แค่คิดถึงไม่พอจะต่อรัก รำพึงนักห่างหายคลายถวิล ถนอมหนึ่งคนึงหาเป็นอาจินต์ จักสูญสิ้นทรงจำเมื่อค่ำใด ดุจสายใจใยสวาทมิอาจบั่น บ่ลดหลั่นลืมแลแม้วันไหน หน่ายตะวันนภางค์อยู่อย่างไร ลมหายใจมีแต่รักมิพักเลย แลตัวไกลมิหมายหทัยลับ รักประทับรอยใจได้เปิดเผย เพียงรอวันคืนหวนชวนชื่นเชย ช้ำนักเอยหากห่างหายคลายสัมพันธ์ .... กลับมาเมื่อไร....... หัวใจดวงนี้ ฉันพร้อมยอมพลี.. ให้เป็นของเธอ .....