13 สิงหาคม 2552 17:21 น.
ก่องกิก
แว่วน้ำคำ สำเนียง เสียงรำพัน
ว่าน้องนั้น รอพี่ อยู่ที่เก่า
รอคอยวัน เคียงครอง รักสองเรา
น้องยังเฝ้า รอพี่กลับ ประทับใจ
เหมือนพี่คอย นวลนาง แต่ปางก่อน
อดีตย้อน หวานล้ำ จำได้ไหม
มาชาตินี้ หดหู่ น้องอยู่ไกล
ดวงฤทัย ปวดร้าว เฝ้าแต่รอ
ยังคำนึง ถึงน้อง ร้องเรียกหา
โอ้ขวัญตา ยาใจ อยู่ไหนหนอ
ทิ้งพี่ไป ไม่หวน นวลลออ
น้ำตาคลอ ไหลหยด ลดที่นอน
พยายาม สอบถาม ตามหาเจ้า
มาเงียบเหงา เศร้าใจ เหมือนไม้ขอน
พยายาม สื่อสาร ผ่านบทกลอน
พี่ขอวอน คนสวย ช่วยตอบที
8 สิงหาคม 2552 16:49 น.
ก่องกิก
ในอ้อมกอด พี่ชาย ไม่เคยเหงา
มีน้องสาว เคียงข้าง ไม่ห่างหาย
ไม่เคยเจ็บ ไม่เคยช้ำ ระกำกาย
กลับสลาย หายวับ ลับตาแล
อยู่ด้วยกัน ก่อนนั้น เคยสุขสันต์
พี่เคยฝัน มีน้อง ที่รักแน่
มาบัดนี้ น้องสาว เจ้าเปลี่ยนแปร
ไม่มาแล พี่จึงเศร้า นอนเหงาทรวง
ดั่งพายุ ฝนกระหน่ำ ซ้ำอีกหน
มองสายฝน หล่นมา น้ำตาร่วง
ไม่เคยเลย มีไหม ที่จะห่วง
สุดาดวง น้องเจ้า ไม่เข้าใจ
ณ วันนี้ น้องสาว เจ้าลืมพี่
โถคนดี หลีกหนี พี่ไปไหน
อยากให้น้อง ของพี่ มีห่วงใย
อยากสดใส เหมือนเก่า เรารักกัน
2 สิงหาคม 2552 12:08 น.
ก่องกิก
รู้แบบนี้ ใจพี่ ก็สุขนัก
ที่น้องรัก เข้าใจพี่ นี้หนักหนา
หากน้อยป่วย พี่ช่วย ด้วยมียา
คอยรักษา คนสวย ด้วยห่วงใย
รักของเธอกับพี่ที่สร้างสรรค์
เรารักกัน ห่วงเจ้า เอาใจใส่
รักรื่นรม สมใจปอง คู่ครองใจ
รักทรามวัย คนสวย จริงด้วยซี
หากเธอเป็นเฉกเช่นยาสีฟัน
ส่วนพี่นั้น ก็จะต้อง ใช้ยาสี
พี่เป็นข้าว สาวเป็นนา หน้าตาดี
คงจะมี สุขนัก ที่รักเธอ
หากพี่เป็น เฉกเช่น ดั่งยุงลาย
พี่ยอมตาย เพื่อคนดี นี้เสมอ
สรุปได้ ตอนนี้ พี่รักเธอ
อย่าไปเผลอ รักใคร ให้ช้ำทรวง