4 ธันวาคม 2547 14:09 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
มิตรภาพลับลาไปแดนใหม่
ร่องรอยของเยื่อใยยิ่งไกลห่าง
ระแวงครางแครงในผู้คน
หัวใจยิ่งฉงนยิ่งเมินหมาง
น้ำมิตรบ่มีพอกลั้วคอ
น้ำซึมจากก้นบ่ก็ซื้อจ้าง
เก็บกักตักตวงเก็งแล้วตุน
กองบุญกองขายอย่าหมายขวาง
ลดแหลกแจกทานเป็นฉากหน้า
ฉากหลังเงื้อง่ากว้างกว่ากว้าง
ฟันฉับแล้วเถือถี่
ผูกขาดได้ดีในทุกทาง
ก็เมื่อนั้นก็เมื่อนั้น
น้ำใจเป็นหมันแล้วทั้งบาง
ฯ
4 ธันวาคม 2547 09:47 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
พ่อคือแบบฉบับของชีวิต
ชาญทั้งศิลปะและวิทยา
หัวใจเปี่ยมเต็มด้วยเมตตาธรรม
การุณผู้คนถ้วนแหล่งหล้า
ให้ผู้คนดำรงผาสุกยั่งยืน
สงบเย็นร่มรื่นและพัฒนา
ขอพ่อเจริญอายุ
ลูกลูกรักพ่อเหนือชีวา
3 ธันวาคม 2547 13:45 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
ทะเลไมตรี ไม่ปล่อยน้ำใจ ขึ้นไปบนฟ้า
กับไออาทร นิ่งนอนเกินกว่า จะก่อปุยขาว
ทั้งเมฆเยื่อใย ไม่ยอมกลั่นตัว แต่หลัวอยู่พราว
จึงความเอื้อเฟื้อ เหลือแต่ซากผ่าว ของความร้าวฉาน
ก็เพราะโลกแล้ง น้ำจิตน้ำใจ ไม่มีใยรัก
กระแสกาลหนัก ไปทางกำไร หัวใจคูณหาร
จะแบ่งก็กลัว ว่าจะไม่ถัว ผลดอกเคยบาน
จึงการเจือจาน แสลงหัวใจ ของใครทั้งแดน
เมื่อนั้นจึงหัน หมายจับมือกัน มาปันศรัทธา
แต่โลกร้อนกว่า จะจับหัวใจ ได้ถึงหมื่นแสน
เห็นแต่ขอบเขต ของความเกลียดชัง เป็นดังแก่นแกน
ของวิสัยคน ในอมรแมน เขตแคว้นสากล
อุดมคติ ของวงของคน เหมือนโรคพรางไข้
ด้วยศาสนา นั้นพาณิชย์ไป จนใจสับสน
กับถือศรัทธา เข่นฆ่าต่างบาง ที่ถือต่างตน
เสกเงินเป็นมนตร์ ขยายศรัทธา บูชาถ้วนนัย
จึงสัตว์สองเท้า ก้มลงหมอบคลาน เป็นการจำยอม
นักพรตโซผอม หากถือธรรมา เป็นเครื่องอาศัย
สัตว์ผู้-เมียอวบ อวดขายหลายส่ำ หมายทำกำไร
เวิ้งแมนสมัย รื่นเริงโลกีย์ ขุนกายขายกาม
เงาผลประโยชน์ แผ่ทิศบิดเบือน เหมือนม่านมายา
ถ้อยอันมุสา แต่งคำเกินไข ซ่อนภัยชวนขาม
ใครค้นความหมาย ภัยร้ายคอกขุก เป็นมาคุกคาม
น้ำใจใดงาม ถูกหยามเป็นเขลา ดูเบาไมตรี
รู้จักความลับ รหัสชีวิต ปกปิดดัดแปลง
ซ่อนเลศอันแพง หมายเพียงซ้อนภัย ขายได้เต็มที่
ผูกขาดเพียงขาย เพื่อนตายตนยัง ไร้ความหวังดี
แสงดาวริบหรี่ อารีเร้นหาย พ่ายภัยแปลงพันธุ์
หมายผลภาษี ใดดีใดชั่ว ถัวทั่วทบเข้า
ผลตกลูกเต้า บ่รับผิดชอบ ขีดกรอบเอ่ยกั้น
ออกแบบกฎหมาย ค้าคนอย่างควาย บ่อายพงษ์บรรพ์
ตีทะเบียนหยัน เหยียดกันโดยนัย กำไรดึงแรง
อำนาจโดนเหนี่ยว เกี่ยวก้อยการบาป รวมหยาบโลนถ่อย
ขื่อแปก็ปล่อย ให้พวกอธรรม พากันกำแหง
ตีฆ่าผู้คน จนหนำหัวใจ บาปไม่สำแดง
ใครจนจ่ายแพง ใครรวยฉวยฟรี ภาษีเลี่ยงลด
ช่องว่างถ่างกว้าง ต่างชั้นชีวิต ต่างสิทธิ์ต่างแถว
วาบฝันอันแพรว แค่พร่ำคำโต ถ้อยโถโป้ปด
ชนแล้งน้ำใจ ในโลกฉลฉ้อ เก่งทรยศ
ภาพอนาคต นี่อยู่ไม่ไกล เร่งไวโดยเรา
ทะเลไมตรี ไม่ปล่อยน้ำใจ ขึ้นไปบนฟ้า
อีกไออาทร นิ่งนอนเกินกว่า จะกล่อมมวลเก่า
ทั้งเมฆเยื่อใย ไม่ยอมกลั่นตัว เพียงหลัวเร้นเงา
จึงความเอื้อเฟื้อ เหลือร่องรอยเศร้า น้ำใจเราจาง
ฯ
2 ธันวาคม 2547 00:32 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
a: สวัสดีครับ ผมเอ รับสาย
B: สวัสดีค่ะ ผอ.ใหญ่ ทายซิว่าใครโทรมา
a: คุณดอกไม้หรือครับ
B: ดอกไม้ที่ไหนกันคะ จำเพื่อนไม่ได้เหรอ นี่นุชเอง โทรมาเซอร์ไพร้ซ์
a: นุชเหรอ แหมผมดีใจมาก นี่เราไม่ได้พบกันตั้งแต่ปี 2527 กี่ปีเข้าไปแล้วนี่
B: 20 ปีได้มั้งคะ เป็นไงนายสบายดีใช่ไหม เราได้เบอร์โทร์ของนายมาจากเพื่อนอีกที
a: สบายดีครับ แบบเรื่อย ๆ นุชเป็นไงมั่ง
B: ดีค่ะ แต่ไม่ค่อยออกไปไหนเลย ค้าขายทั้งวัน
a: ก็ดีแล้วครับ ผมเองมีเวลาค่อนข้างมากทั้งวันเหมือนกัน แต่อยู่กับความเพ้อฝัน
B:ฝันเถิดน่า ถ้ามีคนอยากอ่านความฝันของเราตั้งมากมาย
a:ครับผม เพื่อนของพวกเรานุชได้เจอใครมั่ง ช่วงนี้
B:เจอหลายคน วันที่ 20 นี้นายมาเจอพรรคพวกสมัย ม.3 หน่อยสิ หลายคนถามถึงนาย และที่สำคัญอดีตหวานใจของนายจะแต่งงานแล้วนะ จำเจี๊ยบได้ใช่ไหม
a:จำได้ แต่อ้าว ก็ไหนว่าแต่งไปแล้ว
B: เลิกราไปแล้ว แต่คราวนี้คงไปกันได้ดี
a: อืม... วันที่ 20 เดือนนี้ใช่ไหมครับนุช
B: ค่ะ ไปได้ใช่ไหม
a: ไปได้สิครับ ไปให้กำลังใจเพื่อนและรำลึกไมตรีของพวกเรา
B: จะรอพบกันค่ะ และเจี๊ยบก็คงดีใจ
a: ขอบคุณครับนุชที่ส่งข่าว
B: สวัสดีค่ะ
a: สวัสดีครับผม
(a) : อืม....เจี๊ยบพบรักตั้งสองครั้งแล้ว แต่เอ ก็ยังคว้าง เหมือนเช่นเดิม
ตกลงเราจะไปให้กำลังใจ หรือไปหากำลังใจจากเพือนกันแน่...ฮืม...
29 พฤศจิกายน 2547 16:03 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
1. สวัสดีครับคุณครู จำผมได้ไหม
ผมสมดี บุญโอบ ผมเคยเรียนชั้น ป. 5 กับครู
2. สมดีเหรอ เธอนั่งใกล้ลังกระดาษ หลังห้องใช่ไหม
3. ใช่แล้วครับ ครูจำแม่นมาก
4. บางอย่างครูก็ลืมไปแล้ว มีบางอย่างที่ยังจำ
5. ครูแข็งแรงนะครับ
6. เธอดูแข็งแกร่งขึ้นนะ คล้ำกว่าเก่า มีลูกเมียหรือยัง
7. ยังครับ ผมกะจะไม่เอาเมีย
8. ทำไมล่ะ
9. ผมจน
10. อ้าวคนจนตั้งมากมายก็มีลูกเมียนี่
11. ครับ ผมก็เห็น หลายคนก็มีความสุขดี แต่ผมหวาดกลัวการครองรักครับ
แล้วครูมีลูกกี่คนล่ะครับ
12. ครูยังไม่มีเมียเหมือนกัน
13. ทำไมเล่าครับ
14. ความรักเป็นพันธะที่เจ็บปวดเกินไป
15. อืม ..
16. อืม........
หน้าส่วนตัว
6552
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
