8 ตุลาคม 2550 12:41 น.
ก่องกิก
ข่าวน้ำท่วม บ้านน้อง เจ้าร้องไห้
พี่รีบไป ดูแล ช่วยแก้ไข
เก็บข้าวของ หนีน้ำ อย่างเร็วไว
เจ้าอย่าได้ ท้อถอย หรือน้อยใจ
ทั้งนาล่ม จมน้ำ ช้ำเหลือที่
ขอคนดี ตั้งมั่น อย่าหวั่นไหว
ยังมีพี่ เคียงข้าง ไม่ร้างไกล
ขออย่า ได้กังวล จนหม่นตรม
มาเถิดน้อง คนดี บ้านพี่ว่าง
มาร่วมสร้าง รังรัก ให้สุขสม
บอกพ่อแม่ อย่าเหงา เศร้าระทม
พี่จะก้ม คุ้มครอง ไม่ต้องกลัว
มาอยู่บ้าน นาดอน ก่อนก็ได้
ขอรับใช้ ดูแล แม่ทูนหัว
จะร่วมสร้าง ฐานะ ของครอบครัว
เจ้าอย่ากลัว เลยคนดี พี่สัญญา
5 ตุลาคม 2550 08:09 น.
ก่องกิก
วันนี้พี่ งานยุ่ง มากที่สุด
ไม่เคยหยุด พักเลย เธอรู้ไหม
รับคำสั่ง แล้วรีบ รับคำนาย
ว่าสบาย บ่ายวันเสาร์ ต้องเสร็จทัน
จึงไม่มี เวลา คุยกะน้อง
เพราะพี่ต้อง เร่งทำ อย่างมุ่งมั่น
จงเข้าใจ พี่ล่ะ นะแจ่มจันทร์
อย่าเพิ่งหัน ทำโมโห และโกธา
ไม่ค่อยได้ เข้าไป คอมเม้นน้อง
อย่าขุ่นข้อง ในใจ พี่เลยหนา
หากทิ้งงาน คงไม่ได้ นะกานดา
ก็เพราะว่า เป็นหน้าที่ พี่ต้องทำ
เข้าใจยัง ที่พี่แจ้ง แถลงข่าว
แม่น้องสาว คนดี อย่ามัวขำ
เพราะรักเจ้า ใช่ว่า พี่ใจดำ
รักคนงาม เธอก็รู้ อยู่แก่ใจ
3 ตุลาคม 2550 12:25 น.
ก่องกิก
เลิกเศร้าโศก กันเสียที จะดีไหม
เรื่องร้ายร้าย ขอให้ผ่าน ในวันนี้
เมื่ออ่านกลอน ของก่องกิก จงโชคดี
ทุกสิ่งที่ คร่ำครวญ อย่าหวนมา
มาคิดดู อันคนเรา นี้ก็แปลก
ไม่เคยแยก สิ่งเลวร้าย ที่ส่ายหน้า
ถึงคราเศร้า น้องก็เศร้า เคล้าน้ำตา
เอ่อออกมา ล้นท่อ ไหลรินริน
เรื่องเศร้าโศก เลิกเถอะ เชื่อพี่ก่อง
บอกน้องน้อง อย่าร้องไห้ นะโฉมฉิน
เก็บน้ำตา เอาไว้ อย่าให้ริน
น้องยุพิน อย่าสะอื้น กลืนน้ำตา
เอาพระธรรม คำสอน ของคุณพระ
มาชำระ จิตใจ กันเถิดหนา
เป็นคนดี มีจิตใจ ที่เมตตา
ภาวนา สร้างกุศล นะคนดี
2 ตุลาคม 2550 12:21 น.
ก่องกิก
ต้องแรมร้าง ห่างไป ไกลจากถิ่น
นกขมิ้น ร้าวราน และหวั่นไหว
จากบ้านนา ถิ่นรัก หักอาลัย
ด้วยจำใจ จากแม่ และท้องนา
เป็นสาวน้อย หน้าหวาน ในร้านเหล้า
คนขี้เมา มากมาย เข้ามาหา
เคยสวมใส่ ซิ่นถุง ไร้ราคา
ชุดดารา มาใส่แทน แสนท้าทาย
อยู่ท่ามกลาง แสงสี สารพัน
สูดกลิ่นควัน รสสุรา คารมชาย
เธอกร้าวแกร่ง กว่าเดิม เริ่มเปลี่ยนไป
ระเริงไฟ ที่ร้อนแรง แหล่งโลกีย์
ไม่กี่ปี ผ่านไป ร่างกายทรุด
ในที่สุด โรคภัย ก็มากมี
นึกถึงคำ ที่แม่สอน เมื่อก่อนนี้
ก็ตอนที่ ก่อนจะถึง วันอำลา
1 ตุลาคม 2550 08:05 น.
ก่องกิก
เห็นใบไผ่ ลอยไหล ในสายน้ำ
ไหลลิ่วตาม แรงกระแส น่านนที
จับตาจ้อง มองไป ใบไผ่นี้
แปลกสิ้นดี ที่หลุดลอย ออกจากลำ
ใบยังอ่อน มากนัก น่ารักด้วย
อยากจะช่วย คิดไป ใจถลำ
คงไม่ได้ ดั่งคิด จิตระกำ
ใช่ใจดำ ถ้าพี่ปล่อย ให้ลอยไป
ตัดสินใจ โดดน้ำ ไปเก็บเจ้า
ถึงจะหนาว เปียกน้ำ ดำแหวกว่าย
ได้เจ้าแล้ว ไผ่น้อย แม่กลอยใจ
เก็บเอาไว้ ไปอยู่ คู่ชีวี
หวังจะปลูก ขยายพันธุ์ คง เสียเปล่า
คงจะเน่า เสียแน่ ไผ่ใบนี้
เอามาใส่ กรอบไว้ จะดูดี
อยู่กับพี่ นะน้องไผ่ อย่าใจดำ
Calendar
Lovers
15 คน เลิฟก่องกิก
หน้าส่วนตัว
934
