12 กรกฎาคม 2552 13:49 น.
กุ้งหนามแดง
ก็มิได้..รังเกียจหรือเดียดฉันท์
ก็มิได้..ลืมวันที่สั่งสม
ก็มิได้..ตั้งใจให้ตรอมตรม
ก็มิได้..ขืนข่มแต่ไหนมา
ก็บอกแล้ว..แต่แรกมิใช่หรือ
ก็บอกแล้ว..ยังอือไม่ถือสา
ก็บอกแล้ว..เพียงเพื่อนเตือนทุกครา
ก็บอกแล้ว..ยังว่าไม่เป็นไร
ก็รู้ว่า..อกหักจากคนอื่น
ก็รู้ว่า..อยากคืนเพื่อแก้ไข
ก็รู้ว่า..ส่วนลึกยังมีใจ
ก็รู้ว่า..บางใครยังสำคัญ
ก็เลยช่วย..ประคองตอนหมองเศร้า
ก็เลยช่วย..แบ่งเบายามโศกศัลย์
ก็เลยช่วย..ฟันฝ่าความจาบัลย์
ก็เลยช่วย..เธอทันเท่าที่มี
ก็ป้องกัน..ตัวเสมอรอเธอแกร่ง
ก็ป้องกัน..ใจแกว่งแสร้งหันหนี
ก็ป้องกัน..คนเก่าร้าวฤดี
ก็ป้องกัน..อย่างที่ควรจะทำ
ก็แค่ใจ..เอนเอียงเพียงขณะ
ก็แค่ใจ..ปะทะจึงถลำ
ก็แค่ใจ..หายดีจึงชี้นำ
ก็แค่ใจ..หมายย้ำไม่ร่ำร้อง
ก็เพราะเธอ..เป็นมิตรคิดเสมอ
ก็เพราะเธอ..ห่างเขาวันเศร้าหมอง
ก็เพราะเธอ..หวั่นไหว..โปรดไตร่ตรอง
ก็เพราะเธอ..สมปอง..ฉันต้องไป..
..