19 มิถุนายน 2552 10:39 น.
กุ้งหนามแดง
สัมผัสเลือนเกลื่อนตาคิดว่าเหมาะ
คัดเฉพาะคำเพราะเสนาะหู
ตัดสำนวนชองช่ำลองทำดู
รู้งูงูปลาปลามางึมงำ
หัวมงกุฏท้ายมังกรเขียนก่อนคิด
ปิดแนวคิดลากจูงเสียงสูงต่ำ
ตัดสำนวนกัดกร่อนริดรอนคำ
คล้ายขยำปลาทูเลี้ยงดูแมว
สัมผัสซ้ำรับส่งเหมือนหลงวรรค
ช่างกุกกักยึกยักจำหลักแผ่ว
สลับคำพร่ำแทรกคิดแหวกแนว
กินมันแกวแจ๋วกว่าว่าอย่างนั้น
กลอนพาไปไกลกู่ไม่รู้ทิศ
คล้ายจริตตกผลึกพิลึกพิลั่น
อยากรังสรรค์ร้อยกรองต้องตามทัน
ไม่งงงันซะเองใช่เคร่งครัด
หยิ่งผยองกองไว้ใช้ตอนเก่ง
ยังไม่เจ๋งเร่งหลอกอย่าออกหมัด
คู่ต่อสู้รู้เผลออับเปอร์คัด
ต้องยืนหยัดปัดป้องเมื่อลองชก..
..
17 มิถุนายน 2552 17:43 น.
กุ้งหนามแดง
ฉันคิดว่า..
การที่ได้..รักเธอคือรู้จัก
การที่ได้..ทายทักคือเสนอ
การที่ได้..คิดถึงคือละเมอ
การที่ได้..พบเจอคือเพลงพรหม
แต่กลับเป็น..ภารกิจน่าผิดหวัง
แต่กลับเป็น..ความชังที่สั่งสม
แต่กลับเป็น..อุบายที่งายงม
แต่กลับเป็น..ความขมที่บ่มไว้
ฉันมองโลก..ผิดไปไม่เหมือนก่อน
ฉันมองโลก..บางตอนโศกซ่อนใส่
ฉันมองโลก..ผิวเผินดีเกินไป
ฉันมองโลก..ร่ำไรเพียงลำพัง
ผลตอบแทน..ความรักอันหนักอึ้ง
ผลตอบแทน..เข้าถึงหนึ่งความหลัง
ผลตอบแทน..ทุ่มเทประเดประดัง
ผลตอบแทน..รอยพลั้งช่างยากเลือน
และพบว่า..ยังเขลาเข้าใจผิด
และพบว่า..ดุลพินิจช่างคลาดเคลื่อน
และพบว่า..ใจสลายคล้ายมาเยือน
และพบว่า..ดาวเดือนไม่เกลื่อนฟ้า..
..
9 มิถุนายน 2552 20:20 น.
กุ้งหนามแดง
ไม่อยากให้เธอช้ำกับคำพูด
เจ็บกราวรูดทั้งใจไม่สะสาง
แต่จำเป็นต้องทำมิอำพราง
ด้วยแตกต่างที่เผชิญมากเกินไป
อธิบายอย่างไรก็ไร้ผล
ถึงเธอยอมปรับตนแทบหม่นไหม้
รับสภาพรันทดสลดใจ
จะเหมือนใครไหนอื่นที่ยืนยาว
เลิกพิรี้พิไร..หมดไหวหวั่น
มีแต่บั่นทอนจิตเมื่อคิดกล่าว
ใช้ชีวิตหมดเปลืองกับเรื่องราว
ที่รานร้าวหล่อหลอมจนจ่อมจม
กระแสคนรอบข้าง..ที่ย่างเหยียบ
ในความเงียบหยิบยื่นสิ่งขื่นขม
หลายแววตาติฉินกลบลิ้นลม
ที่ชื่นชมเฟ้อฟุ้งแต่มุ่งร้าย
แค่รักกันอย่างเดียว...ที่เทียวปลอบ
ต่างฝ่ายมอบให้กัน..ปันความหมาย
เมื่อศรัทธาขาดผึง..จึงเสื่อมคลาย
ต้องแพ้พ่ายเพราะฉัน..ดันอ่อนแอ..
..