5 เมษายน 2550 17:28 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
ผมหล่อเลี้ยงหัวใจด้วยไฟฟืน
อันเกิดแต่ดินชื้นโพ้นคืนค่ำ
ลนกิเลสโดยประสงค์พ้นกงกำ
แลน้อมนำสู่แดนนฤพาน
จึงเขียนคำต่ำต้อยคอยเตือนตน
กับปลอบเพื่อนบางคนให้ห้าวหาญ
ว่าชีวิตใครใครไม่ช้านาน
ต่างถึงกาลคืนดินคืนถิ่นเดิม
เกิดบนโลกควรมีรอยไว้ล้อโลก
ช่างเถิดหากชัยโชคไม่ช่วยเสริม
รอยกอปรกรรมทำบุญทบทุนเดิม
จารไว้ให้คนเติมเต็มหัวใจ
30 มีนาคม 2550 21:43 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
๏ พ่อเองยังเตร็ดเตร่เร่ไป
เจ้าหละเป็นฉันใดขวัญใจเอ๋ย
จากพ่อแล้วแก้วใจไม่เหมือนเคย
คนว่าไม่งอกเงยโตตามวัน
๏ คือหลบอยู่ตามแผงแหล่งของเก่า
ดูหงอยเหงาแกมเบื่อไม่เหลือฝัน
ลูกของพ่อย้ายแยกปานแตกกัน
ใต้ตะวันเดือนดาวหนาวน้ำตา
๏ เกิดจากพ่อแล้วไกลไปจากพ่อ
เหมือนต้องเดินทางต่อนับแสนหลา
เพื่อปักหมุดหลักไมล์ในเวลา
บอกคนว่าพ่อจารวรรณกำ
๏ เป็นหนังสือมือสองแหล่งของเก่า
ปกมอเศร้าไร้โฉมเคยคมขำ
ขายเลหลังลดราคาแถมว่า-อำ
ว่านี่คือลำนำเหล่าคนจร
๏ พ่อเองยังเตรดเตร่และเร่ไป
เมื่อวันใหม่หมุนมาดวงสมร
คนอาจเห็นถ้อยธรรมเชื่อมคำพร
นั่นแหละลูกผู้จรจาริกกานท์
8 มกราคม 2550 23:48 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
๏หมาดู หมู - เห่าโห้งมันเห็น
มารเบ่ง บ เบี่ยงเบน.บทอ้าง
หมูฝันบ่ทันเข็นรางใส่ รำ-ฮา
หมาขากสำเหลดค้างย่ำ-เย้ยแนวหยัน ๚
๏ฉกรรจ์ฉกาจกล้า..มือหมี
ตระปบกะเหวี่ยงตี.หมู่มิ้ม-
แตกวงแตกเวิงหนี.บต่อ รังแฮ
หวานหากหมีห่อนลิ้ม.ไต่ไม้ตายหมาง ๚
๏ราวทางทั่วถิ่น-ทั้ง..หลุบถม
เห็นแต่ปลัก-โคลนตม..ต่ำเตี้ย
สาดโคลนใส่คน-ขรม.. ใดสะ ใจฤา
บางช่วงกรรมอ่า!-เอี้ย ! ...เข่นแม้นทวยเขลา ๚
๏ถนัดเอาชนเอ่ยอ้าง-...อิงขยาย
สมอยากก็ถากดาย..อย่างหญ้า
ระเบิดแตกตูมผาย....แมนดั่ง นรกนอ
หมาอยู่เบื้องหลัง-ค้า.โลหิตเคล้าภัยแสยง ฯIะ๛
7 มกราคม 2550 01:41 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
ï ตึงตูม-อา ! ตื่นเต้น.........เพียเอ๋ย
แตนแตกตามตกเฮย.......ห่อนเหี้ยน
ระเบิดระเบอเหวย..........บานเบ่ง จริงนา
พาหวั่นปานปักเสี้ยน......ทิ่มเนื้อซอนแสยงú
ï รุนแรงพรางเล่ห์ร้าย........ลวงไผ
เห็นแต่ปวงบ่าวไทย........ขื่นทั้น
คนนา ! บ่แม่นไหม.........กินหม่อน เพียเฮย
ยีเหยียบดายดั่งนั้น...........แม่นแท้ฤาสหาย ú
ï ความตายควรยื่นล้อ.........คนหรือ
วานแบ่งวงศ์สูคือ.............สิ่งสร้าง
แตนแตกตกเฮือน-หือ......สูอยู่ ดีนอ
ดีจึ่งเทียวเอ่ยอ้าง...............ยื่นล้อมวลผี ú
ï ธานีอันเขตแคว้น............ไผทสยาม
บแม่นบ่อนคนทราม........สุ่มแสร้ง
นายหมาง-บ่าวตาย -หาม..ไปสู่ ใดฮา
วอนอย่ามนุษยธรรมแล้ง.....ระเบิดแล้วส่งสวรรค์ úÐû
30 พฤศจิกายน 2549 00:34 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
1. เรไรร่ำไรอยู่ไกลไกล
หทัยเล่าสงัดสงบหรือ
ดาริกพร้อยไหววิบไกลคือ
บางสิ่งอันถือเสมือนธง
2. สงบ สงบ ฤ บ สงบ
เมื่อ บ ประสบสิ่งประสงค์
ทวนถามทวนธรรมสิ่งดำรง
ก็เห็นอันคงและอันควร
หน้าส่วนตัว
946
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
