9 กรกฎาคม 2546 18:50 น.
กุ๊กกู๋
หากความรักของฉันเหมือนเรือน้อย
คงเฝ้าคอยลมแห่งรักมาพัดผ่าน
ให้ลอยไปแล้วแต่สายลมจะต้องการ
เหมือนกับฉันต้องการใครมาดูแล
ขอแค่เห็นว่าเธอมีรอยยิ้ม
เหมือนที่เธอเคยมีก่อนเจอเขา
ฉันคนนี้จะคอยปลอบโยนยามเธอเศร้า
ขอแค่เห็นรอยยิ้มเธอเหมือนเก่าฉันก็พอ
6 กรกฎาคม 2546 16:39 น.
กุ๊กกู๋
ยามนี้ฉันท้อแท้หมดหวัง
หมดแล้วพลังจะก้าวต่อ
เรี่ยวแรงถดถอยย่นย่อ
จะก้าวต่อคงล้มลงสักวัน
คิดถึงวันวานแสนสุข
มีเธอร่วมทุกข์ร่วมฝัน
ยามท้อมีกำลังใจให้กัน
ฝ่าฟันอุปสรรคก้าวไป
ฉันจะจากเธอแล้วหรือนี่
คนดีคิดถึงฉันบ้าง
ยามใดเหน็บหนาวอ้างว้าง
กระซิบบอกฉัน ข้าง - ข้าง หัวใจ
จะคอยรับฟังเธออยู่
แม้จะรู้ว่าเราห่างกันเพียงไหน
อยากให้รู้ว่าเราห่างกันเพียงกาย
แต่อย่างไรหัวใจเราใกล้กัน
จะเป็นลมคอยพัดยามเธอล้า
จะเป็นฟ้าอันสดใสอยู่ใกล้เสมอ
จะเป็นแดดอันอบอุ่นอยู่ใกล้เธอ
จะพบฉันเสมอทุกวินาที......
6 กรกฎาคม 2546 16:30 น.
กุ๊กกู๋
วันนี้!ชั่งเงียบเหงา
ตรงนี้ที่เก่าเคยมีเธอเคียบข้าง
อบอุ่นในหัวใจไม่อ้างว้าง
มีกำลังใจเดินบนโลกกว้างอย่างมั่นใจ
แต่มาวันนี้เธอกล่าวคำร่ำลา
เธอพูดออกมาอย่างง่ายๆ
พูดมาว่าอยากขอร้างลาไป
และอยากให้ฉันพบคนใหม่ใครๆที่ดีๆ
เธอจะให้ฉันทำอย่างไร
ในเมื่อฉันรักเธอหมดใจอย่างนี้
ทุ่มเทหมดใจไม่ยั้งหัวใจเลยสักที
ไม่คิดว่าจะมี วันที่เสียน้ำตา..
5 กรกฎาคม 2546 14:49 น.
กุ๊กกู๋
ความรักไม่มีจริง
ที่ผ่านมาก้อเหมือนรักแล้วทิ้งคว้าง
รักไม่มีจุดตรงกลาง
ไม่เคยมีที่ว่างสำหรับเรา
ไม่รัก ไม่รัก ไม่รัก
ไม่เคยได้รู้จัก รักเป็นแบบไหน
ถ้าจะรักจะลาถามหาได้ที่ใคร
ซักคนมีไหมที่พอจะตอบได้ซักที
5 กรกฎาคม 2546 14:39 น.
กุ๊กกู๋
ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง
ตั้งแต่เห็นเธอควงกับใครในวันนั้น
เจ็บแต่จะให้ทำ ยังไงกัน
ในเมื่อเธอไม่เคยมีฉัน อยู่ในใจ
เป็นแค่คนใกล้ตัว ที่เคยหยอกล้อเล่นหัว
ยิ่งกว่าใครคนไหน แต่ยังคงปล่อยให้เหลือที่ว่าง
จนเขาเข้าแทรกกลาง ระหว่างใจ ประมาทเกินไป
ที่คิดว่าเธอไม่มีใครนอกจาก คนใกล้ตัว
หน้าส่วนตัว
792
