ก็แค่มีเท่าเดิม...ก็แค่ไม่เหลือใคร
แล้วสุดท้ายก็เท่านี้ความเจ็บช้ำ บอกกับใจให้จำอย่าหวั่นไหว รักเขามากพอเขาจากก็เสียใจ ทุ่มเทมากไปก็ใจเราเจ็บเรื่อยมา ต่อไปไม่มีแล้วฉันคนเก่า ไม่มีเงาเธอต่อไปไม่โหยหา ไม่มีเธอก็อยู่ได้...แม้จะจมอยู่กับน้ำตา แต่เมื่อเวลาผ่านไปเดี๋ยวก็ลืม จากคนคุ้นเคยชิดสนิทใกล้ เหลือแค่เธอคนไกลไม่คุ้นหน้า เป็นคนแปลกไม่คุ้นไม่ชินตา คนแปลกหน้าที่ฟ้าเพียงส่งมา..ให้เคยรักกัน..เท่านั้นเอง
ก็แค่มีเท่าเดิม...ก็แค่ไม่เหลือใคร
ไม่ต้องสัญญาว่าจะมีกันชั่วชีวิต ไม่ต้องคิดสาบานว่าจะรักกันเสมอ ไม่ต้องบอกว่ารักกันทุกคร้งที่เราได้เจอ ไม่ต้องบอกคิดถึงกันเสมอทุกเวลา แค่สิ่งเดียวคือใจที่มีให้ฉัน ขอเพียงให้คงมั่นซึ่งความอาทรห่วงหา แค่เพียงรักคงมั่นที่เธอมีให้กันตลอดมา แค่นั้นก็มากค่าเกินกว่าสิ่งใด ไม่มีคำสัญญา สาบานของความรัก เพียงใจภักดิ์รักเท่าเดิมจะได้ไหม รักเท่าวันแรกที่ต่างมีกันเข้าไปในหัวใจ แล้วไม่ว่าวันนี้วันไหนรักของเราจะเท่าเดิม...ไม่เปลี่ยนแปลง
ก็แค่มีเท่าเดิม...ก็แค่ไม่เหลือใคร
เพราะ...รู้สึกดีดีได้ใกล้ชิด เพราะ...สนิทเริ่มผูกพันความห่วงหา เพราะ...คิดถึงอาทรทุกเวลา เพราะ...มีเธอเข้ามาในหัวใจ รัก...ทำให้ชีวิตได้พบเห็น รัก...ทำให้ได้เป็นเช่นคนใหม่ รัก...ทำให้ตัวตนเปลี่ยนแปลงไป รัก...ทำให้ต้องเสียใจเสียน้ำตา เธอ...เท่านั้นที่ทำฉันเป็นเช่นนี้ เธอ...คนดีที่เคยปลอบเคยห่วงหา เธอ...คนลืมฉันเมื่อผ่านกาลเวลา เธอ...คนที่ร่ำลาจากฉันไป เหลือ...เชื่อนะว่าเราต้องแยกจาก เหลือ...ลำบากตัดใจยากผลักใส เหลือ...เพียงแต่น้ำตาจากหัวใจ เหลือ...เพียงความเดียวดายเมื่อไกลกัน เกิน...กว่าใจจะยอมรับกับเหตุผล เกิน...กว่าใจจะทนความแปรผัน เกิน...กว่าใจยอมรับว่าไม่รักกัน เกิน...กว่าฉันจะตัดใจจากเธอ
ก็แค่มีเท่าเดิม...ก็แค่ไม่เหลือใคร
เมื่อรักเป็นเรื่อง...ของคนสองคน จึงต้องมีใครบางคนเดินออกมาอย่างนี้ จะได้ไม่เป็นส่วนเกินความรู้สึกดีๆ ที่คนสองคนพึงจะมีให้กัน แล้วฉันก็เป็น"ส่วนเกิน"ที่ว่านั้น จำต้องเดินจากมาเพื่อให้เธอกับเขารักกันได้เต็มที่ ไม่อยากเป็นตัวคั่นระหว่างความรักที่เธอกับเขามี เพราะฉันเข้าใจดีว่ารักเป็นเรื่องของคนเพียงสองคน
ก็แค่มีเท่าเดิม...ก็แค่ไม่เหลือใคร
ขอบคุณที่ช่วยทำเมินเฉย ขอบคุณที่ทำให้คนคุ้นเคยร้องไห้ ขอบคุณที่เธอบอกไม่เคยรู้สึกอะไร ขอบคุณความจริงใจที่ทำร้ายกัน เมื่อไม่รักก็เข้าใจไม่เคยว่า แต่จะเข้ามาผูกพันทำไมกับฉัน จะคิดถึงห่วงใยทำไมกัน จะให้เกิดความผูกพันเพื่ออะไร เพราะเธอยังไม่มีใครอย่างนั้นหรือ จึงบอกว่าฉันคือคนที่ชิดใกล้ รู้ทุกอย่างและเข้าใจเธอมากกว่าใคร เท่านั้นเองใช่ไหมที่ฉันเป็น ขอบคุณแล้วกันความสำคัญที่หยิบยื่น ขอบคุณวันคืนที่เธอผ่านมาให้เห็น ขอบคุณ"คนสำคัญ"ที่เคยให้ฉันเป็น ขอบคุณความเลือดเย็นของเธอ แต่อย่าคิดนะว่าฉันจะใจดี ยอมให้ความรู้สึกที่มีที่เคยพลั้งเผลอ ติดตามไปกับความทรงจำของเธอ ไม่มากไปหรอกับคนที่ทำร้ายกัน ขอความใส่ใจห่วงใยที่ฉันเคยให้ คืนกลับมาความเข้าใจที่เคยได้จากฉัน แล้วลิมให้สิ้นทุกอย่างที่เคยผูกพัน แล้วจะไม่มีเธอในใจฉันอีกต่อไป แล้วจะไประเริงกับใครก็ไปซะ แต่ถ้าหากพบปะกันที่ไหน อย่ามาทักทายอีกเลยเพราะฉันไม่ใส่ใจ เพราะไม่คืดจะเป็นมิตรกับใครที่ทำร้ายกัน