12 ธันวาคม 2548 17:05 น.

เงื่อนงำ..

ปราง, บูชิตตายแล้ว พี่น้ำมนต์เพื่อนบ้านรายงานให้ทราบหลังจากฉันก้าวลงจากรถ Taxi และจ่ายสตางค์ให้คนขับ สองมือกำลังถือกระเป๋าเพื่อมาเปิดประตูหน้าบ้าน  บ้านพี่น้ำมนต์อยู่ตรงข้ามกับบ้านฉัน ขณะฉันลงจากรถมาเห็นพี่แกกำลังรถน้ำต้นไม้อยู่พอดี   ฉันวางกระเป๋าไว้ที่หน้าประตูและสนทนากับแกก่อนเพราะเพิ่งกลับมาจากต่างจังหวัดไม่ทราบว่าเขามีเหตุอะไรกันบ้าง ช่วงที่ฉันไม่อยู่ อ้าว! ไหนบอกว่าอาการดีขึ้นแล้ว ฉันถามกลับไป ไม่ตกใจ แต่ใจหายนิดหน่อย 

เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว บูชิตทะเลาะกับภรรยา ด้วยเรื่องภายในครอบครัวกลางดึก บ้านเราอยู่ติดกันทำให้ฉันรับรู้ถึงสาเหตุนั้น  บูชิตถูกแทงหนึ่งแผลเท่าที่รับรู้มา ญาติๆ เรียกรถพยาบาลมารับตัวไปหลังจากเลือดท่วมร่างและบูชิตหยุดหายใจ   ภายหลังเสียงหวอๆ ของรถพยาบาลเงียบลง บูชิตถูกนำเข้าไปรักษาในห้องไอซียู หลังจากปั๊มหัวใจขึ้นมาให้มีชีวิตอีกครั้ง และมีเครื่องช่วยหายใจตลอดเวลา  ทราบจากบรรดาญาติที่กลับมาในตอนเช้า บูชิตพ้นขีดอันตรายแล้ว...

ปรางได้ยินว่าเขามีปากเสียงกัน แต่ไม่นึกว่าจะรุนแรงขนาดนี้.. ได้ยินว่าเขาถูกแทง แต่ก็พ้นขีดอันตรายแล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงตายได้ ฉันถามรายละเอียดพี่น้ำมนต์อีกครั้ง พี่น้ำมนต์เล่าให้ฟังว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่บูชิตถูแทง แต่มันเป็นครั้งที่สามแล้ว 
โธ่! บูชิต ไม่น่าเลย....ฉันพึมพำ 
บูชิตอาการดีขึ้นพูดคุยได้แล้ว แต่เมื่อคืนนี้ เขาแน่นหน้าอกหายใจไม่ออก ยังบอกให้ไอ้จืดไปซื้ออีโนมาขับลมให้ แต่มันยังไม่ทันมา เขาก็จากไปแล้ว ไอ้จืดเป็นเด็กเฝ้าไข้ของเขา..พี่น้ำมนต์เล่าต่อ 
หมอตรวจอย่างละเอียดพบว่า เส้นเลือดส่วนสำคัญที่จะไปเลี้ยงหัวใจถูกตัดขาด.....
..

3356

love

comment

2 ธันวาคม 2548 23:27 น.

พ่อ

กุ้งหนามแดง

พ่อมีเวลาให้เราเสมอ
พร้อมรับฟังทุกเรื่องราว
แก้ไขปัญหาใหญ่-น้อย
โดยไม่คิดมูลค่าเลย....ขอเพียงลูกเอ่ยปาก..

พ่อผ่านเรื่องราวในชีวิตมามากกว่า
จึงบอกผ่านประสบการณ์เหล่านั้น...เล่าสู่
เพียงหวัง...เรื่องบางอย่างเจ้าจงระวัง
จะได้ไม่พลั้งพลาดเหมือนที่พอเคยเป็น....บทเรียนราคาแพง..

พ่อเก็บความอ่อนแอไว้ภายใน
ยามเมาบางครั้งจะระบายออกมา..
ด้วยคำพูดยาวๆ ให้รับรู้
ซึ่งในเวลาปกติ จะกลบเกลื่อนด้วยความสนุกสนาน...แบกรับ..

พ่อเป็นคนธรรมดา
ในสายตาของผู้อื่น อาจเป็นแค่ชายสูงอายุคนหนึ่ง
ซึ่งอาจไม่ดีพร้อม พอกับการยกย่องให้เป็นคุณพ่อตัวอย่าง
แต่พ่อก็เป็นตัวจริง ในทุกช่วงชีวิตของลูกๆ .....ฝ่าฟัน...

วันพ่อ....แค่วันหนึ่งในสัปดาห์
เศษหนึ่งส่วนสามร้อยหกสิบห้า....ใช่ไหม
น้อยเกินไปหรือเปล่าที่เราจะระลึกถึง....
พ่อ.....

คงไม่สายเกินไป...สำหรับคำว่ารัก..
บางทีความอึดอัด..กับการที่เอ่ยปากกับ..
คนที่ใกล้ชิดที่สุด...ผูกพันมากที่สุด..รวมทั้งรักคุณมากที่สุด..
จะได้ถูกระบายออกด้วย รอยยิ้มและคราบน้ำตา...หนูรักพ่อ...
...