7 พฤศจิกายน 2547 15:02 น.
กุ้งหนามแดง
วันขึ้นปีใหม่ จะมาถึงแล้ว พรุ่งนี้แล้วสิน่ะ อืม! มนุษย์เงินเดือนจะได้มีเวลาพักผ่อนยาวๆ สักที หลังจากตรากตรำทำงานมาเป็นปี..(อย่านับพักร้อนน่ะ..คนละส่วนกัน)
งานช่วงบ่ายของวันที่ 30 ธันวาคม ปีนั้น ก็ไม่มีอะไรมากมาย คนส่วนใหญ่ก็คงคิดถึงการพักผ่อนจนไม่มีกระจิตกระใจทำงานเท่าไรนัก กุ้งก็เช่นกัน ..
ห้าปีมาแล้ว แต่ยังจำถึงเหตุการณ์ครั้งนั้นได้ดี..เหมือนเพิ่งเกิดขึ้นวันนี้เลย..
4 พฤศจิกายน 2547 09:18 น.
กุ้งหนามแดง
(๑)
บ่อยครั้งที่เราต้องอยู่คนเดียว ดำเนินชีวิตอย่างอิสระ ทั้งความคิดและความรู้สึก เดินทางตามลำพังบนโลกกลมๆ ใบนี้
ตามกระแสแห่งโชคชะตา จะพัดพาเราไป ผ่านสุขบ้าง ทุกข์บ้าง คละเคล้ากัน ฯ
ช่วงเวลาเช่นนี้ อีกไม่นาน....ก็จะจากไป และสิ่งใหม่ ก็จะเข้ามาแทนที่..
21 ตุลาคม 2547 09:49 น.
กุ้งหนามแดง
เขียนที่บ้านปัน ...
วันนี้เอง 21/10/2547
ถึง วันสร้างเรื่อง
วันฯ เพื่อนรัก เมื่อเธอได้รับจดหมายฉบับนี้ ฉันก็คงอยู่ที่บ้านเหมือนเดิมเพราะยังไม่มีที่ไป วันฯ เธอจำได้ไหมวันนั้น ที่เธอมาบ้านเราแล้วดูมิวสิควีดีโอของปาน ธนพร ด้วยกัน ฉันไม่คิดเลยว่าเพื่อนที่รักกันมาตั้งแต่อนุบาลอย่างเราสองคนจะต้องมาแตกแยกกัน เพราะเธอดันไปเลียนแบบมิวสิคฯ ชุดนั้นทั้งๆ ที่ คนฯ ก็ไม่ได้หล่อเหมือนติ๊ก เจษฎาพรฯ เลยสักนิด
อื้ม! ถึงกระนั้นก็เถอะน่ะ เธอคงคิดว่าจะมีแมวมองมาตามเธอไปแคสติ้ง แต่ก็ผ่านไปหลายปี ก็ยังไม่มีวี่แววเลย อ๋อ! ฉันจำได้แล้วละเธอเคยเล่าให้ฟังว่าเคยมีครั้งหนึ่ง มีทีท่าเหมือนกันเมื่อคนกลุ่มนึงไปเจอเธอที่สยามฯ แต่เธอดันลืมแขม่วพุงเลยชวดไป ฉันก็เสียใจจริงๆ กับอนาคตนางแบบของเธอ..
ทุกวันนี้ฉันกับคนฯ ก็มีปากเสียงกันตลอด เพราะเขาเกี่ยงไปเก็บใบชาตอนเช้า อ้างว่าเจอผีไฟฉายซึ่งเขารับไม่ได้ ฉันก็เลยให้เขาไปกรีดยางแทน เพื่อทดแทนรายได้จากการงดเก็บใบชา แต่ก็เกี่ยงมือเลอะอีก คนฯ นี่ช่างเป็นผู้ชายที่อ่อนแอเสียจริงๆ ขนาดให้ดื่มเครื่องดื่มชูกำลังวันละสองขวดแล้วก็ยังไม่วาย
นอกจากเรื่องเศรษฐกิจแล้ว ก็มีเรื่องเธอนี่แหละที่รบกวนจิตใจฉันเป็นอันดับสอง แต่ฉันจะบอกให้เอาบุญ วันก่อนฉันก็ทะเลาะกับเขา (เรื่องเธอน่ะสิ) แล้วจบลงที่เขาหุนหันขับรถออกจากบ้านไป ฉันฉุนสุดๆคิดว่าความอดทนของฉันคงถึงวันสิ้นสุดลงแล้ว เผอิญไปเก็บของเขากะว่าจะไปทิ้งขยะ เพราะความแค้นปนกับความรกที่มีอยู่เดิม ตาฉันดันไปเห็นสมุดอะไรไม่รู้พิมพ์หน้าปกด้วยตัว F
ฉันนึกว่าเป็นสเปครถยนต์คันใหม่ที่เราไปดูกันวันก่อน แต่ต้องแปลกใจยิ่งกว่านั้นเพราะเป็นกรมธรรม์ประกันชีวิตของคนฯ ที่แอบไปทำมาตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ ซึ่งระบุชื่อผู้รับผลประโยชน์คือฉัน 555 ฉันนี่มันโง่จริงๆ เกือบทิ้งของดีไปแล้ว.. ในที่สุดคนฯ เขาก็ตัดสินใจได้ด้วยตัวเองว่าใครคือเพชรแท้ในใจเขา...
วันฯ ผู้น่าสงสาร...จดหมายฉบับนี้ ฉันเขียนมาด้วยความหวังดีประสาเพื่อนรักกันมานานนม..ว่าเธอควรจะอยู่ห่างๆ คนฯ ได้แล้ว เพราะเขาไม่ได้จริงจังอะไรกับเธอมากมาย ดังเหตุผลที่ฉันยกขึ้นมา ฉันปรารถนาเป็นอย่างยิ่งให้เขารักฉันจนวันสุดท้ายของชีวิต โดยไม่ลืมต้มน้ำซุปหัวไชเท้า กับการสีซอให้ฉันฟังทุกวัน (แม้ฉันจะรู้สึกทะแม่งๆ กับสำนวนไทยบางคำก็ตาม)
สุดท้ายนี้ ฉันขอส่งครีมที่มีส่วนประกอบของ SPF15 มาให้เธอเพื่อกระชับผิวหน้าและ หาที่หมายใหม่เพื่อตัวของเธอเอง..
จากเพื่อนเธอ...เสมอ
ปัน บางอย่าง
ปล. ขอเธอจงไตร่ตรองดูสักครั้ง มีอะไรคุยกันได้เสมอน่ะวัน..ฯ
..