30 กรกฎาคม 2552 20:53 น.
ก่องกิก
อันความรักบางครั้งยังมีเศร้า
รักรุมเร้าซ่อนเร้นเป็นปริศนา
รักลวงหลอกเล่นรักหนักอุรา
ยังอุตส่าห์มารักให้หนักทรวง
ทั้งที่เคยมีรักปักดวงจิต
รักมิ่งมิตรสุดแค้นพี่แสนหวง
รักข้างเดียวเจ็บนักรักหลอกลวง
รักทั้งปวงคือรักปักดวงใจ
เช่นตัวพี่ตอนนี้รักเธอมาก
เธอยังจากไกลพี่หนีไปไหน
รู้ไหมว่าพี่รักมากกว่าใคร
แล้วทำไมน้องนี้ลืมพี่ลง
คำว่ารักคำนี้พี่ให้น้อง
เราทั้งสองร่วมสร้างทางสูงส่ง
หวังว่ารักนี้หนาจะมั่นคง
แม่คิ้วก่งยังจำได้ไหมเล่าเธอ
10 กรกฎาคม 2552 17:33 น.
ก่องกิก
เมื่อพบเธอใจพี่มีคำตอบ
ว่าพี่ชอบน้องสาวเข้าแล้วหนา
น้องอยู่เดียวหรือเปล่าเล่าขวัญตา
อยากพบหน้าน้องนักเพราะรักเธอ
เติมความสุขใส่ลงตรงช่องว่าง
ถึงอ้างว้างคิดหนักรักเสมอ
ทำอย่างไรเล่าหนาจะได้เจอ
แล้วบอกเธอว่ารักสักหมื่นคำ
เธอเข้ามาทักทายด้วยไมตรี
ดูท่าทีพี่นี้นึกขำขำ
อยากให้น้องมาเม้นท์เป็นประจำ
อยากให้ทำเพราะรักจากดวงใจ
กลอนบทนี้บรรยายให้รับรู้
ลองเขียนดูน้องรักหนักใจไหม
อยากบอกรักขณะที่พี่ออนไลน์
อย่าตกใจนะน้องขอร้องเลย
8 กรกฎาคม 2552 13:57 น.
ก่องกิก
คำว่ารักยากนักอธิบาย
เพราะความหมายมากมายในคำรัก
เมื่อพบน้องพี่เองก็คิดหนัก
คงเพราะรักแน่แท้แม่ตาคม
มาวันนี้รู้ไหมพี่เหงามาก
กลัวเธอจากกลัวรักจักขื่นขม
พี่กลัวมากกลัวรักช้ำทำอกตรม
กลัวระทมหมองไหม้ใจขาดรอน
มาวันนี้พี่รักเธอใช่รักมั่ว
รักทั้งตัวหัวใจไม่หลอกหลอน
แม้นว่ารักของเราจะสั่นคลอน
อยากออดอ้อนคำหวานฉันกับเธอ
อันคำรักคำนี้ขอมอบไว้
ขอมอบให้คนดีนี้เสมอ
มีทุกอย่างในดวงแดมอบแด่เธอ
ยังพร่ำเพ้อถึงรักอยู่มิรู้ลืม
5 กรกฎาคม 2552 19:35 น.
ก่องกิก
พี่โทรไปใจหายสายไม่ว่าง
หรือน้องนางมีคนอื่นใจขื่นขม
โทรกี่ครั้งก็ไม่ว่างนั่งระทม
พี่อกตรมหมองไหม้ใจอาวรณ์
คำที่เคยรับปากว่ารักแน่
ความจริงแท้ไม่รักพักไว้ก่อน
หลงดีใจว่ารักรักแน่นอน
เป็นเพราะกลอนหรือเปล่าเล่าน้องนาง
หรือกลอนพี่ไม่หวานเจ้าจึงหนี
หรือเพราะพี่อ้อนสาวเจ้าจึงห่าง
จึงทำให้รักร้างลาพาจืดจาง
มีหลายอย่างไม่เข้าใจในรักเรา
หรือระบบเครือข่ายเขาขัดข้อง
เกิดฟ้าร้องฟ้าผ่าพายุเข้า
น้องกลัวฟ้าหรือนุชสุดจะเดา
ไม่มีเค้าจะรับสายพี่ชายเลย
3 กรกฎาคม 2552 13:00 น.
ก่องกิก
เป็นช่องว่างของคนต่างชนชั้น
เหมือนฟ้ากั้นให้เราสองต้องมองผ่าน
ทั้งที่รักปักใจหลายประการ
ต้องมีอันขัดข้องของครอบครัว
ไม่มีทางบ้างหรือนี่ที่พี่หวัง
จึงมานั่งหายใจทิ้งที่ป่าถั่ว
เพราะรักเจ้าเอากายามาพันพัว
เริ่มปวดหัวแล้วน้องต้องอดทน
จะบากบั่นไม่หวั่นแม้นงานหนัก
ทำเพื่อรักยากแท้แม้เปียกฝน
ทำไงได้เมื่อพี่นี้มันจน
จึงทุกข์ทนวนเวียนมาเขียนกลอน
อยากจะเหงานอนหนาวอยู่ในห้อง
น้ำตานองท่วมท้นจนเปียกหมอน
โอ้ที่รักกานดาไม่มามอง
เรื่องเราสองคงเป็นเช่นตำนาน