เมื่อข้าพเจ้าถูกจับ..

กุ้งหนามแดง

หลายๆ คนคงเคยถูกจับ...บางคนอยากให้จับ...แต่บางคนไม่คิดว่าจะถูกจับ...ก็โดนจับ...อิอิ

555..ไม่ได้แวะมาประเจิดประเจ้อ หรือประดักประเดิด เรื่องจับๆ ต้องๆ หรอก   ที่พูดนี่คือถูกตำรวจจับนั่นเอง...เคยหรือเปล่า.. ถ้าไม่เคยจะเล่าให้ฟัง...อิอิ

สุดสัปดาห์ของวันนั้น กุ้งมีโอกาสได้ขับรถออกนอกเส้นทางประจำ ซึ่งเส้นทางนี้คือพญาไท มุ่งหน้าอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ เป้าหมายถนนวิภาวดีรังสิต..ไปทำอะไรอย่ารู้เลยเพราะไม่ใช่เรื่องผิดกฎหมายอันใด...ที่จะเป็นเหตุให้ต้องโดน..จนต้องมาเล่าสู่....

ถ้าใครเคยผ่านแถวๆ นั้น โดยการขับรถไปโปรดระวัง!!...นอกจากระวังรถรา ผู้คนที่ขวักไขว่แล้ว  พึงมีตาที่สามด้วยก็จะดี....ไม่งั้นอาจเป็นเช่นนี้

สภาพทางภูมิศาสตร์ อนุสาวรีย์ชัยก็เหมือนวงเวียนนั่นแหละ ต้องให้รถทางซ้ายไปก่อน...แต่ที่มันแปลกกว่าที่อื่นเรื่องทางสัญจรของยานพาหนะ เพราะมันมีวงใน...(ที่อยู่ด้านในติดรูปปั้นทหารล้อมเจ้าเหล็กขูดชาร์ป) และวงนอก (ที่ให้รถเมล์วิ่งไง)   จากนั้นก็เป็นทางคนเดิน (ฟุตบาท) นอกจากนี้ท่านยังเพลิดเพลินด้วยสะพานลอยที่สร้างได้บรรจบกันสี่ทิศ และรถไฟฟ้าที่มีสถานีใกล้ๆ ที่สามารถเชื่อมต่อด้วยสะพานลอย เริ่มงงแล้วใช่ไหม   นั่นแหละคือสิ่งแวดล้อมซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของเหตุการณ์ครั้งนี้

เพราะกุ้งดันขับรถจากวงในจากแยกพญาไท  ตอนแรกก็อยู่วงใน  ทีนี้กลัวออกไปวงนอกไม่ได้ ระหว่างนั้นรถกำลังรอสัญญาณไฟเขียว หางแถวก็เริ่มยาวแทบชนแยก  (เอาว่ะ เพื่อความไม่ประมาทขับตามรถเมล์ ดีกว่า ยังไงต้องออกได้อยู่แล้วรถเมล์สายนี้มีจุดหมายไปทางเดียวกับเราเลย)  แล้วยังไง...เลยเจอท่านเจ้า(หน้า)ที่   เรียกซะ....

เจ้า(หน้า)ที่:   	คุณขับรถผิดช่องจราจร ขับตามรถเมล์ทำไมครับ  ขอดูใบขับขี่หน่อย....(หยุดหายใจ) สังเกตเห็นชุดที่ฟิตเปรี๊ยะกระเพื่อมขึ้นลง  ทางแยกโน้นเขาวอ.แจ้งมาให้จับครับ

กุ้ง:	ยกมือไหว้ทีนึง...(ตามประสาคนบ้านนอก) ขอโทษคะพอดีเพิ่งเคยมา...(ข้างเบาะยังมีแผนที่แบบแผ่นพับแบไว้เลย...ที่นี่มันหลายแยก งงจริงๆ น่ะ)  ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ค่ะ  ไม่ได้มีเจตนาลักไก่น่ะ  เพิ่งมาครั้งแรก   กุ้งพยายามแถลงไปตามความจริง 

เจ้า(หน้า)ที่:	มองหน้า (อ่านในใจว่าอย่ามาปดผมเลย) ผมเขียนใบสั่งน่ะ  เสียงเข้มยิ่งกว่าเบอร์ดี้กาแฟเย็นในช่องแช่แข็งซะอีก..

กุ้ง:	ทำไมต้องขออนุญาตด้วย (คิดในใจ),  ผิดครั้งแรกเขาไม่ตักเตือนก่อนหรือ (คิดในใจต่อ)  ผิดตรงไหนเนี่ย เฮ้อ! เสียเวลาชะมัดเลย   ถ้าเขียนเรียบร้อยแล้ว ช่วยเขียนแผนที่ให้ด้วยว่าต้องไปเสียค่าปรับที่ไหน...เพราะไม่เคยมา.. คล้ายๆ ข่มขู่แต่จริงๆ คือไม่รู้ทาง แหะ แหะ..

เจ้า(หน้า)ที่:	มองหน้า...แล้วก้มหน้าก้มตาเขียนชื่อ-สกุล เลขทะเบียนรถ และข้อหาที่กระทำผิด....พร้อมทั้งอธิบายว่าต้องไปยังไง (วาดภาพประกอบด้วย)  คุณขึ้นทางด่วนไปแล้วไปลงตรงถนนกำแพงเพชร2  เจอแยกเลี้ยวซ้าย ฯลฯ โดยมีเรายืนฟังอย่างงุนงงกับเส้นทางครั้งแรกในชีวิต..อ้อ! มีเจ้า(หน้า)ที่มาช่วยอีก 1 นาย....ช่วยกันแนะนำเส้นทางว่าจะเอาเงินไปเข้าหลวงได้ยังไง....

	เอาใบสั่งนี้ไปเสียค่าปรับน่ะครับ  ยื่นให้..(ลายมือหวัดๆ )

กุ้ง:	แล้วจะไปยังไงค่ะ ต้องวนไปในวงเวียนอีกหรือเปล่า มันคงจะเสียเวลาน่าดูเลยเนอะ การจราจรช่วงเย็นอย่างนี้ด้วยแล้ว 

เจ้า(หน้า)ที่:	เดี่ยวผมจะกันรถให้.. คุณก็แล่นตัดช่องจราจรได้เลย..

กุ้ง:	ไม่ได้ตั้งใจทำผิด (กลับโดนแจ้งข้อหา) แต่ต้องมาทำผิดโดยเจตนา (ก็วิ่งตัดเลนไง) เพื่อแก้ไขให้ถูก....(ไปเสียค่าปรับ) โอ้! ชีวิตของข้าพเจ้า (ช่างสับสนแท้ น้อ..)

                     แล้วจะขับไปได้ไง ไม่มีใบขับขี่ (เชื่อว่าหลายคนต้องคิดงี้แน่...เอ๊ะ! หรือเพียงเราคนเดียวที่คิดเช่นนี้..)

เจ้า(หน้า)ที่:	ก็ใช้ใบสั่งนี่แหละครับแสดง  มีผล 7 วัน..

กุ้ง:	งั้นเหรอ (คิด) เพราะเป็นความรู้ใหม่ นั่นเอง  ถ้าเกิดทำผิดขึ้นมาอีกเขาจะยึดใบสั่งนี้ไหมเนี่ย  ยิ่งไม่ชินเส้นทางอยู่ด้วย..ระแวงน่ะ คนมันทำผิดเสียงก็สั่นๆ อีก..(ควบคุมสติ..นิดนึง พร้อมทั้งคิดไปฟังไป)

เจ้า(หน้า)ที่:	มองหน้า..(สายตาบอกว่า..มันจะโง่ไปถึงไหน..กันฟ่ะ)

เนื่องจากใบขับขี่ ใบนี้เป็นแบบตลอดชีพ และต้องไปออกที่ต่างจังหวัด  ซึ่งถ้าหายไป คงต้องลำบากในการทำเอกสารใหม่มากทีเดียว เพราะปัจจุบันย้ายสำมะโนครัวมาอยู่กรุงเทพฯ แล้ว  เมื่อคิดดังนั้นจึงตัดสินใจว่า ควรจะไปเสียค่าปรับซะวันนี้เลย เพื่อตัดความวุ่นวายทั้งหลายที่จะเกิดในอนาคตอันใกล้..

กุ้ง:	เอางี้แล้วกัน ขอฝากรถไว้ที่นี่ เดี่ยวจะหามอเตอร์ไซด์ไปเสียค่าปรับ.... คุณจะอยู่ที่นี่ถึงกี่โมง..สั่งเสียและถามต่อในคราวเดียว

เจ้า(หน้า)ที่:	หกโมงครับ  ซึ่งขณะนั้นเป็นเวลา 17.30 น.  (โห! อะไรมันจะเร่งรัดปานนั้น...ท่าน)

กุ้ง:	งั้นรออยู่ที่นี่น่ะ ..แป๊บเดียว...  

ดังนั้น จึงจอดรถให้ชิดขอบทางเรียบร้อย...ตามที่สั่งทุกประการ ไม่ขัดขวางใครเลย จริงๆ..นอกจากขัดใจผู้ต้องหาเอง (มีบ้างแหละ) ว่าแล้วก็ไปว่าจ้างหนุ่มมอเตอร์ไซด์แถวนั้นให้ บึ่งไปโดยพลัน....ค่าปรับ 400 บาทครบถ้วน บวกกับค่ามอเตอร์ไซด์ อีกครึ่งหนึ่งของข้อหา (ต้องบวกทิปให้บ้างเพราะขับเร็วได้ใจ...ปานนั้น)    โอ้โห! เกือบพันน่ะงานนี้....เอาว่ะ ถือว่าซื้อประสบการณ์ ดีกว่าผงซักฟอกซองละสิบบาท อันนั้นมันแค่ชำระคราบสกปรก อันนี้ซักค่าโง่...ต้องแพงหน่อย....สำหรับสาวดิจิตอล  (เอ๊ะ! คุ้นๆ น่ะ) กิกิ..

จากนั้นก็กลับไปที่จุดเกิดเหตุ ยื่นใบเสร็จฯ แลกกับบัตรที่มีรูปหน้าตัวเองตอนสาวๆ...ที่บ่งบอกคุณสมบัติว่ามีความสามารถเหนือกว่าการบีบแตร...เล็กน้อย..อิอิ 

กุ้ง:	คราวหน้าต้องขับมายังไงค่ะ  ถึงจะถูกต้อง...จะได้ไม่ต้องเสียอะไรซ้ำๆ ซากๆ..(เติมน้ำมันได้ครึ่งถังเชียวน่ะนั่น) (อันหลังคิดน่ะ เดี่ยวมีการเพิ่มข้อหา หน้าหงิกกับเจ้า(หน้า)ที่.. ก็แหม! หัวเหม็นด้วยหมวกกันน๊อค ไม่รู้ผ่านมากี่กบาลแล้ว.  ยี้ๆๆ...ไม่น่าคิดได้เลย..)

เจ้า(หน้า) ที่    คุณก็ขับมาเลนใน ตามลูกศรเห็นไหม....สายตามองไปที่ถนน...ไม่ค่อยมีจุดโฟกัสเท่าไร..คงมึนควันรถมั๊ง (ความจริงก็เห็นใจท่านอยู่เหมือนกัน..น่ะ)

กุ้ง:	ตามอย่างรถตู้คันนั้นใช่ไหม (ชี้รถที่วิ่งมาประกอบ)..เข้าใจแล้วค่ะ ขอตัวกลับก่อนน่ะค่ะ

แล้วก็ขับรถกลับบ้านด้วยจิตใจปลอดโปร่ง  ประมาณว่าได้ไถ่บาปไปเรียบร้อยแล้ว....

อีกหนึ่งสัปดาห์ต่อมา ต้องไปที่เดิมอีกแล้ว (ก็มันจำเป็นไง)  ก็ขับมาเลนในแล้วรถติดไฟแดง (คุ้นๆ น่ะ)  ก็ประคองรถมาด้วยความระมัดระวังปนระแวง อิอิ  ขับตามอย่างท่านเจ้า(หน้า)ที่ คนนั้นบอกกล่าวทุกประการ  แต่ทันใดนั้น   เจ้า(หน้า) ที่อีกคน (ไม่รู้เบอร์หมวกอะไร    คร้านจะจำซะแล้ว)...ที่อยู่ริมถนน ก็เรียกให้ไปวิ่งเลนนอก ซะงั้น...อ้าว!  ไหงเป็นงี้ล่ะ....อ้อ! นึกออกแล้ววันนี้ไม่ได้วิ่งตามรถเมล์  แต่วิ่งในเลนรถเมล์ อ่ะ  (คงงั้นมั๊ง..  คิดแบบคนที่ฉลาดแล้วน่ะเนี่ย)

เอวัง......