7 มกราคม 2553 15:57 น.
ก่องกิก
เหตุจำเป็นงานหนักยังรักอยู่
ใครเขาดูเห็นพี่ที่เงียบขรึม
มีบางครั้งแสนช้ำน้ำตาซึม
น้องคงลืมพี่แล้วโอ้แก้วใจ
อุราปวดรวดร้าวหนาวใจนัก
โอ้น้องรักใยหมองนั่งร้องไห้
อยู่เมืองฟ้าอมรรอนแรมไกล
ไม่รักใครนอกจากเธอเด้อคนดี
พี่ยังรักคนดีสุดที่รัก
ยังฟูมฟักห่วงหาแม่ยาหยี
รักมากมายมากล้นเลยคนดี
เพราะพี่มีเพียงน้องรักสองเรา
ลืมรักพี่วันวานหวานสดชื่น
เคยเริงรื่นฤทัยเป็นหลายเท่า
มาบัดนี้ไหวหวั่นมิบรรเทา
ลืมรักเก่าครั้งก่อนตอนรักกัน
3 มกราคม 2553 21:40 น.
ก่องกิก
พี่ขอมอบใจพี่ไว้ที่น้อง
ต้องรับรองพี่ชายไม่ไหลหลง
สัญญาไว้รักน้องต้องมั่นคง
รักยืนยงรักมั่นอย่าหวั่นใจ
เพราะพี่ชายรักจริงไม่กลิ้งกลอก
จะไม่หลอกนวลน้องให้หมองไหม้
รักแม่คุณอบอุ่นกรุ่นหัวใจ
รับได้ไหมใจพี่ที่ให้เธอ
อ้อนแบบนี้พี่หรือจะไม่รัก
ถึงอกหักก็รักมากเสมอ
กลอนของพี่บทนี้มีให้เธอ
หวานเลิศเลอยิ่งนักรักจังเลย
ทุกถ้อยคำพร่ำบอกออกจากใจ
ดวงฤทัยรักเกิดจึงเปิดเผย
พี่รักน้องยิ่งนักรักเช่นเคย
อยากจะเอ่ยรักแท้แต่ต้นปี