4 ตุลาคม 2548 15:39 น.
กุ้งหนามแดง
เห็นเธอทุกข์หมองไหม้ร่ำไห้ร้อง
ภาพมันฟ้องทุกสิ่งจริงที่เห็น
มันเป็นวันแสนเศร้าร้าวลำเค็ญ
เมื่อเขาเร้นหายลับกับคำลา
เป็นผู้เฝ้าปลอบขวัญเมื่อวันผ่าน
เข้าทำการดูแลแค่รักษา
เพื่อฟื้นฟูวันชื่นกลับคืนมา
มิรู้ว่าแก้ขัดเธอจัดแทน
ทนสภาพคนนอกถูกหลอกใช้
สัมผัสได้ความหลังยังหวงแหน
รักครั้งเก่าตามหลอนยิ่งคลอนแคลน
ยามควงแขนพร่ำถึงเขายิ่งเข้าใจ
แด่หัวใจจอมปลอมย้อมแมวขาย
เชิญงมงายรักเดิมเสริมแก้ไข
รักของข้าไม่เหลือพอเกื้อใคร
เปลืองอะไหล่ข้างซ้าย..หายแล้วลืม
2 ตุลาคม 2548 08:44 น.
กุ้งหนามแดง
โอ้อกเอ๋ยเอ๋ยอกตกหลุมรัก
รักได้กวักกวักเรียกเจ้าเพรียกหา
หาขวัญกล่อมกล่อมขวัญวันเวลา
เวลามีมีค่าครามีเธอ
เธอผู้เปรียบเปรียบแรงแสงสว่าง
สว่างจิตจิตกระจ่างเคียงข้างเสมอ
เสมอใจใจสุขทุกครั้งเจอ
เจอแล้วเออเออรักประจักษ์ใจ
ใจของน้องน้องเล่าคงเท่าพี่
พี่รักศรีศรีสมรฤผ่อนไหว
ไหวหวั่นนักนักเจ้าเข้าใกล้ใคร
ใครรู้ไว้ไว้ห่วงกลัวช่วงชิง
ชิงไปครอบครอบครองจะหมอง.อก
อกวิตกตกตามจึงปรามหญิง
หญิงอย่ามอบมอบใครให้แอบอิง
อิงอกจริงจริงเพียงพี่น่ะที่รัก
รักแล้วหวงหวงเธอจึงเพ้อพร่ำ
พร่ำด้วยคำคำนี้ที่สมศักดิ์
สมศักดิ์ศรีศรีใจหทัยภักดิ์
ภักดิ์ด้วยรักรักเรานิรันดร
..