25 กุมภาพันธ์ 2554 11:05 น.
ก็แค่ความจริง...ในโลกไม่จริง
...พิสมัย ในฝัน ที่สรรค์สร้าง
พรรณา หานาง มิจางหาย
ระบายกลอน ซ่อนเร้น มิเว้นวาย
แม้สุดท้าย ที่รู้ มิคู่ควร...
...อุปโลกน์ โชคดี เป็นที่รัก
ปองใจภักดิ์ สมถวิล สิ้นกำสรวล
เมื่อจริงแท้ แค่นั้น ฝันรัญจวน
ใช่ว่ามวล ดอกฟ้า จะมาแล...
...ปฐพี ฤดีหม่น ระคนเศร้า
คอยวอนเว้า ฟ้าใย ไม่แยแส
อุราแห้ง แล้งระกำ ช้ำดวงแด
โถเราแค่ กรวดดิน ถวิลไกล...
...จักปีนป่าย ขอบฟ้า หาสวรรค์
แสนโศกศัลย์ หนทาง สว่างไสว
มิอาจเสก เมฆเป็น เช่นบันได
ช้ำฤทัย คิดสู้ มิดูตน...
...คะนึงตาม งามแข จะแดดิ้น
หทัยดิน เหี่ยวแห้ง แสดงผล
แสนสลด อดสู ภูวดล
ฤทัยป่น เป็นธุลี ทวีคูณ...
...สุดอนาจ ชาติชาย สิ้นลายเสือ
มิแลเหลือ เกรงขาม ยามเสียศูนย์
เคยสดใส ฤทัยยับ กลับอาดูร
จักเพิ่มพูน เพียงเศร้า เคล้าระทม...
...ถอดถอนใจ ในตน เหมือนคนโง่
อีกมากโข ยังมี ที่เหมาะสม
หญิงมากมาย รายล้อม มัวจ่อมจม
หวังชื่นชม ดอกฟ้า น่าไม่อาย...
...ดอกไม้งาม บนดิน ไม่สิ้นไร้
ดีกว่าใฝ่ ฝันสลด หมดความหมาย
เปิดหัวใจ ลองค้น คนรอบกาย
หากขวนขวาย ดอกฟ้า อุราตรม...
30 มกราคม 2554 19:33 น.
ก็แค่ความจริง...ในโลกไม่จริง
...น้องหญิงเอ๋ย คิดได้ ดีแล้วหรือ
ไม่คิดถือ รักที่ มีเจ้าของ
เจ้าคงคิด ผิดมหันต์ ตามครรลอง
ยังอ้างใจ เรียกร้อง จึงต้องทำ...
...เพราะคิดสร้าง สัมพันธ์ มันจึงเกิด
รักเตลิด ไปไกล ใจถลำ
หยุดเสียที ดีไหม ในเวรกรรม
ก่อนก้าวล้ำ โฉมยงค์ จงกลับใจ...
...มันจริงหรือ รักแท้ ใช่แก้เหงา
นานวันเขา เบื่อรัก คงผลักไส
เมื่อจำเจ ซ้ำซาก ก็จากไกล
หาหญิงใหม่ สวยขาว สาวกว่าเธอ...
...เขาไม่รัก เจ้าหรอก บอกสักนิด
แค่ชื่นชิด ควงแขน ยามแฟนเผลอ
ปลดความใคร่ ไม่ต่าง นางบำเรอ
หลอกรอเก้อ ว่ารัก แล้วหักใจ...
30 มกราคม 2554 18:52 น.
ก็แค่ความจริง...ในโลกไม่จริง
...ถึงเวลา ลาดิน บินสู่ฟ้า
ดอกนภา คืนสู่ สรวงสวรรค์
มิหลงเหลือ ลอดเล็ด เมล็ดพันธุ์
แสนจาบัลย์ จริงหนอ อกพ่อชาย...
...อกช้ำชอก ดอกฟ้า ต้องลาจาก
ถอนโคนราก ออกทรวง ดวงใจอ้าย
จากนี้คง อ้างว้าง มิวางวาย
ฟ้าใจร้าย ปล่อยเรา เศร้าช้ำตรม...
...เป็นแค่ดิน แสนสลด ดูอดสู
คิดเคียงคู่ ดอกฟ้า หาเหมาะสม
อกสลาย หมายจับ กลับระทม
ได้แต่ก้ม หน้ารับ กับชะตา...
...ใจหวิวหวิว หวาดหวั่น สั่นสะท้าน
สุดร้าวราน ดวงจินต์ ถวิลหา
โอ้อนาจ มาดหมาย ไกลสายตา
เกินไขว่คว้า คู่เคียง แม้เพียงยล...
...มิอาจสม ดั่งใจ ไกลยิ่งนัก
หวังไว้เพียง พบพักตร์ สักหนึ่งหน
เฝ้าวอนขอ ต่อสวรรค์ ชั้นเบื้องบน
ได้โปรดสน คนต่ำ ช้ำในทรวง...
...ยังคะนึง ถึงกลิ่น รินระรื่น
ช่างแช่มชื่น ชิดใกล้ ใฝ่แหนหวง
ติดนาสา กว่าใด ในทั้งปวง
เข้าสู่ดวง แดด่ำ ชื่นฉ่ำจินต์...
...แสนสวยสด งดงาม ตามลุ่มหลง
พฤกษาดง แดนใด ใฝ่ถวิล
หรืออยู่สวน สรวงสวรรค์ ชั้นองค์อินทร์
คงรอสิ้น ชีวา กว่าได้ยล...
24 มกราคม 2554 21:39 น.
ก็แค่ความจริง...ในโลกไม่จริง
...พี่จ๋า จะรู้ อยู่บ้างไหม
ว่ามีใคร คนหนึ่ง คะนึงหา
อยู่แสนห่าง ห่างไกล ไกลลับตา
ในอุรา นึกหวั่น กลัวผันแปร...
...ไหนสัญญา ว่ากล่าว ถึงคราวกลับ
น้องเตรียมน้ำ สำรับ รอจนแย่
ทั้งน้ำพริก แกงส้ม ต้มดอกแค
คงลืมหลง แล้วแน่ ชะแง้มอง...
...บางคนว่า คู่ห่าง ร้างไปไหน
ระวังใจ คนเปลี่ยน ไปเป็นสอง
ลืมคนรัก ลืมสิ้น กลิ่นคู่ครอง
คิดแล้วเรา เศร้าหมอง นองน้ำตา...
...คงเป็นอื่น ชื่นสตรี พี่ลืมหลง
ปล่อยอนงค์ อ้างว้าง ช่างมุสา
ไหนบอกน้อง จะกลับ กลับไม่มา
โอ้พี่จ๋า อยู่ไหน ใจคร่ำครวญ...
8 มกราคม 2554 16:01 น.
ก็แค่ความจริง...ในโลกไม่จริง
...ผ่านปีหม่น ปีหมอง เข้าปีใหม่
ผ่านเรื่องใจ เรื่องเจ็บ จนต้องจาก
ใจคอยย้อน คอยย้ำ ทำใจยาก
ใจลำบาก ลำบน ทนระบาย...
...เขียนลงสู่ หนังสือ เป็นอักษร
เขียนตัดรอน เรื่องราว รักสลาย
ที่ยังวน ยังเวียน อยู่มิวาย
หลอมใจกาย เป็นกลอน ย้อนระกำ...
...ผ่านเกือบปี ที่ใจ ไม่ลืมเจ้า
ยังคอยเฝ้า คำนึง ถึงงามขำ
มีทั้งสุข ทุกข์ยาก ร่วมตรากตรำ
จวบจนช้ำ คราที่ ฤดีแปร...
...นั่งเหงาเหงา เศร้าสร้อย คอยพร่ำหา
หยาดน้ำตา รินหลั่ง ดั่งกระแส
เจ็บยิ่งนัก เจ็บทรวง ยังดวงแด
นี่นะหรือ คือคนแพ้ แย่จริงจริง...
...แหงนมองฟ้า ดูพร่า น้ำตากั้น
ใยสวรรค์ ช่างทำ เจ็บช้ำยิ่ง
เฝ้าวอนไหว้ ใจกาย หมายพึ่งพิง
แต่กลับทิ้ง ลืมข้า น่าน้อยใจ...
...ประกายดาว พราวแสง แรงระยิบ
คอยกระพริบ ห่างห่าง สว่างไสว
ดั่งรับรู้ เรื่องราว ร้าวทรวงใน
ที่เอื้อนเอ่ย เผยไป ให้รับฟัง...
...ฝากดาวบอก เทวา บนฟ้านั่น
ที่ข้ากลั่น เรื่องราว ท้าวความหลัง
เฝ้ารำพึง รำเพย อยู่ลำพัง
ช่วยฝากฝัง จากข้า คนฟ้าลืม...
ก็แค่ความจริง...ในโลกไม่จริง
Lovers
0 คน เลิฟก็แค่ความจริง...ในโลกไม่จริง
Calendar
หน้าส่วนตัว
1180
