15 ตุลาคม 2550 13:46 น.
ก่องกิก
ความจริงใจ ของพี่ เป็นที่หนึ่ง
เราเคยซึ้ง ถึงกัน ในวันหวาน
มาวันนี้ กลับกลาย เป็นวันวาน
เพราะเธอนั้น หนีไกล ไม่มาแล
หลงระเริง แสงสี ที่ฉาบฉวย
พี่ไม่รวย เหมือนเขา พี่จึงแย่
อันความรัก ที่ให้ กับไม่แคร์
อกหักแน่ คราวนี้ เช่นข่าวลือ
นี่หรือคน เคยรัก ปักใจไว้
ทำพี่ได้ ลงคอ ไม่นับถือ
ลืมความหลัง ครั้งก่อน เคยขอมือ
พี่นั้นคือ ดวงใจ ในสายตา
ความจริงใจ เธอเห็น เป็นจิงโจ้
ไม่เคยโผล่ ยังหลบลี้ แถมหนีหน้า
ตัดสวาท ขาดสะบั้น ไม่หันมา
โอ้เธอจ๋า ลืมพี่ก่อง ได้ลงคอ
12 ตุลาคม 2550 16:55 น.
ก่องกิก
กลางฝูงชน มากมาย ภายในห้าง
ต้องอ้างว้าง ด้วยขาดคู่ เสน่หา
ต้องแอบมอง น้องนาง ที่ผ่านมา
ผ่านแว่นตา ใสใส ด้วยใจปอง
โอ้น้องยา คนดี น้องเดินเดี่ยว
คงมาเที่ยว เดินหา ซื้อสิ่งของ
สวมเสื้อเหลือ สวยพลิ้ว ดูเรืองรอง
พี่เห็นน้อง มามา สบตาพลัน
อยากจะถาม อยากจะทัก รู้จักน้อง
ใจพี่ต้อง พองโต ยามน้องหัน
ในตาตี่ สวยเซ็กซี่ สารพัน
ใจพี่สั่น แล้วนะน้อง มารศรี
แค่เศษเสี้ยว นาที ที่ได้พบ
งามสยบ ใจชาย ได้เพียงนี้
เธอจากไป ทิ้งรอยยิ้ม ไว้ กับพี่
ค่ำคืนนี้ พี่คงฝัน หวั่นใจจัง
11 ตุลาคม 2550 16:46 น.
ก่องกิก
เข้าบ้านกลอน ช่วงนี้ ดูเงียบเหงา
คุณสาวสาว งานคงยุ่ง กันใช่ไหม
ไม่มาเที่ยว อ่านกลอน ออกมาใหม่
รู้ไหมใคร เขารอคอย กันทุกคน
อยากเห็นหน้า ก็ไม่มา ให้พี่เห็น
แอบซ่อนเร้น ผ่านมา แล้วผ่านพ้น
ถ้ามาเม้น ให้พี่เห็น รักท่วมท้น
ทำให้คน เหงาคลาย ไม่ร้าวราน
อยากจะถาม น้องอิม ว่าเงียบไหม
ยุงริ้นไร กัดหรือเปล่า เล่าตาหวาน
นั่งอ่านกลอน จิบน้ำร้อน กับหนมตาล
นั่งเฝ้าบ้าน น่าเห็นใจ เธอเสียจัง
คงจะเหงา น่าดู ใช่ไหมครับ
ต้องยอมรับ เวลาน้อย คอยความหวัง
ทั้งคนเขียน คนอ่าน อยากให้ดัง
คุยกันบ้าง อย่าให้เหงา เฝ้าแต่คอย
10 ตุลาคม 2550 16:34 น.
ก่องกิก
แม้นไม่รับ รักพี่ อย่าหนีหาย
คอยทักทาย ถามไถ่ ได้ไหมหนอ
เป็นน้องพี่ มีไว้ ใช่เคลียคลอ
รูปไม่หล่อ พ่อไม่รวย ด้วยยากจน
แต่ไม่จน น้ำใจ พี่ใคร่บอก
ไม่คิดหลอก ลวงใคร ให้หมองหม่น
วันใดท้อ บอกมา นะหน้ามล
จะรีบรน ด้นไป ในทันที
มีเรื่องทุกข์ แจ้งมา พี่จะช่วย
เอื้ออำนวย ผ่อนทุกข์ คงสุขี
สุขสบาย ก็ส่งข่าว นะคนดี
ชายคนนี้ ยังรอวัน พบขวัญตา
ขอเถิดนะ อย่าตัดทอน ตัดรอนรัก
พี่ชายจัก ขอแจ้ง แถลงว่า
อยู่บ้านกลอน อ่อนหวาน ที่หว่านมา
ขอแก้วตา เข้าใจ พี่ชายวอน
9 ตุลาคม 2550 12:22 น.
ก่องกิก
เรารักกัน มานาน ชาวบ้านรู้
ใจพี่อยู่ กับเจ้า ชาวบ้านเห็น
พี่รักเจ้า คิดถึง เจ้าทุกเช้าเย็น
เราจะเป็น คู่สร้าง ไม่ร้างลา
บอกจะอยู่ กับพี่ ไม่มีอื่น
ใจพี่ชื่น ด้วยรัก เป็นหนักหนา
แต่พอพี่ จำไป ห่างไกลตา
แม่กานดา ปันใจ ให้เขาครอง
ด้วยเขาหนุ่ม ทุ่มทอง มากองให้
จึงแบ่งใจ เนื้อเย็น ออกเป็นสอง
ตำแหน่งพี่ ร่อแร่ แค่สำรอง
น้ำตานอง ตอนแก่ แย่แล้วเรา
เจ้าโกงรัก โกงใจ พี่ไห้หา
กลั้นน้ำตา ไม่ไหว ใจมันเหงา
ความเจ็บช้ำ น้ำใจ ไม่บางเบา
โถ..โถ..เจ้า....หลอกคนแก่ แย่จังเลย
Calendar
Lovers
15 คน เลิฟก่องกิก
หน้าส่วนตัว
1096
