11 เมษายน 2550 08:23 น.
กุ้งหนามแดง
วัตถุทรงกลมปลุกเสก
เป็นเอกเครื่องลางของขลัง
จตุคามรามเทพชื่อดัง
พลังศรัทธามหาชน
เล่าลือถึงความศักดิ์สิทธิ์
เบือนบิดกรุยทางสร้างผล
โชคลาภหมุนเวียนเพียรวน
ร่ายมนต์แคล้วคลาดปราศภัย
หลายรุ่นเสกเป่าเข้ากรุ
ทะลุหลักล้านผ่านไสย
ปั่นปลุกกระแสคนไทย
คลั่งไคล้นิยมบูชา
ขุนพันฯเริ่มริอริพ่าย
คู่กายปราบโค่นโจรผา
ห้อยเหรียญปลุกจิตฤทธา
หาญกล้าปะทะอธรรม
มือปราบชื่อดังขมังเวทย์
ข้ามเขตจับตายกรายกล้ำ
ที่มาที่ไปใครจำ
ถามคำตอบเปรอะเงอะงะ
วิถีคุณธรรมนำชีพ
ปากกัดตีนถีบสมถะ
สร้างตนบนความมานะ
เสียสละด้วยใจไม่มอง
แย่งเหยียบจองเหรียญเจียนม้วย
หวังโชคอำนวยช่วยสนอง
ไหนเลยคัดสรรครรลอง
ช่ำชองเพิ่มพูนมูลดิน
แข้งขามิเคยขยับ
ละห้อยคอยนับทรัพย์สิน
หากขยันทำมาหากิน
เนื้อนิลตรากตรำย้ำรวย..
..
5 เมษายน 2550 10:59 น.
กุ้งหนามแดง
เมื่อจิตใจทุกข์ร้อนพระสอนว่า
แผ่เมตตากันเถิดประเสริฐศรี
ขอจุนเจือคาถาเนื้อหามี
ว่าดังนี้ฟังหนอบทต่อไป
สัตว์ทั้งหลายทั้งปวงร่วมบ่วงทุกข์
ร่วมภพภูมิทุกยุคทุกสมัย
เกิดแก่เจ็บแลตายไม่เหลือใด
เป็นสุขไซร้อย่าได้จองเวรกัน
เลิกเบียดเบียนซึ่งกันล้วนฉันท์มิตร
ทั้งความคิดวาจาอย่าหยามหยัน
กระทำแต่ความดีมีแบ่งปัน
สร้างทุกวันให้สุขทุกข์เสื่อมคลาย
กายและใจพ้องสุขปลอดทุกโรค
ทุกข์ภัยโยกห่างเหินเมินสลาย
หลังสวดมนต์บรรลุนัยอุบาย
ประโยชน์หลายสั่งสมอุดมพร
เช้าสดชื่นกลางคืนก็หลับง่าย
มิฝันร้ายนิมิตหมดสิทธิ์หลอน
ทั้งสามโลกรักใคร่ไม่ขาดตอน
เทพยื่นกรช่วยเหลือพร้อมเกื้อกูล
ไฟยาพิษอาวุธย่อมวิบัติ
จิตประภัสส์กระเพื่อมไม่เสื่อมสูญ
หน้าตาย่อมผ่องใสบริบูรณ์
มิสติเพิ่มพูนถึงพระธรรม
แผ่เมตตาให้กันวันละนิด
ผลประสิทธิ์กรุยทางห่างถลำ
มิบานปลายเป็นโศกอย่างโลกทำ
เป็นประจำสร้างบุญกุศลเติม
มิใช่ความอ่อนแอหรือแพ้พ่าย
หากเป็นฝ่ายยุติมิส่งเสริม
ผู้ปราชัยตามหลังคนดั้งเดิม
คือผู้เริ่มรอยกรรมต้องลำเค็ญ..
..
3 เมษายน 2550 08:08 น.
กุ้งหนามแดง
เปลื้องผ้ามาถ่ายโป๊
พูดอวดโอ้การกุศล
เพื่อให้ใครสักคน
ประมูลรูปจูบแทนกาย
หาเงินช่วยทางวัด
อัตคัดรอถวาย
ปลาบปลื้มจนลืมอาย
ขายศักดิ์ศรีมิเท่าทัน
กฐินหรือผ้าป่า
ดูด้อยค่ามาประชัน
กองหนึ่งไม่ถึงพัน
แค่ถอดกองลองเทียบเคียง
บุญใหญ่ของไฮโซ
หลอกโลโซมาขึ้นเขียง
น้ำตาอาบขาเตียง
เพียงเพราะเจ้าไม่เข้าใจ
คลับคล้ายกับแมงเม่า
ถูกยั่วเย้าเมาแสงไฟ
รู้ตัวก็สายไป
ปีกละลายตายทั้งเป็น
..
2 เมษายน 2550 12:43 น.
กุ้งหนามแดง
เป็นสิ่งที่เตือนใจเลิกไขว่คว้า
คำณวนวันเวลาที่เหลืออยู่
ทำสิ่งใดตั้งแต่เกิดพอเชิดชู
เอาไว้ดูต่างหน้าคราสิ้นลม
คิดถึงญาติพี่น้อยอีกผองเพื่อน
ภาพอดีคคล้อยเคลื่อนเคยสร้างสม
ไม่มีวันหวนกลับพอจับชม
เพียงสายลมพัดมาแล้วพาไป
ทรัพย์สินที่เพียรสร้างต้องวางทิ้ง
เก็บเป็นรอยอ้างอิงของเชื้อไข
มรดกวิริยะจะเตือนใจ
ดังแผนที่มอบไว้ให้เดินตาม
ต้องปล่อยแล้วภาระกิจรับผิดชอบ
เร่งหมายมอบหน้าที่ไม่ผลีผลาม
ตามระเบียบผลงานที่คลานตาม
ร่วมลงนามทุกฉบับประทับตรา
กรรมและบุญเคยทำเคยสัมผัส
ปรากฏชัดในจิตปริศนา
เมื่อความตายรุกเร้าก้าวเข้ามา
ก็ถึงคราละร่างวางตัวตน..