26 มกราคม 2549 08:58 น.

คร่ำครวญทำไม..ในเมื่อเธอไม่รักกัน

ก็แค่มีเท่าเดิม...ก็แค่ไม่เหลือใคร

ไม่ต้องมาเอ่ยอ้างหรอกนะถึงความหลัง
ว่าเคยมีครั้งหนึ่งที่ฉันเคยโหยหา
เคยรักเคยห่วงเคยคิดถึงทุกเวลา
ไม่ต้องมาคร่ำครวญเสียน้ำตาฉันไม่สนใจ
จริงอยู่หรอกว่าฉันเคยเป็นผู้หญิงโง่คนนั้น
ก็แล้วใครกันบอกไม่ต้องการไม่ต้องมาร่ำไห้
เธอไม่รักไม่แคร์อยากไปไหนก็ไป
แล้วซมซานกลับมาทำไปล่ะทีนี้
ฉันเองก็ผู้หญิงเคยอ่อนแอหวั่นไหว
แต่กับเธอฉันอ่อนใจแล้วก็รักศักดิ์ศรี
เมื่อเคยรักแต่เธอเองไม่เห็นค่าไม่ปราณี
แต่กลับย่ำยีรักฉันอย่างโหดร้ายทารุณ
แล้วจะมาร้องขออะไรกันตอนนี้
หมดสิ้นแล้วเยื่อใยดีๆที่เคยเกื้อหนุน
มีอย่างเดียวที่พอหยิบยื่นให้ถือว่าเป็นบุญ
เธอคือคนเคยคุ้นหน้าที่ผ่านมารู้จักเท่านั้นเอง
 				
25 มกราคม 2549 17:52 น.

เหนื่อย..แล้ว..หัวใจ..ฉัน

ก็แค่มีเท่าเดิม...ก็แค่ไม่เหลือใคร

เหนื่อย...นักเหมือนวิ่งตามเธอเสมอ
เหนื่อย...ล้าเมื่อเห็นเธอเคียงคู่เขา
เหนื่อย...ใจเมื่อเธอไม่เห็นความสำคัญระหว่างเรา
เหนื่อย...ที่ต้องเป็นแค่เงาของใครบางคน
แล้ว...วันหนึ่งถึงเวลาเดินมาบอก
แล้ว...เธอบอกว่าจะไปไร้เหตุผล
แล้ว...ให้ลืมทุกอย่างระหว่างเราสองคน
แล้ว...สุดท้ายฉันต้องทนเสียน้ำตา
หัวใจ...ฉันเป็นอย่างไรรู้ไหมเล่า
หัวใจ...เราที่เคยรักเคยห่วงหา
หัวใจ...ฉันที่ยังโหยหาเธอทุกเวลา
หัวใจ...ฉันหลั่งน้ำตายากทำใจ
ฉัน...รั้งเธอไม่ได้ใจก็รู้
ฉัน...ต้องสู้กับความรู้สึกที่หวั่นไหว
ฉัน...คงเสียน้ำตาแล้วไม่รู้ว่าอีกนานเท่าไร
ฉัน...ถึงจะลืมเธอได้จากความทรงจำ  				
25 มกราคม 2549 14:47 น.

สุดท้ายเธอ..ก็แค่คนแปลกหน้า

ก็แค่มีเท่าเดิม...ก็แค่ไม่เหลือใคร

แล้วสุดท้ายก็เท่านี้ความเจ็บช้ำ
บอกกับใจให้จำอย่าหวั่นไหว
รักเขามากพอเขาจากก็เสียใจ
ทุ่มเทมากไปก็ใจเราเจ็บเรื่อยมา
ต่อไปไม่มีแล้วฉันคนเก่า
ไม่มีเงาเธอต่อไปไม่โหยหา
ไม่มีเธอก็อยู่ได้...แม้จะจมอยู่กับน้ำตา
แต่เมื่อเวลาผ่านไปเดี๋ยวก็ลืม
จากคนคุ้นเคยชิดสนิทใกล้
เหลือแค่เธอคนไกลไม่คุ้นหน้า
เป็นคนแปลกไม่คุ้นไม่ชินตา
คนแปลกหน้าที่ฟ้าเพียงส่งมา..ให้เคยรักกัน..เท่านั้นเอง				
25 มกราคม 2549 09:31 น.

รัก..ไม่ต้องเพิ่มขึ้นทุกวัน...แค่รักฉันให้เท่าเดิม

ก็แค่มีเท่าเดิม...ก็แค่ไม่เหลือใคร

ไม่ต้องสัญญาว่าจะมีกันชั่วชีวิต
ไม่ต้องคิดสาบานว่าจะรักกันเสมอ
ไม่ต้องบอกว่ารักกันทุกคร้งที่เราได้เจอ
ไม่ต้องบอกคิดถึงกันเสมอทุกเวลา
แค่สิ่งเดียวคือใจที่มีให้ฉัน
ขอเพียงให้คงมั่นซึ่งความอาทรห่วงหา
แค่เพียงรักคงมั่นที่เธอมีให้กันตลอดมา
แค่นั้นก็มากค่าเกินกว่าสิ่งใด
ไม่มีคำสัญญา สาบานของความรัก
เพียงใจภักดิ์รักเท่าเดิมจะได้ไหม
รักเท่าวันแรกที่ต่างมีกันเข้าไปในหัวใจ
แล้วไม่ว่าวันนี้วันไหนรักของเราจะเท่าเดิม...ไม่เปลี่ยนแปลง				
20 มกราคม 2549 11:47 น.

เพราะ...รัก..เธอ...เหลือ...เกิน

ก็แค่มีเท่าเดิม...ก็แค่ไม่เหลือใคร

เพราะ...รู้สึกดีดีได้ใกล้ชิด
เพราะ...สนิทเริ่มผูกพันความห่วงหา
เพราะ...คิดถึงอาทรทุกเวลา
เพราะ...มีเธอเข้ามาในหัวใจ
รัก...ทำให้ชีวิตได้พบเห็น
รัก...ทำให้ได้เป็นเช่นคนใหม่
รัก...ทำให้ตัวตนเปลี่ยนแปลงไป
รัก...ทำให้ต้องเสียใจเสียน้ำตา
เธอ...เท่านั้นที่ทำฉันเป็นเช่นนี้
เธอ...คนดีที่เคยปลอบเคยห่วงหา
เธอ...คนลืมฉันเมื่อผ่านกาลเวลา
เธอ...คนที่ร่ำลาจากฉันไป
เหลือ...เชื่อนะว่าเราต้องแยกจาก
เหลือ...ลำบากตัดใจยากผลักใส
เหลือ...เพียงแต่น้ำตาจากหัวใจ
เหลือ...เพียงความเดียวดายเมื่อไกลกัน
เกิน...กว่าใจจะยอมรับกับเหตุผล
เกิน...กว่าใจจะทนความแปรผัน
เกิน...กว่าใจยอมรับว่าไม่รักกัน
เกิน...กว่าฉันจะตัดใจจากเธอ				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟก็แค่มีเท่าเดิม...ก็แค่ไม่เหลือใคร
Lovings  ก็แค่มีเท่าเดิม...ก็แค่ไม่เหลือใคร เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟก็แค่มีเท่าเดิม...ก็แค่ไม่เหลือใคร
Lovings  ก็แค่มีเท่าเดิม...ก็แค่ไม่เหลือใคร เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟก็แค่มีเท่าเดิม...ก็แค่ไม่เหลือใคร
Lovings  ก็แค่มีเท่าเดิม...ก็แค่ไม่เหลือใคร เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงก็แค่มีเท่าเดิม...ก็แค่ไม่เหลือใคร