12 กันยายน 2550 11:44 น.
ก่องกิก
แว่วเพลงรัก ทักมา คราค่อนดึก
ใจยังนึก ถึงคนดี ที่เคยฝัน
จะคิดถึง พี่บ้างไหม ในช่วงวัน
เคยอ้อนจันทร์ ให้เมตตา และปราณี
พักกายลง ตรงนี้ พี่จะกล่อม
ให้ใจล้อม ดวงใจ ไว้กับพี่
ทุกข์และท้อ ที่ใจ อย่าได้มี
ทุกข์ฤดี แทบดับดิ้น ให้สิ้นลง
หลับตาลง ตรงแขนนี้ ที่ยื่นให้
ที่เหนื่อยใจ เคยท้อ ต่อประสงค์
จะเติมเต็ม รักให้ ใจซื่อตรง
นวลอนงค์ ฟังพี่ นี้กล่อมนอน
เพลงขลุ่ยครวญ หวนมา อีกคราหนึ่ง
ถ้อยคำซึ้ง ตรึงใจ ไม่ถ่ายถอน
หลับเสียเถิด คนดี อย่าอาวรณ์
พี่ขอพร พระคุ้มครอง ผองภัยพาล
10 กันยายน 2550 12:59 น.
ก่องกิก
เพราะห่วงเจ้า ยิ่งนัก รักและห่วง
สุดาดวง คนดี พี่ไม่ฝืน
ไม่รักพี่ ก็อย่าทน จนกล้ำกลืน
มีใครอื่น ที่เขารัก จงหักใจ
จะลืมพี่ คนเซ่อ เก้อช่างเถิด
สิ่งที่เกิด ขอจดจำ คำขานไข
จะเก็บเจ้า คนดี ที่ห่วงใย
แม้นอยู่ไกล ยังคิดถึง คะนึงครวญ
แม้นไม่แล ไม่มอง ไม่ร้องขอ
จะทนรอ คืนวัน นั้นกลับหวน
ที่ผ่านมา ทำไม่ดี ที่ก่อกวน
แม่ลำดวน อย่าถือสา ว่าไม่ดี
จะตั้งใจ ทำดีบ้าง อย่างใครเขา
กำลังใจ จากเจ้า นะโฉมศรี
แม้นไม่รัก ไม่เมตตา โปรดพาที
พูดกับพี่ นี้สักคำ...ก่อนอำลา.
2 กันยายน 2550 13:48 น.
ก่องกิก
งานแข่งเรือ สนุกนาน ลำน่านนั่น
เฮฮากัน ลั่นคุ้งน้ำ ตามประสา
เหล่าพี่น้อง เล่นแข่งเรือ เมื่อน้ำมา
ล้วนหน้าตา เบิกบาน สำราญใจ
มีหางเครื่อง กองเชียร์ ริมฝั่งน้ำ
งดงามล้ำ ประเพณี นี้สดใส
เพราะงดงาม ด้วยรัก และเข้าใจ
เราคนไทย แข่งขันกัน สุขสันต์จริง
แพ้ชนะ ไม่สำคัญ หรอกน้องพี่
ขอให้มี น้ำใจ ทั้งชายหญิง
แข่งฝีพาย แข่งหางเครื่อง อย่าประวิง
เพราะทุกสิ่ง มีกำหนด ตามกฎเกณฑ์
มาเที่ยวงาน แข่งเรือ เพื่อรักษา
ประเพณี ทรงคุณค่า ให้ลูกเหลน
เหล่าลูกหลาน ทั้งหลาย ได้ฝึกเป็น
ประเพณี ที่ควรเล่น...ให้สืบไป.
31 สิงหาคม 2550 19:25 น.
ก่องกิก
ถึงกำหนด หมดวันลา กลับมาด้วย
แม่บุญช่วย อย่าคิดหน่าย เมินหน้าหนี
ป่วยนิดหน่อย ทำใจน้อย แม่คนดี
หมอดีดี เขามียา รักษาใจ
เช่นพี่ก่อง คนเก่า ที่มาก่อน
ชอบแต่งกลอน อ้อนรัก สาวหน้าไส
เขียนกลอนใหม่ ถึงไม่เพราะ หวานจับใจ
ก็เขียนไป พอได้อ่าน กันทุกคน
อย่าคิดมาก คนดี ของพี่เอ๋ย
พี่ไม่เคย ลืมเจ้าแน่ แม้สับสน
เพราะใจพี่ ยึดมั่น ดวงกมล
รักทุกคน ห่วงใย ไม่ต่างกัน
ขอให้เข้า มาอีกครั้ง ตั้งต้นใหม่
ตัวพี่ชาย จะไม่กวน ให้โศกสันต์
แล้วหนูหนู มาคิดพราก จากไปพลัน
กลอนมันมัน จะหายไป จากใจคน
30 สิงหาคม 2550 13:10 น.
ก่องกิก
ใจเหม่อลอย คอยหลาน เข้ามาอ่าน
นานแสนนาน ผ่านไป หลายเดือนแล้ว
ไม่เข้ามา เม้นให้ลุง ยิ่งใจแป้ว
โกรธลุงแล้ว หรือเนื้อเย็น ช่างเป็นไป
จะขอโทษ สักกี่ครั้ง จึงได้เห็น
ลุงนี้เป็น คนผิด แล้วใช่ไหม
หลานผ่านมา ทุกวัน แล้วผ่านไป
เห็นรำไร แว๊บแว๊บ แสบในตา
เข้าใจแล้ว คำที่ว่า คนชังกัน
กลอนใกล้กัน ก็เหมือนไกล สุดขอบฟ้า
ลุงรอหลาน คนดี นี้เข้ามา
สุดเหว่ว้า ไม่ทักกัน เหมือนวันวาน
หลุดวงจร ชีวิต จากลุงแล้ว
แม่หนูแก้ว จงไปดี เถิดนะหลาน
ปล่อยให้ลุง อยู่แบบนี้ คงชื่นบาน
ไม่สงสาร ลุงก่องแล้ว หลานแก้วเอย
Calendar
Lovers
15 คน เลิฟก่องกิก
หน้าส่วนตัว
1411
