เจ้าขาว

กุ้งหนามแดง

..
วันพุธที่ 16 มกราคม 2556 ซึ่งตรงกับวันหวยออก เราก็ได้ถูกกับเขาเต็มๆ เหมือนกัน แต่การถูกคราวนี้มิได้หมายถึงการได้มาซึ่งโชคลาภ แต่ประการใด แต่เป็นกรรมล้วนๆ ซึ่งนำมาเล่าสู่กันฟัง..

ตอนสายๆ ของวันนั้น หมาเห่าที่หน้าบ้าน ชวนให้ออกไปดูว่ามันเจอตัวอะไร หรือใครมาหา เราก็ออกไปดูปรากฏว่ามีแมวสีขาวตัวหนึ่งอยู่บนรั้ว เราก็เลยพยายามไล่มันออกไปเพราะเข้าใจว่าจะเป็นแมวสีขาวที่มาระราน บรรดาแมวในบ้านในคืนวันก่อน แมวก็วิ่งไปมาบนรั้วคอนกรีตหนีหมาไล่ แล้วก็มาพักอยู่บนหัวเสาประตูรั้วหน้าบ้าน เราก็เลยใช้ไม้ไผ่ยาว ดุนให้มันลงไปข้างนอกบ้านหลายครั้งแมวตกลงไปนอกรั้ว เจ้าแมวก็วิ่งหนีไปกระโดดขึ้นรั้วอีกด้านหนึ่งอย่างเร็ว เจ้าหมาสามตัวก็วิ่งไล่เห่า เจ้าแมวก็วิ่งไปมา ทีนี้รั้วด้านนี้มันมีเนินดินด้วย หมาเลยสามารถงับเจ้าแมวได้แล้วดึงลงมาฟัด ด้วยความตกใจเราก็เรียกให้หมาหยุด มันก็หยุด แมวก็หยุดอยู่กับที่มองตาปริบๆ เราก็จับมันโยนไปนอกรั้ว นึกว่ามันจะโหย่งตัวได้เหมือนแมวปกติทั่วไป  อ้าว! ตกลงไปท่าไหนท่านั้นเลย เลยต้องออกไปดูสักหน่อย แมวบอบช้ำมาก มีน้ำลายตามตัว เดินไม่ได้อีกต่างหากเลยอุ้มเข้าบ้านมาใส่กรงไว้ ให้อาหารเม็ดและน้ำ แต่แมวก็ไม่กิน คงจะเจ็บมาก มันจะตายไหมเนี่ย กรรมแท้ๆ มันมองตาปริบๆ คงถามว่ามาทำหนูทำไม..  ไม่ได้เจตนาให้เจ้าเจ็บเลย แค่จะไล่เฉยๆ ขอโทษน่ะ

เมื่อมีเวลาเลยสำรวจเพศแมว อ้าว! มันเป็นแมวตัวเมีย ไม่ใช่ไอ้หง่าวที่มาระรานแมวบ้านเรานี่นา ทำไงละทีนี้ ทำให้มันพิการซะมั๊งเรา  ข้าวปลาก็ไม่กิน เลยไปเอานมสดในตู้เย็นใส่สลิ๊งฉีดเข้าไปในปากแมว เช้า กลางวัน เย็น ครั้งนึงก็ทีละหลายซีๆ อยู่ มันก็ไม่ต่อต้านอะไร พออิ่มก็ไม่กลืนปล่อยนมไหลออกจากปากเป็นสัญญาณว่าพอแล้ว  โทรศัพท์ไปหาหมอให้มาดูอาการในวันเสาร์  หมอฉีดยาแก้ปวดให้ และบอกว่ากระดูกสันหลังคด และขาหลุด 1 ข้าง เนื่องจากกระดูกสะโพกแตกไม่มีเบ้าให้ยึด ต้องให้มันรักษาตัวเองหมอว่าอย่างนั้น ค่ารักษาก็ไม่เอา (ปกติหมอจะมาฉีดวัคซีนให้หมาแมวที่บ้านประจำ ล่าสุดก็เพิ่งมารักษาเจ้าแมวที่มดลูกอักเสบพร้อมกับทำหมันให้) พอได้รับการรักษาเจ้าเหมียวก็ยอมกินข้าวคลุกปลาทูที่นำมาให้ และน้ำที่เตรียมไว้ มองกระบะทรายที่ใส่กรงไว้เห็นเปียกๆ แสดงว่าการขับถ่ายปกติ ฉี่ได้แต่ยังไม่ยอมอึ

ทีนี้จะทำยังไงให้มันเดินได้ดี ลองไปหาในกูเกิ้ล "แมวอัมพาต", "แมวโดนหมากัด" ข้อมูลขึ้นมาเพียบ บ้างก็มีฝังเข็ม และมีให้ทำกายภาพบำบัด ทั้งหมาแมว มีหลายเหตุการณ์เป็นกรณีศึกษา

เราคิดว่ายังไงเสียต้องคืนขาให้แมวให้ได้ ขอให้แมวกลับมาเดินได้เหมือนเดิม มองหาอุปกรณ์ที่มีในบ้าน เห็นสายผ้าที่เลาะมาจากกางเกงเลอยู่เส้นนึง เลยเอามาคล้องขาแมวจับตัวมันให้ยืนแล้วให้มันเดินนำหน้าไป ขาหน้าแมวยังใช้ได้ดีอยู่ ตอนเช้าพาไปเดินหาที่ขับถ่าย อึเองได้แต่ไม่กลบ แต่การใช้สายผ้านี้ทำให้แมวเดินไม่ถนัด เลยหันมาจับหางแมวยกขึ้นแล้วพาเดิน แมวตัวนี้หางสั้นขอด ก็ก้มๆ เงยๆ กันอยู่ ผลัดกันเดินระหว่างแมวกับพยาบาล เดินไป เดินมา วันละหลายรอบ เช้า-กลางวัน-เย็น การเดินต้องพาไปจุดเริ่มต้นคือในสวนแล้วให้มันเดินเข้าบ้าน  พอเข้าตัวบ้านก็อุ้มกลับไปจุดเริ่มต้นใหม่ รอบหนึ่งก็เดินประมาณ 3 เที่ยว ไม่ไกลมาก10-20 เมตรได้ ขึ้น-ลงเนิน พอแมวเดินผ่านครัวก็ให้ปลาน้อยทอด 1 ตัว เป็นกำลังใจที่มาพร้อมแคลเซี่ยม เป็นอย่างนี้อยู่สองสามวัน 

ส่วนแผลที่ตัวแมว แรกๆ ก็ใช้เบตาดีนใส่ให้แต่รู้สึกแผลจะแฉะ พอแผลเริ่มดีขึ้นไม่มีเลือดแล้วก็เปลี่ยนเป็นผงพิเศษโรยให้แทน แมวก็เลียออกทั้งสองอย่างตามนิสัย แต่ก็ช่างมัน วันนึงก็ใส่ 2-3 ครั้ง  พอเข้าวันที่สี่ของการเดิน ก็ลองใช้เชือกผ้าเหมือนเดิม แต่ทีนี้มัดกับหางแมวแทนแล้วยกตัวให้มันเดิน (มัดไม่แน่นหนาอะไร หลุดก็มัดใหม่) เพราะพยาบาลเริ่มปวดหลัง แต่ก็คิดว่ามันต้องหายกลับมาเดินได้เหมือนเดิม แมวก็เดินไปตามทางคดเคี้ยวบ้างเพราะขามันจะแกว่งๆ  ลองผ่อนเชือกแมวๆ ก็ไม่สามารถเดินได้ล้มแผละ ต้องใช้เชือกประคองตลอด 

การรักษาทางกายภาพบำบัดผ่านไปเข้าสู่สัปดาห์ที่สอง ใช้เชือก สลับกับการปล่อยอิสระบ้าง แมวสามารถถัดตัวไปได้ใช้ขาได้ 3 ขา ส่วนขาที่หลุดก็ยังแกว่งอยู่และเริ่มพยุงตัวเองลุกยืนได้ บางครั้ง ส่วนการขับถ่ายแมวพยายามกลบ หลังขับถ่ายทุกครั้ง 

15 วันผ่านไป แมวเริ่มเดินเองได้แต่ยังไม่แข็ง และระยะทางก็ไกลขึ้น และดีขึ้นตามลำดับ สลับกับการนั่งพักแบบพับขาได้  จากเดิมขาข้างที่หลุดแบะออก มานั่งแบบปกติได้บางที  ส่วนบรรดาสัตว์เลี้ยงในบ้านก็พยายามปรับตัวให้เข้ากับสมาชิกใหม่ ทั้งแมวและหมาเจ้าถิ่น   จากเดิมขู่บ้าง เดินหนีบ้าง ก็เริ่มเฉยๆ และยอมรับกับความเปลี่ยนแปลงครั้งนี้  แต่เราก็ยังไม่ไว้วางใจซะทีเดียว ถ้าแมวอยู่นอกกรงก็จะต้องคอยดูและทิ้งระยะอยู่ห่างๆ  อ้อ! เราก็ตั้งชื่อว่ามันว่าเจ้าขาวตามสีขนของมันแล้ว และคาดว่าเจ้าขาวจะสามารถกลับมาใช้ชีวิตตามปกติของมันได้ในเร็ววัน และพัฒนาไปถึงขึ้นกระโดดขึ้นที่สูงได้ หวังว่ามันจะทำได้โดยอาศัยการฝึกฝน และร่วมมือกันระหว่างคนกับแมว

เราก็ไม่รู้หรอกว่า จะต้องชดใช้กรรมให้มันเมื่อไร เราไม่สามารถกลับไปแก้ไขเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้  แค่คิดว่าเราได้ทำในสิ่งที่สมควรทำแล้ว ส่วนตัวก็ได้แต่ก็พูดกับแมวเสมอว่าเราไม่ได้ตั้งใจให้เป็นเช่นนี้  ขอโทษน่ะเจ้าขาว..
..