30 ธันวาคม 2547 16:21 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
1. สิงสาลาสัตว์รู้ว่าจะมีภัยล่วงหน้า
ก็บอกกันและพากันอพยพโยกย้าย
พ้นจากมวลภัยอันตราย
แม้ล้มตายก็เป็นไปแบบธรรมดา
2. แต่มนุษย์เล่า
เทคโนโลยีสูงกว่าเหล่านั้นนักหนา
ใยต้องดับวายคล้ายผักปลา
การเตือนภัยล่วงหน้าคืออันใด
3. อีกกี่โทษอีกกี่ทุกข์จะคุกคาม
โบยมนุษย์ทุกนามเทียวร่ำไห้
มนุษย์เห็นแก่ตัวกลัวเภทภัย
หากอ้ำอึ้งอำภัยไม่บอกกัน
4. ?
28 ธันวาคม 2547 10:14 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
46. กิจการขยายออกให้ดอกผล
งานของขาวก้าวหน้าจนจ้างคนจัด
ตำรับยาสมุนไพรต้านไวรัส
แพร่สะพัดโดยเปิดตัวไปทั่วเน็ต
47. ยาของขาวเป็นพืชไพรดอกใบแก่
หีบห่อแหมทันสมัยคิดได้เด็ด
เพียงต้มอาบดื่มทาสี่ห้าเม็ด
ภูมิต้านทานก็ปานเพชรแกร่งขึ้นปั๊บ
48. แขกญวนจีนพม่ามลายู
ร้องอู้ฮูยาอะหยังเจ๋งจังหนับ
โอนเงินเข้าบัญชีขาวซีครับ
ขาวก็รับเละแลตังวายพระ
49. เมื่อน้องยอได้ข่าวอ้ายบ่าว ก็
ส่งอีเมล์ติดต่อไวเลยล่ะ
ว่าพี่ขาว พี่ค้าขายดีไหมจ๊ะ
จำน้องได้ไหมนะน้องหงอยนัก
50. อยู่เมืองแมนแดนอินทร์กินนอนดี
เริงราตรีกล่อมวิมานเป็นงานหลัก
เวียงอินทรคือบ่อนนวดอวดฉากรัก
ปิดตัวลงเป็นพัก เปิดลับลับ
51. หนูอยู่ฝ่ายเชียร์แขกกับแจกบัตร
ช่วยองค์อินทร์แจงจัดจนเสร็จสรรพ
เหนื่อยจนเหงื่อโทรมกายจึงได้ทรัพย์
ไม่เหมือนพี่นั่งนับเงินง่ายดาย
52. ขาวตอบยออย่างคิดถึงและห่วงใย
วันที่ยอจากไปแทบใจหาย
หวังให้ยอคืนเรือนเยือนพี่ชาย
ให้ได้พบก่อนตายไปจากกัน
53. องค์อินทรคงผ่อนคลายไม่เคืองขัด
ฐานะขาวบ่ใช่สัตว์อันคนหยัน
อินทร์เหยียดคนยากไร้ในไพรวัลย์
ขาวขึ้นชั้นกฎุมพีอาจดีพอ
54. องค์อินทรคงลดตัวลงคบหา
เห็นศักดิ์คนเกินหมามีปลอกศอ
ใครมีเงินอินทร์คงพร่ำเอ่ยคำยอ
ใครจนรอคนหยามน้ำหน้าเอา
55. เชิญพี่ขาวว่าให้หนำใจเถิด
ขอเพียงเปิดช่องใจให้น้องเจ้า
รับคืนเรือนเหมือนวันอันนานเนา
จะขอยาพี่ทุเลาพิษทุรน
56. ภูมิคุ้มกันหัวใจมันอ่อนแอ
ไร้คนแลกมลน้องนี้หมองหม่น
แม้นพี่ขาวบ่เยื่อใยใครสักคน
ยอขอทนด้านหน้ามาพึ่งพิง
ฯ
23 ธันวาคม 2547 13:00 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
ฟังก่อน
บัดนี้โลกของเราไปไกลเหลือแสน
หิริโอตตัปปะขาดแคลน
ชนบทถึงเมืองแมนก็เหมือนกัน
ทำชั่วไม่มีความยับยั้ง
คลื่นตัณหาคลั่งไร้ขีดขั้น
แรงกระตุ้นมาจากสื่อสารพัน
ที่ขายข่าวเท่านั้นคือจรรยา
อ่อนต่ออำนาจความอยากได้
ดวงจิตตกต่ำไปทางบาปหนา
กระทั่งยกมูลหมูขึ้นบูชา
ขอเพียงได้เงินตราพอกพูน
ลูกหลานจมลงทะเลบาป
ราคะพาธรรมสาปสูญ
ความชั่วไร้พรมแสน แดนอาดูร
คุณธรรมบ่พอเกื้อกูลสังคม
เมื่อลูกของเราหลานของเรา
ใช้ชีวิตขลาดเขลาขื่นเหลือข่ม
ฟอนเฟะเละราวฟายอาจม
คนเกิดก่อนอย่างเรามีสำนึกนิยมอันใด
17 ธันวาคม 2547 09:33 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
40. แม่คงเก็บตั๋วเงินรอหนูยอ
ขาวคงมีมากพอแล้วทรัพย์สิน
เราเคยจนกันมาจนชาชิน
เจ็บอย่ากินเวลาเยียวยานาน
41. จากวันนี้แม่สำลีขอพึ่งธรรม
ตัดบ่วงกรรมที่เหนี่ยวใจไปประหาร
ขาวอย่าพ้อถึงแม่ไกลบ่ไปนาน
จะคืนชานชมเจ้ากับเหย้าเรือน
42. ลูกบ่มีฝั่งฝาเพราะฝ่าฝัน
หวังมีวันพ้นขมสมสุขเหมือน
คนอื่นที่ผ่านร้าวเห็นดาวเดือน
มีผองเพื่อนหุ้มหอมพร้อมหมู่พงษ์
43. แม้นหนูยอเยือนนาอย่าแหนงนาง
ให้รับอย่างสมสง่าพญาหงษ์
ก็ช่างเถิดถึงอินทราเหยียดป่าดง
เราควรคงรักต่อยอของเรา
44. สงสารเธอเกิดอย่างอินทร์กินอย่างไพร่
ดีที่บ่เจ็บไข้ถึงบ่มเศร้า
ถึงเปิบกลอยแกล้มปลาร้ามานานเนา
ยอของเรายังนวลผ่องเกินย้องยอ
45. เชิญแสวงหาธรรมแม่สำลี
ขาวมันมีเวรกรรมให้ทำต่อ
คนช่วงชี้ว่าขี้ข้าน้ำตาคลอ
มีบุญพอจะบ่ายหน้าเข้าหาวัด
46.
11 ธันวาคม 2547 23:01 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
33. ยอพระกลิ่นมีองค์อินทร์มาเอากลับ
แม่ก็มึนเหมือนง่วงหลับเลยขวัญไถ
อึ้งทบอึ้งตอนเขาดึงเธอจากไป
แม่บ่เหลือสิ่งใดท้อใจแท้
34. ว่าโอ้โอ๋โธ่ถังอีนังหนู
ก่อนนี้สูอยู่ที่ไหนไม่แยแส
ก็อ้ายขาวนี่ใช่ไหมเอาใจแจ
คอยดูแลมาจนโตโถกรรมเวร
35. อินทร์นั้นอ้างลายพิมพ์กรรมพันธุ์
ยอพระกลิ่นเชื้อสวรรค์ควรชั้นเด่น
บ่ใช่ต่ำต้อยราวกับดินเลน
เดือนควรเพ็ญบ่ใช่คว่ำลงดำดาน
36. เออเชื้อกูมันดงมันดิบด้อย
บ่ดีเด่นพออวดถ้อยเท่าเธอท่าน
แล้วเมื่อก่อนก้อนเนื้อใดทิ้งไว้ปาน
ขยะมารหัวขนคนกับอินทร์
37. พอเสียเถิดพูดไปก็ไร้คุณ
รังแต่จะยิ่งฉุนให้คนฉิน
พ่อทะแกล้วแม่ป่วงแล้วน้ำตาริน
แม่บ่คิดขายลูกกินโปรดอย่าแคลง
38. ผมเป็นลูกของแม่ซึ้งแก่ใจ
ดีอันใดควรตั้งต่อก็แสวง
เมื่อไม่ใช่บุญดองครองรักแพง
ก็ปล่อยไปไม่โต้แย้งให้ยิ่งร้าว
39. นี่ไงตั๋วค่าตัวยอพระกลิ่น
เป็นน้ำใจในองค์อินทร์ให้กินข้าว
หน่ออินทรจรลาสู่ฟ้าพราว
คงเป็นดาวกล่อมราตรีที่แดนอินทร์
ฯ
หน้าส่วนตัว
1608
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
