5 กรกฎาคม 2550 08:58 น.
กุ้งหนามแดง
เป็นคนไร้ประโยชน์จึงโดดเดี่ยว
เดี่ยวจนใจเปล่าเปลี่ยวเที่ยวตามฝัน
ฝันหยิบยื่นโดยคำผ่านรำพัน
พันหมื่นสรรบนลานกานต์กวี
กวีเอยรู้ไหมว่าใครเศร้า
เศร้าคละเคล้าซุกซ่อนอักษรศรี
ศรีความเผยความนัยไล่วลี
วลีแทนวจีล้วนที่ตรม
ตรมเพราะความอ่อนแอเคยแพ้พ่าย
พ่ายเพราะคนลืมง่ายหลายทับถม
ถมความช้ำทั้งปวงคำลวงลม
ลมนิยมหนึ่งหอบหาปลอบใจ
ใจแห่งจินตนาการใคร่พานพบ
พบเพื่อลบบางฝันทำหวั่นไหว
ไหวจบสิ้นตัดเยื่อมิเหลือใย
ใยสัมพันธ์แบบใหม่ได้ทดแทน..
..
4 กรกฎาคม 2550 07:59 น.
กุ้งหนามแดง
เหินเอยเหินห่าง
ถูกทิ้งขว้างรักลง ณ.ตรงไหน
ละเลยเคยถวิลสิ้นเยื่อใย
หนทางไกลข้ออ้างแห่งร้างลา
ทิ้งระยะทีละนิดขาดติดต่อ
ไม่เหลือหลอคำโปรยให้โหยหา
ความแหนงหน่ายจากทรวงถึงดวงตา
เหมือนย้ำว่าจากไปพร้อมใจเอย
..
ไร้คำพูด พิสูจน์ใด..
เสียใจ..เพราะใครลืม....
..