17 กุมภาพันธ์ 2552 11:31 น.
ก่องกิก
คิดถึงจังคนดีที่ห่างหาย
เธอไปไหนหายหน้ามาหลบหนี
เข้าบ้านกลอนแต่ละครั้งเจอคนดี
มาบัดนี้ไม่มีกลอนของหน้ามน
ธุรกิจกิจการงานคงมาก
เธอจึงจากหายไปคล้ายสับสน
หรือคนดีมีรักใหม่มาให้ยล
ลืมคนจนกลอนเก่าเศร้าฤทัย
ก่อนเราเคยต่อกลอนเคยอ้อนรัก
น้องมาจากแบบนี้พี่ไม่ไหว
แสนเหนื่อยหน่ายชีวิตและจิตใจ
รู้บ้างไหมพี่ทุกทรมาน
จงกลับมาหาพี่สักทีหนา
จงกลับมาบ้านกลอนอ้อนความหวาน
จงลับมาเขียนไว้เป็นตำนาน
ให้ลูกหลานได้เห็นเป็นบทเรียน
15 กุมภาพันธ์ 2552 15:31 น.
ก่องกิก
พี่รักเธอแต่เธอไม่รู้หรอก
พี่เคยบอกน้องนางยังเฉยเฉย
พี่เฝ้ารอพ้นผ่านวันล่วงเลย
พี่ไม่เคยเห็นว่าจะโอเค
วอนน้องจงเห็นใจในตัวพี่
วอนคนดีได้ไหมอย่าใช้เล่ห์
วอนคนสวยรักด้วยอย่าโมเม
อย่ารวนเลเร่รักหนักใจจริง
อยากรู้นักน้องนี้มีใครอยู่
คอยเอ็นดูเป็นคู่ควรกับหญิง
จึงปล่อยพี่วิ่งเล่นเหมือนอย่างลิง
ขาดคู่อิงแนบหนุนขาดอุ่นไอ
พี่ขอถามครั้งที่สองนะน้องนุช
คนท้ายสุดสุดท้ายใช่พี่ไหม
ขอคนดีตอบพี่ให้ชื่นใจ
ถึงอย่างไรก็รักแม้นจากลา
13 กุมภาพันธ์ 2552 19:50 น.
ก่องกิก
มาวันนี้พี่ต้องเจอข้อหาหนัก
ขอหารักโดยไม่รับอนุญาต
ช่างโชคร้ายจริงหนาชะตาขาด
โอ้อนาถใจแท้แม้รักเธอ
พี่รักเธอเธอไม่รู้เลยสักนิด
มานั่งคิดครวญคร่ำนอนพร่ำเพ้อ
ยิ่งตกดึกยิ่งนึกนอนละเมอ
คิดถึงเธอเช้าค่ำจำต้องทน
เห็นเธอชื่นรื่นเริงรวมในกลุ่ม
มีทั้งหนุ่มทั้งสาวพี่สับสน
ไม่คิดถึงพี่บ้างเลยหน้ามน
พี่ก็คนรักน้องจ้องมานาน
จนมาถึงเทศกาลแห่งความรัก
ยังคิดหนักใยรักไม่สงสาร
ปัญหารักแก้ยากไม่ได้การ
พลอยเสียงานฉลองวันวาเลนไทน์
11 กุมภาพันธ์ 2552 18:40 น.
ก่องกิก
คำว่ารักคือรักประจักษ์จิต
เธอคือมิตรไมตรีที่ผ่องใส
เอื้ออาทรคิดถึงและห่วงใย
เธอคือไฟส่องสว่างทางชีวี
เพียงได้พบเห็นหน้าพาว้าวุ่น
คงหอมกรุ่นกลิ่นกายไม่หน่ายหนี
เพียงแค่มองรูปน้องที่ให้พี่
เพียงวจีสื่อสารประสานใจ
เธอคือคนทำให้พี่รู้แจ้ง
เธอคือแสงตะวันอันสดใส
เธอคนดีทำให้พี่นี้คลั่งไคล้
เธอมอบให้รักแท้แด่พี่ยา
รักน้ำใจน้องจริงหญิงของพี่
รักเธอนี้มีดูแลและรักษา
รักล้นเหลือเหนือคำพรรณนา
รักเกินกว่าคำกลอนพี่อ้อนมา
10 กุมภาพันธ์ 2552 00:21 น.
ก่องกิก
(พี่ก้อง)
เธออยู่ไกลแสนไกลใกล้พม่า
พี่มาหาแต่ละครั้งยังคิดหนัก
อยู่ไกลแท้หนอเธอสุดที่รัก
พี่คิดมากรักเธอทำอย่างไร
(น้องพิม)
แม่ฮ่องสอนไม่ไกลหากไปหา
ถ้าหากว่ารักมั่นอย่าหวั่นไหว
หนทางรักเส้นนี้ถ้าพี่ไป
คงไม่ไกลเกินทนหรอกคนดี
(พี่ก้อง)
แต่พี่ยุ่งงานเยอะเข้าใจนะ
รับภาระพี่ต้องทำตามหน้าที่
สุดจะคิดถึงสาวร้าวฤดี
งานมากมีต้องขอโทษอย่าโกรธกัน
(น้องพิม)
ไม่โกรธหรอกคนดีสุดที่รัก
งานพี่หนักมากล้นจนใจหวั่น
ถ้าเหงามากก็อภัยให้แล้วกัน
ถ้าน้องฝันถึงพม่าอย่าโวยวาย
(พี่ก้อง)
นี่น่ะหรือคนดื้อที่ชื่อพิม
ทำยืนยิ้มเยาะมาตาใสใส
ช่างเจ้าแง่แม่งอนพี่อ่อนใจ
ดูทำได้ไหนบอกมาว่ารักจริง
(น้องพิม)
อยู่ชายแดนมันเหงาเข้าใจไหม
รอพี่ชายมาหาอย่าว่าหญิง
น้องรักพี่มากมายหวังได้อิง
อย่าทอดทิ้งให้นอนหนาวเศร้าอุรา
Calendar
Lovers
15 คน เลิฟก่องกิก
หน้าส่วนตัว
1029
