24 กรกฎาคม 2548 01:26 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
กี่แผ่นกระดาษจะวาดบ่ว่าง
กี่ท่วงกี่ทางกี่ท่าจะผาย
สะบัดพู่กันบ่ยั่นระย่อ
ขบปวดในข้อก็จะบ่หน่าย
ก่อนไผ่จะพลิ้วลิ่วเริงในลม
อาจต้องเค็มขมลำบากหลากหลาย
ก่อนการค้นพบอาจสบสลด
เมื่อเห็นแจ้งหมดทุกทางย่างง่าย
หมื่นแผ่นแสนผืนจะยืนและหยัด
คมชาญเชี่ยวชัดหาญกล้าท้าทาย
22 กรกฎาคม 2548 10:06 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
เฮ็ดเวียก สิบ่ว่าง.........เวียนขม
การก่อ พอดับตรม.......ผ่อนเศร้า
ใดใด หน่วงอารมณ์........เวียกดับ ได้นา
ชนหลีกเวียก ทุกข์เร้า.... ..ดิ่งห้วง นรกหอน
คืออาภรณ์ห่มผู้..................คนเฮย
หลบเลี่ยงสิเปรียบเปรย.....เปรตเปลื้อง
เปลือยตนเสพสังเวย.........มูตคูต
สืบเวียกสิส่งเฟื้อง..............สู่ฟ้า แวนสวรรค์
งานอัน บ่พาว่าง................วนเขลา
กายแกร่งก่อเชิงเชาวน์.......ต่อชั้น
กรำเทอญอย่าดูเบา..................เร่งต่อ เยอพ่อ
งานเสร็จบัดดลนั้น...............สุขซึ้ง วิเศษเสวย
21 กรกฎาคม 2548 21:12 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
ดันหลัง ก็ยังสิบ่ไป
เติมไฟ ก็ยังบ่อยากโหม
เติมเงิน ตามงวดโครมโครม
ก็ยังเห็นซูบโทรมและเซซัง
ไผเล่า สิฮึกห่ามย่างสามขุม
เมื่อเพิ่นกุม คุมคอกออกคำสั่ง
ก็ไผเล่า ไล่เลียงขู่เสียงดัง
ให้พรรคพวก นั่งฟังถ้อย บรรยาย
วันแมน แอนด์วันคัมปะโด
การประเทศ ใหญ่โตเหลือหลาย
แต่เพิ่นติดรอคำสั่งรอฟังนาย
บ่แค่เมื่อย แต่จะตายแน่ นาย ก.
12 กรกฎาคม 2548 20:20 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
กินหยังสิกินหยัง
จึงสิยังชีวิตยาว
กินเค้กกินเหล็กหลาว
กินสินบนกินคนไหม
รวมหมู่กินสินบาตร
กุมตลาดกลืนไผท
กินใหม่ถ่ายมูลไหน
บ่เห็นรอยแลข่ายขุม
กินรวบแลกินเรียบ
กินเงียบรวมกันรุม
ทุกข์ไผปานไฟสุม
ก็ชวนผายลมผ่ายผัน
หลอกติดแต่ขอบจอ
เลศล้อละเมอวัน
อวดกร่างเอ่ยสร้างสรรค์
หากซ่อนเสริมเติมเขตขาย
กินหยัง สิอิ่มหยัง
ชนเกิดหลังสิเรียงตาย
กายขุนยั่วกามฉาย
ไทยสิเหลืออันใดเหลือ
12 กรกฎาคม 2548 00:23 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
1. เป็นหรือบ่เป็น สิเป็นไร
กวีอยู่ที่ใจที่ใฝ่ฝัน
เรียงถ้อยร้อยพจน์บทประพันธ์
เติมวันต่อเวลาสืบนาที
2. เป็นหรือบ่เป็นสิเป็นไร
กานท์กาพย์อาบหทัยบ่หน่ายหนี
กรองงานสานใยโดยใฝ่ดี
บ่เรียกฉันว่ากวีสิเป็นไร
3. เอมอิ่มลิ้มแล้วระเริงรส
กรองพจน์อันวิญญาณ์ได้อาศัย
เลี้ยงอารมณ์นิยมฉันท์นิรันดร์ไป
โคลงกลอนกระฉ่อนสมัยวิเศษเสมอ
4. รักจะเรียงจะร้อยถักถ้อยคำ
หมายถึงธรรมใช่เพียงจะเพ้อเจ้อ
ต่ำต้อยมาแต่เกิดบ่เลิศเลอ
ทิพย์แห่งถ้อยเสพเสมอตลอดสมัย
5. เป็นบ่เป็นหรือบ่บังอาจเป็น
ก็อยู่เย็นอย่างกวีโดยนิสัย
เป็นผู้เสพเสรีมีหลักชัย
เรียกกวีหรือไม่ ไม่จำเป็น
------------------------------