรรมต่างทำงาน
คุณเค้นให้กลัวลาน
นี่หรือคนเคยจนใจ
อวดหัวอวดตัวโขน
เถื่อนทะโมนกับคนใกล้
ราษฎร์ถ้วนควรค้อมให้
กลับโอหังขี่หลังเขา
เมื่อตัวสวมหัวโขน
ควรอ่อนโยนยิ่งกว่าเก่า
ราษฎร์รอบครอบใส่เกล้า
เขาคือนายภาษีโขน
ราษฎร์รอบควรครอบเขา
เราอาศัยภาษีใคร
12 พฤษภาคม 2547 15:23 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
เคยเรียงถ้อยไว้มากในหลากเรื่อง
บ้างเรื่องเรือง-เฟื่องฝัน-บ้างหวั่นไหว
ทั้งทอดาว ทบศรัทธา ไกลกว่าไกล
บ้างซ่อนนัย ปลอบคนท้อ ทรมาน
แต่ผมกลับมิได้เอ่ยเผยถึงคุณ
ที่เจือจุนดูแลใจผมในบ้าน
เคียงกันอยู่ดูแลฝันก่อนวันวาน
ไม่เคยจารเชื่อมใจด้วยใยคำ
ผมรักคุณในความดีที่มีอยู่
หาเคยหลู่แต่น้อยไม่ บ่ใฝ่ต่ำ
ไม่นอกทางให้หงอยท้อบ่ก่อกรรม
ยังคงทำงานการสิ่งอันควร
จึงขอเอ่ยถ้อยไว้ในสาส์นนี้
ผมภักดีอย่างจริงใจไม่ผันผวน
ถึงปลายทางแม้มืดค่ำจงสำรวล
ความสำเร็จทั้งมวลมอบแด่คุณ
-----------------------------
ผมรักคุณมาก
ผมเอง
หน้าส่วนตัว
767
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
