13 พฤษภาคม 2553 19:33 น.
กู้ภัย
เมื่อไหร่ที่ได้สบตา
นี่ฝันไปหรือเปล่าตาเรานี้
ขนลุกชี้น้ำตาคลอไม่รอช้า
รีบขยี้ให้เห็นชัดถนัดตา
สวยแจ่มจ้านางฟ้าในดวงใจ
ใช่จริงด้วยตาไม่ฝาดดั่งคาดคิด
พรมลิขิตให้ได้เจอกันจนได้
สวยไม่สร่างนางฟ้าสุขฤทัย
สุดดีใจมากล้นดลบันดาร
จึงถามไถ่ไงบ้างแม่นางฟ้า
สุขอุราดีหรือไรในสถาน
ความเป็นอยู่ไปมาแดนวิมาน
อย่ารำคาญที่ถามยอดงามงอน
เพียงพูดจาปราศรัยให้คลายห่วง
เวลาล่วงเลยผ่านนานอยากย้อน
จึงต้องจากเพราะกิจไม่คิดงอน
แค่นี้ก่อนวันหน้ามาพบกัน........
ว้า....หมดเวลาซะแล้ว......ไว้เจอกันใหม่นะครับ...นางฟ้า....
8 พฤษภาคม 2553 13:25 น.
กู้ภัย
นางฟ้า(ในดวงใจ)
ตั้งแต่พบและสบตาคบหาเจ้า
ช่างอ่อนเยาว์และน่ารักเป็นนักหนา
ยามเจ้ายิ้มปริ่มใจในทุกครา
สุขอุราอิ่มใจเข้าในทรวง
แล้วเริ่มพบคำว่ารักสมัครสมาน
ล่วงเลยผ่านจนบัดนี้ชีวีห่วง
มีความสุขทุกครั้งเมื่อได้ควง
จึงเป็นบ่วงคล้องใจไว้ให้กัน
เธอหยิบยื่นแต่สิ่งดีมีให้มาก
เมื่อฉันอยากเธอคอยป้อนให้กับฉัน
เมื่อฉันร้อนเธอพัดให้ทุกๆวัน
เธอสอนฉันเป็นคนดีที่คนชม
รักเรานั้นยากนักจักกล่าวอ้าง
จำต้องห่างไกลกันนั้นขื่นขม
เพราะชะตาฟ้าลิขิตให้ต้องตรม
ขอกล่าวชมนางฟ้านี้ให้จีรัง
ชาติก่อนนั้นอาจเก็บดอกไม้ร่วมต้น
ชาตินี้จนต้องเหินห่างในบางครั้ง
ขอบูชาเธอไว้หิ้งใจที่ใกล้พัง
ให้เธอนั่งอยู่หัวใจชายคนจน
เธอจึงเปรียบเทียบได้ใช่นางฟ้า
สูงด้วยค่า ยศศักดิ์ นักหนาล้น
ขอนางฟ้ามีความสุขอย่ากังวล
ค่าของคนอยู่ที่พี่(อ้าย)นี้บูชา.......
ขอก้มกราบนางฟ้าของข้านี้
จงอยู่ที่ในหัวใจไว้เถิดหนา
ชายคนนี้ถึงคราวตายวายชีวา
ก็จะสุขอุราตลอดกาล.................
4 มีนาคม 2553 09:57 น.
กู้ภัย
๏ สัญลักษณ์ความงามความบริสุทธิ์
อยู่ที่จุดความเงียบความเรียบง่าย
ศิลปะกับความว่างไม่มีอะไร
ก็เปลี่ยนไปในความคิดคำนึง
วัตถุธรรมรู้สึกได้ด้วยสัมผัส
ปัจเจกทัศน์ในความซาบซึ้ง
สิ่งแวดล้อมกับจินตนาการจึง
ประมวลกันแล้วถึงความเข้าใจ
เราอาจแยกความรู้สึกความนึกคิด
กับความจริงซึ่งจิตรับรู้ได้
และสิ่งที่กำลังดำเนินไป
กับยุคสมัยที่ผ่านผ่านมา
เมื่ออยู่ใต้สัจจะความอยู่
ไม่เคยรู้อะไรในหล้า
สัมผัสได้เข้าใจได้ก็มายา
อวิชชาชั่วกัปป์ชั่วกัลป์
จะเน้นถึงความงามความพิสุทธิ์
เป็นศิลปะประดุจความฝัน
ก็ลวงได้และรับได้ไม่เท่ากัน
สรุปให้เชื่อมั่นไม่ได้เลย
เมื่อรูปแบบความคิดผิดหมด
ศิลปะถูกกำหนดแพร่เผย
เสพความงามได้อย่างไรถ้าไม่เคย
ไฉนเลยจะซาบซึ้งถึงสุนทรีย์
จะพูดถึงอะไรในหล้า
สืบหาอุทิศชีวิตนี้
ไม่พบสัจจะสักที
คงตายไปโดยไม่มีอะไร
25 กุมภาพันธ์ 2553 13:56 น.
กู้ภัย
เธอชอบฉัน(ตรงไหน)
อยากจะรู้จริงหนอรอเธอตอบ
ว่าเธอชอบตัวฉันนั้นที่ไหน
หรือเพียงแค่ลมปากอยากพ้นไป
เอ่ยออกไปเสียให้พ้นคนรอคอย
สารภาพหมดสิ้นกลิ่นลมปาก
ฉันไม่อยากฟังคำลวงล้วงแล้วถอย
รู้ตัวดีว่าไม่สมกับที่รอคอย
ทำไมเธอบอกบ่อยว่าสุขใจ
ทุกๆครั้งฉันเจียมตัวอยู่เสมอ
คาดว่าเธอเบื่อนักก็จักไม่ไหว
จะจำไว้แค่เพียงเรื่องของใจ
คอยวันไหนที่เธอทิ้งสิ่งที่กลัว
ก่อนเธอไปให้เธอรู้ไว้สักนิด
ฉันพร่ำคิดรักเพียงเธอใช่สลัว
สว่างจ้าแจ่มแจ้งไม่ขุ่นมัว
แต่เจียมตัวกลัวโดนทิ้งสิ่งที่เชย
17 มกราคม 2553 07:41 น.
กู้ภัย
หัวใจข้าดวงนี้ช่างบัดซบ
อยากถูกตบสักฉากให้สาสม
เขาบอกแล้วมิใช่หรือว่าอย่าลืม
อย่าดุจดื่มหมกมุ่นวุ่นวายใจ
เฝ้าแต่คิดถึงเขาทุกเช้าค่ำ
ใจระยำเลวทรามห้ามไม่ไหว
คิดอยู่ได้พร่ำเพรื่ออยู่เรื่อยไป
ใจหนอใจต่ำช้าน่าไม่อาย
เขาไม่ชอบเราจงอย่ามาบีบคั้น
ทั้งคืนวันเฝ้าแต่คิดจิตใจหมาย
อย่าทำตัวและหัวใจไปวุ่นวาย
ไปกล้ำกลายการงานราญร้าวใจ
เธอบอกแล้วว่าอย่ามาคิดถึง
อย่ามาดึงฟ้าต่ำจำได้ไหม
รู้เสียบ้างว่าเรานั้นเป็นใคร
ควรหรือไม่เด็ดดอกฟ้าน่าไม่อาย
แต่ช่างเถิดเพียงแค่คิดจิตเป็นสุข
แม้ติดคุกก็ยอมน้อมใจหมาย
รู้ไว้นะว่าฉันหน้าไม่อาย
หากต้องตายเพราะรักเธอเพ้อก็ยอม
หน้าส่วนตัว
1148
