31 กรกฎาคม 2550 19:33 น.
ก่องกิก
เมื่อเจอเธอ ก็รู้ ถึงคำตอบ
ว่าพี่ชอบ เธอแล้ว ที่พบกัน
พี่อยู่เดียว ขับเคี่ยว กับเรื่องงาน
เป็นใครกัน ขอน้อง Black MooN เฉลย
เติมความสุข ลงใน ช่องที่ว่าง
ถึงอ้างว้าง ก็อยากให้ เธอคุ้นเคย
ถ้าบอกรัก เธอแล้ว ก็รักเลย
โอ้เธอเอ๋ย อยากพลั้งไป ในวาจา
เธอเข้ามา ทักกัน ด้วยผูกมิตร
ไมตรีจิต ที่มอบ นั้นเลิศค่า
ถ้าสานไย สานฝัน กับพี่ยา
อยากถามว่า รักแรก หรือแค่ชอบ
29 กรกฎาคม 2550 14:02 น.
ก่องกิก
รักอะไร ยิ่งใหญ่ ยิ่งกว่ารัก
คือรู้จัก อภัย ในเหตุผล
ไว้วางใจ ไม่เอา แต่ใจตน
แม้ผจญ ปัญหา ร่วมฝ่าฟัน
รู้จักเอื้อ อาทร คิดช่วยเหลือ
รักไม่เบื่อ โกรธขึ้ง ถึงหุนหัน
มีน้ำใจ เอื้อเฟื้อ เจือใจกัน
คิดมุ่งมั่น จริงแท้ แน่ในใจ
ดังเช่นพี่ รักเธอ ใช่รักมั่ว
รักทั้งตัว หัวใจ ไม่สงสัย
ไม่คำนึง เธอนั้น จะเป็นใคร
ขอเพียง ได้รักกัน เท่านั้นพอ
รักคำนี้ มากมาย เกินจะตอบ
ใช่แค่ชอบ กันได้ จะเติมต่อ
มีบางอย่าง ในใจ ที่เฝ้ารอ
รักจึงก่อ เกิดพบ เมื่อสบตา
27 กรกฎาคม 2550 15:08 น.
ก่องกิก
วันพรุ่งนี้ วันหยุด สุดสัปดาห์
วันต่อมา อาสาฬ-หบูชา
ไปทำบุญ ฟังธรรม เทศนา
ให้อุรา ชุ่มฉ่ำ ด้วยน้ำบุญ
พอวันจันทร์ ชวนน้อง เข้าพรรษา
งดเหล้ายา และเนื้อ เพื่อเป็นทุน
เพื่อบูชา ระลึกถึง พุทธคุณ
หากมีบุญ ได้พบเจ้า ทุกคราวไป
วันอังคาร หยุดชดเชย เหมือนเคยครับ
เตรียมต้อนรับ งานใหม่ ในเดือนใหม่
งานคงยุ่ง อีกเช่นเดิม เติมแรงใจ
สู้ต่อไป นะน้องพี่ ที่อดทน
หากไม่พบ พี่มานี่ สี่วันนี้
ขอคนดี จงเขาใจ ในเหตุผล
ควรพบกัน ตอนงานว่าง นะหน้ามล
บอกผ่านคน ทุกคน ที่บ้านกลอน
26 กรกฎาคม 2550 13:42 น.
ก่องกิก
พี่โทรไป ใจหาย สายไม่ว่าง
หรือน้องนาง มีคนอื่น ฝืนใจข่ม
โทรกี่ครั้ง ก็ไม่ว่าง พาระทม
อกจึงตรม หมองไหม้ ที่ไร้นาง
คำที่เคย รับปาก ว่ารักแน่
คงเป็นแค่ รักเล่น เป็นรักจาง
เคยออดอ้อน ชิดใกล้ ไม่มีห่าง
มีหลายอย่าง ไม่เข้าใจ ในรักเรา
หรือระบบ เครือข่าย เขาขัดข้อง
เกิดฟ้าร้อง หยุดสื่อสาร ผ่านขุนเขา
พี่เฝ้าโทร โทรแล้ว และโทรเล่า
ไม่มีเจ้า มารับสาย ที่ปลายทาง....
25 กรกฎาคม 2550 10:14 น.
ก่องกิก
เธอสอนพี่ ให้รัก แล้วจากไป
ดูหรือไย มาพราก คนใจดำ
พี่หลงคอย คอยเธอ เพ้อหลงคำ
จนเจ็บจำ ช้ำใจ เพราะไม่เคย
เธอสอนพี่ ให้รัก ให้พี่รู้
แล้วไม่อยู่ เคียงคู่ ชื่นชมเชย
พี่เลยหวัง หวังไป สลายเลย
กลับเปรียบเปรย เย้ยคำ จนหนำใจ
มีรอยหวาน ผ่านมา จากยอดมิตร
ดั่งยาพิษ น้ำผึ้งขม ตรมทรวงใน
พี่คนซื่อ ไม่รับรู้ ไม่สนใจ
หลงเล่นไฟ เพียงนิด ผิดขอจำ
เธอสอนพี่ สอนแบบนี้ สอนพี่ได้
สอนพี่ให้ โง่งม สมควรทำ
คงถึงคราว ของพี่ ที่ใช้กรรม
ให้เธอทำ ตามสาย ตามใจเธอ