30 กันยายน 2552 13:49 น.
กุ้งหนามแดง
ยามลมหนาวต้องกายที่คล้ายหุ่น
ซากอบอุ่นเจือจางกับห่างหาย
ด้วยคำว่าแหนงหน่ายจากฝ่ายชาย
ที่ระคายทิ่มแทงใช่แรงลม
เงาอดีตซ้อนทับลำดับภาพ
เหมือนตราบาปหยิบยื่นวันขื่นขม
เมื่อมาด้วยปรารถนาและอารมณ์
จึงหมดเรื่องปรารมภ์เมื่อสมใจ
เริ่มตีตัวออกห่างอย่างที่รู้
เลิกไปมาหาสู่และเหลวไหล
ขาดเหตุผลหนุนนำว่าทำไม
ถึงสิ้นเยื่อขาดใยทำได้ลง
หากรื้อฟื้นคงมีแต่ชีช้ำ
แผนลึกล้ำซ้ำซ้อนเจ็บผ่อนส่ง
ใคร่เล่าเป็นคนมอบตอบตามตรง
แล้วไสส่งโยนบาปดังภาพเปรย
กอดตัวเองให้อุ่นคุ้นความหนาว
อยากจะลืมเรื่องราวที่กล่าวเอ่ย
อยากเป็นคนไร้ใจ...ไม่คุ้นเลย
จึงสะท้านอย่างเคย..กับแรงลม..
..
18 กันยายน 2552 14:53 น.
กุ้งหนามแดง
แค่หนีเมียมาเที่ยวในโลกเน็ต
เพราะเซ็งเป็ดพฤติกรรมบ่นซ้ำใหม่
จึงหาที่ผ่อนหนักพิงพักใจ
เน้นที่ไม่มีเสียง..หลบเลี่ยงลา
คอมพิวเตอร์เคี้ยวเอื้องมีเครื่องหนึ่ง
ตีรถบึ่งพันทิปสิบโมงกว่า
ช่วยอับเกรดให้หน่อยค่อยเจรจา
มีงบอยู่พันกว่าตั้งหน้ารอ
ช่างปัดฝุ่นเพิ่มแรมดูแจ่มซะ
ลบขยะรกเรื้อไม่เหลือหลอ
ไวรัสถูกกำจัดตัดต้นตอ
ทดลองเปิดหน้าจอ..พร้อมใช้งาน
ยังไม่ทันยกเคสลงจากรถ
หน้าสลดเมียกร่าง..ตามล้างผลาญ
ไปไหนมา? ตามติดบิดหูยาน
ขอเข้าบ้านค่อยบ่น..ผ่อนปรนฟัง
เปิดวินแอมป์เพิ่มปรีเอ็มพีสาม
ดีวีดีกล่อมตามฟื้นความหลัง
ตั้งกระทู้นินทาดาราดัง
เทียบราคากะมัง..ยังได้เลย
สาธยายหมดเปลือกเธอเลือกรับ
คุณประโยชน์พร้อมสรรพพร้อมกับเอ่ย
หาเพื่อนคุยได้ไหม?..ได้ไม่เชย..
คนเคยเคยได้ไหม?..หรือไม่พอ!!
..
1 กันยายน 2552 13:45 น.
กุ้งหนามแดง
กลั่นมาจากขี้เลื่อยความเฉื่อยแฉะ
คลานเตาะแตะเขียนความตามเชื่อถือ
ว่าเลือดไทยพอชะซึมกระทึอ
ด้อยฝีมือเพียงใดแต่ใจฮึด
ทรนงรุ่มร่ามบนความห่วย
แม้ว่าใครไม่อวยร่ำรวยอึด
ฉันทลักษณ์ดำรงยังคงยึด
เขียนตะพึดตะพือคือนิยาม
ถึงใครจะดูถูกว่าปลูกหญ้า
เป็นภักษาเลี้ยงตนเสียงก่นหยาม
มิใยดีวาทะคอยประณาม
คงมีดีพอตามดูลีลา
สำนวนแย่คำง่ายกระจายเกลื่อน
วาจาเถื่อนงึกงักหลักภาษา
ต้องขัดเกลาอีกเยอะเปรอะลูกตา
จนปัญญาดึงผลักจากปลักเลน
เฝ้าตำหนิติเตียน..เฆี่ยนด้วยแส้
ทุยต้องแก้ให้สวย..ฮ่วย! กางเขน
ผลัดขนเอี้ยงหยอกเย้าเฝ้าเบี่ยงเบน
ช่างจัดเจนแปรสภาพลบสาปควาย!!!
..