30 สิงหาคม 2552 11:32 น.
กุ้งหนามแดง
บุหรี่ซองละห้าสิบ
เลือดซิบดูดควันวันโหย
ขาดส่งเรี่ยวแรงร่วงโรย
กลิ่นโชยบรรเทาเย้ายวน
หงุดหงิดหายไปได้สูบ
หูตูบตอนจ่ายไส้ป่วน
ลูกเต้าลูบท้องร้องกวน
ทุกมวนจุดผ่านผลาญเงิน
พ่อเลิกได้ไหมหลายครั้ง
สักตั้งลองวางห่างเหิน
กับข้าวจานแทรกแลกเพลิน
ส่วนเกินซ่อมเสริมเติมมื้อ
คำขอคิดตามย้ำคิด
พ่อติดบุหรี่ที่ถือ
ลูกจับช้อนข้าวเบามือ
ตีบตื้อผูกขาดผัดแตง
ลองเปลี่ยนมาเป็นยาเส้น
วิ่งเต้นดึงมาจากแผง
ห้าบาทจวนเจียนเปลี่ยนแปลง
พอแบ่งหมูใส่สำรับ
ทดลองอย่างนี้ไปก่อน
ผลัดผ่อนวนเวียนเปลี่ยนปรับ
เป็นก้าวประเดิมเริ่มนับ
สัญญาไว้กับลูกน้อย..
..
29 สิงหาคม 2552 11:42 น.
กุ้งหนามแดง
หากว่าเธอ..ล้มลงที่ตรงหน้า
จะรวบรวมความกล้าลุกขึ้นไหม
อาจเจ็บปวดสักหนสู้ทนไป
ปัดฝุ่นให้ตนเองฤาเกรงกลัว
หากว่าเธอ..ยอมแพ้เรื่องแค่นี้
ก็จะไม่เซ้าซี้ให้ปวดหัว
และจะไม่รบกวนเรื่องส่วนตัว
ไม่ต้องมัวฉุดรั้งยับยั้งความ
หากว่าเธอ..จำยอมดั่งยอมรับ
ซึ่งเท่ากับจำนนให้คนหยาม
คือเข้าทางคนผิดจริตทราม
แค่จบเรื่องลุกลามบนความมี
หากว่าเธอ..ท้อถอยปล่อยเฉยเฉย
เลยตามเลยไหวหวั่นหันหน้าหนี
ยอมเป็นเหยื่อน้ำหมึกรู้สึกดี
ย่อมสิ้นสุดวลีจะชี้ชวน
หากว่าเธอ..ใคร่ครวญถี่ถ้วนแล้ว
ละทิ้งแววขมขื่นคิดคืนหวน
หยุดหวั่นไหวระย่อสิ่งก่อกวน
เรื่องทั้งมวลแค่นั้นหาบั่นทอน
หากว่าเธอ..อ่อนแอขอแปรเปลี่ยน
เป็นงานเขียน..อ่อนไหวนัยอักษร
แปลงเป็นแรง..ผลักดันอันร้าวรอน
ใช้บางตอน..ชีวิตลิขิตวาง
หากว่าเธอ..ทำได้คลับคล้ายโศก
ที่โยนโยกหยุดนิ่งทุกสิ่งสาง
ก่อนรู้สึกเคลื่อนคล้อยถึงปล่อยวาง
เธอเปิดทางโลกธรรม..ด้วยน้ำมือ..
..
19 สิงหาคม 2552 11:43 น.
กุ้งหนามแดง
=ตอนแรกแรกที่กอเริ่มมาเขียน
ใครตำหนิติเตียนพร้อมแก้ไข
เพราะฝีมือยังด้อยน้อยกว่าใคร
จำนวนชมบอกใบ้ใช้ชี้วัด
มีผู้อ่านหรอมแหรมแซมคิดเห็น
ทิ้งลายเซ้นต์ปลอบขวัญวันอ่อนหัด
โปรยยาหอมยื่นตรงผู้หลงพลัด
เถิดยืนหยัดฝึกฝนอดทนน่ะ
พออ่านได้คิดเองเก่งอุ๊บอิ๊บ
เก้าในสิบเต็มตุงถุงขยะ
ใช้รื้อค้นภายหน้าเป็นภาระ
พิสูจน์ความมานะอันเคยมี
ครั้นเวลาล่วงเลยเผยพุงไส้
อัตตาใหญ่ใครทักไม่มักจี่
วัวลืมตนคนลืมตีนโง่สิ้นดี
รัศมีออร่าแยงตาแล้ว
เธอจึงได้หลงกลกมลหลอน
ผลสะท้อนกลอกกลิ้งเรทติ้งแผ่ว
เปลี่ยนชื่อเสียงสิงสู่แบบรู้แนว
หวังคลาดแคล้ววาระถูกประนาฌ
คือเรื่องราวอีถึกโปรดศึกษา
เสวนากันได้อยากใคร่ถาม
ขืนแบไต๋ให้เห็นจะเป็นความ
เดาเล่นตามใจชอบทดสอบเชาว์
บอกอีกนิดอยู่นานบนลานกลอน
ทุกบทตอนเพ้อฝันถึงวันเหงา
สามพยางค์นามแปลงใช้แฝงเงา
หญิงหรือเปล่าบอกได้มิใช่ชาย=
"เขียนวกวนดีมากอยากจะรับ
เพียงขอปรับสำนวนส่วนขยาย"
บอกอแนะต่อหน้าอธิบาย
"เน้นจุดขายอีกนิดคิดว่าโดน"
"พยายามเข้าน่ะ"เขาอมยิ้ม
ก่อนจะทิ่มเรื่องราวลงกระโถน
หลังเธอเดินจากไปไฟลุกโชน
และตะโกนในใจว่าใกล้แล้ว...
...
14 สิงหาคม 2552 11:30 น.
กุ้งหนามแดง
"ดีเกินไป"ถูกติงเหตุทิ้งห่าง
ยังคงเป็นข้ออ้างใช้ป้ายสี
เป็นอีกข้อที่ขลังฟังดูดี
กรณีอยากเลิกแบบละมุน
"เรื่องฐานะต่างกัน"นั่นก็ใช่
ขาดผู้ใหญ่เสริมทัพสนับสนุน
เป็นตัวแปรงานล้มขาดสมดุล
ถูกมะรุมมะตุ้มจนกลุ้มใจ
"เวลาน้อยไม่ถนัดพอจัดสรร"
ยกจำนรรจ์หลบเลี่ยงสู่เตียงใหม่
ต้องกอบโกยทำงานบานตะไท
อนาคตสดใสหากใคร่รอ
"มือที่สาม"เข้าตาลากมาเกี่ยว
แค่ไปเที่ยวด้วยกันสะบั้นหอ
เป็นชนวนรักเฉาหน้าเง้าหน้างอ
เที่ยวตัดพ้อวุ่นไปว่าไม่ชวน
ร้อยเหตุผลพูนเพิ่มเมื่อเริ่มเบื่อ
และจงเชื่อวันชื่นไม่คืนหวน
พ้นช่วงหวานย่อมมีการตีรวน
จึงสมควรป้องกันด้วยหมั่นรัก..
คอยดูแลซึ่งกัน..เหมือนวันเริ่ม
เอาใจใส่เพิ่มเติม...เริ่มถูกหลัก
แก้ปัญหาก่อนลาม..หมั่นถามซัก
เรื่องอกหัก..พับไว้ไกลเกินแล..
..
7 สิงหาคม 2552 10:35 น.
กุ้งหนามแดง
หากจะหาคำตอบว่าชอบไหม
จะให้ตอบอย่างไรกับคำถาม
แม้นต้องการเพียงคำจำกัดความ
คำอาจงามไม่ถึงสักครึ่งใจ
ยิ่งอีกคำหลากหลายในภายหน้า
เพิ่มขึ้นมาล้นหลามเพื่อถามไถ่
เพื่อตอบข้อแคลงคลางจากข้างใน
ว่ารักใคร่มิคืน..ให้ยืนยัน
สะกดคำเหล่านั้นทุกวันวี่
พิสูจน์ที่วันหวานเคยผ่านผัน
เพียงสายตาที่แสดงมิแบ่งปัน
แล้วใจฉันเช่นไร...กลับไม่รู้..
แต่เอาเถอะเพื่อคลายความสงสัย
ขอแย้มพรายบางนัย...ที่มีอยู่
ไม่เคยทำกับใคร..ลองคิดดู
เท่าที่รู้..เพียงเธอ..ก็เท่านั้น..
..