21 มกราคม 2550 11:43 น.
กุ้งหนามแดง
คือผู้หญิงคนหนึ่งยังตรึงจิต
ความปลอดภัยของชีวิตมิคิดถึง
สอนที่ไหนเด็กไทยล้วนคล้ายคลึง
ล้วนต้องพึ่งความรู้ครู-อาจารย์
ต้องจากบ้านเมืองเหนือเหลือพ่อแม่
ต่างดูแลซึ่งกันวันสืบสาน
สนับสนุนชื่นชมอุดมการณ์
คือเกราะแก้วปราการผ่านความกลัว
เธอจุดแสงสว่างนำทางศิษย์
ปลุกความคิดกรุยทางห่างสลัว
โดยตัดความอ่อนแอเห็นแก่ตัว
สิ่งดีชั่วแยกแยะชี้แนะนำ
เมื่อด้ามขวานลุกไหม้ไร้คนดับ
ครูมาปรับความเขลา-เขาไม่ขำ
รักแผ่นดินบ้านเกิดถ้าเกิดทำ
กฏแห่งกำแบ่งแยกถูกแทรกแซง
ความชั่วร้ายสุมทุมในมุมมืด
ยังอาดอืดความเจริญเมินแสวง
ความสงบรอบุญความรุนแรง
ความเปลี่ยนแปลงรอท่าพึ่งฟ้าดิน
เหลือเพียงร่างที่เห็นเครื่องเซ่นทรวง
เหลือคำลวงหลอกใช้ไม่จบสิ้น
เหลือเด็กน้อยอีกมากหากได้ยิน
รักแผ่นดินยิ่งนักหนูรักครู
พักผ่อนเถิดคุณครูผู้เสียสละ
สำนึกจะปรากฎหลังหดหู่
วีรกรรมประเสริฐขอเชิดชู
เมื่อศรัทธายังอยู่-ย่อมผู้ตาม..
..