2 ตุลาคม 2550 12:21 น.
ก่องกิก
ต้องแรมร้าง ห่างไป ไกลจากถิ่น
นกขมิ้น ร้าวราน และหวั่นไหว
จากบ้านนา ถิ่นรัก หักอาลัย
ด้วยจำใจ จากแม่ และท้องนา
เป็นสาวน้อย หน้าหวาน ในร้านเหล้า
คนขี้เมา มากมาย เข้ามาหา
เคยสวมใส่ ซิ่นถุง ไร้ราคา
ชุดดารา มาใส่แทน แสนท้าทาย
อยู่ท่ามกลาง แสงสี สารพัน
สูดกลิ่นควัน รสสุรา คารมชาย
เธอกร้าวแกร่ง กว่าเดิม เริ่มเปลี่ยนไป
ระเริงไฟ ที่ร้อนแรง แหล่งโลกีย์
ไม่กี่ปี ผ่านไป ร่างกายทรุด
ในที่สุด โรคภัย ก็มากมี
นึกถึงคำ ที่แม่สอน เมื่อก่อนนี้
ก็ตอนที่ ก่อนจะถึง วันอำลา
1 ตุลาคม 2550 08:05 น.
ก่องกิก
เห็นใบไผ่ ลอยไหล ในสายน้ำ
ไหลลิ่วตาม แรงกระแส น่านนที
จับตาจ้อง มองไป ใบไผ่นี้
แปลกสิ้นดี ที่หลุดลอย ออกจากลำ
ใบยังอ่อน มากนัก น่ารักด้วย
อยากจะช่วย คิดไป ใจถลำ
คงไม่ได้ ดั่งคิด จิตระกำ
ใช่ใจดำ ถ้าพี่ปล่อย ให้ลอยไป
ตัดสินใจ โดดน้ำ ไปเก็บเจ้า
ถึงจะหนาว เปียกน้ำ ดำแหวกว่าย
ได้เจ้าแล้ว ไผ่น้อย แม่กลอยใจ
เก็บเอาไว้ ไปอยู่ คู่ชีวี
หวังจะปลูก ขยายพันธุ์ คง เสียเปล่า
คงจะเน่า เสียแน่ ไผ่ใบนี้
เอามาใส่ กรอบไว้ จะดูดี
อยู่กับพี่ นะน้องไผ่ อย่าใจดำ
Calendar
Lovers
15 คน เลิฟก่องกิก
หน้าส่วนตัว
1736
