26 ตุลาคม 2548 09:25 น.
กุ้งหนามแดง
เมื่อทบทวนหลายครั้งเราช่างด้อย
แม้สักน้อยไร้สิทธิ์จะคิดถึง
มิสวยเด่นเช่นใครที่ใจพึง
ต้องแอบซึ้งซ่อนเร้นอยู่เช่นนั้น
ความรักเริ่มก่อตัวอย่างเงียบเงียบ
ไร้ระเบียบลุกลามในความฝัน
ยิ่งหักห้ามแข็งขืนยิ่งดึงดัน
ใจมันรั้นยิ่งนักเฝ้าภักดี
มิรู้ว่าต้องทนถึงเมื่อไหร่
กว่าหัวใจจะยอมรับปรับวิถี
จะรู้เลิกจมปลักรู้สักที
คู่เขามีเคียงครองจะมองใคร
..
25 ตุลาคม 2548 09:08 น.
กุ้งหนามแดง
เมื่อไรหนอคนดีจะมีใจ
มีใจให้คนรอมิท้อถอย
ท้อถอยอยู่เช้าค่ำเฝ้าย่ำรอย
ย่ำรอยคอยเธอตอบว่าชอบพอ
ชอบพอฉันบ้างไหมพอใจชื้น
ใจชื้นคืนถ้ามีดังที่ขอ
ที่ขอคือรักเดียวเชียวที่รอ
ที่รอก่อเรือนรักร่วมพักพิง
พักพิงเพื่อหัวใจเลิกไหวหวั่น
ไหวหวั่นพลันสลายได้สุงสิง
สุงสิงเพื่อพิสูจน์ว่าพูดจริง
พูดจริงจริงรักเธอเสมอมา
เสมอมาห่วงใยใคร่ครวญคิด
ครวญคิดนิดรักใคร่ไยกังขา
กังขาอยู่เรื่อยไปใครบังตา
บังตาค่าเพชรแท้ตีแค่พลอย
แค่พลอยเห็นดีด้วยช่วยชีวิต
ช่วยชีวิตเธอได้ไว้ใช้สอย
ใช้สอยเพลินจนแก่แม่เนื้อกลอย
เนื้อกลอยค่อยทบทวนชวนรักกัน
..
19 ตุลาคม 2548 16:59 น.
กุ้งหนามแดง
เรื่องส่วนตัวของใครอย่าไปเกี่ยว
เขาจะเอี่ยวกับใครไยต้องสน
เรื่องของเขาเราแส่..แหม! ชอบกล
สัปดนความคิดผิดสำแดง
อยากอ่านกลอนต้องเจอเรื่องเพ้อเจ้อ
ถูกบังคับให้เจอของแสลง
คงว่างมากน่ะพี่จึงมีแรง
คอยกลั่นแกล้งชาวบ้านประจานตัว
หมดอารมณ์จะเขียนเปลี่ยนเป็นด่า
มีทุกหน้าอ่านรวดยังปวดหัว
ชอบย้ำคิดย้ำทำน่าตำนัว
จะดีชั่วพากเพียรเปลี่ยนเป็นเงิน
ร่วมหลังคาเดียวกันบันทึกถ้อย
ร่วมเรียงร้อยภาษาน่าสรรเสริญ
ร่วมมุ้งด้วยมิควร..เราส่วนเกิน
ร่วมประเมินค่าคน..ดูผลงาน
..
14 ตุลาคม 2548 15:41 น.
กุ้งหนามแดง
คุณครับ..
ผมมีหัวใจมาฝาก
หวังว่าคงไม่ลำบาก
กับการพิจารณา
ดูแล..
ถ้าเห็นว่ามีคุณค่า
วานคุณช่วยเก็บรักษา
เคียงข้างหัวใจของคุณ
หากแม้..
ไม่มีน้ำใจเกื้อหนุน
ความรักคงไม่สมดุลย์
ปล่อยผมรักคุณฝ่ายเดียว
ยอมรับ..
ผมจะพาคุณไปเที่ยว
พาคุณไปกินก๋วยเตี๋ยว
ที่เปลี่ยวไม่อันตราย
ขอร้อง..
เมตตาผมอย่าดูดาย
หากคุณไม่มีที่หมาย
เคียงใกล้ผมยังคอยรอ
ตามตื้อ..
ยืดยื้อคะยั้นคะยอ
รักผมหรือเปล่าเล่าหนอ
เฝ้าขอคำตอบจากคุณ
..
11 ตุลาคม 2548 17:11 น.
กุ้งหนามแดง
ก่อนหน้านั้นว่ารักสลักจิต
พอจีบติดกลับเปลี่ยนน่าเวียนหัว
ใจหนอใจผู้ชายช่างน่ากลัว
ยอมพันพัวหนหลังหวังใดกัน
ใช้ถูบ้านซักผ้าทำหน้าหงิก
ใช้ผัดพริกกลับแกงมัสหมั่น
ใช้ล้างรถยังผลัดขัดอีกวัน
ใช้วันจันทร์ทำเสาร์ทนหาวรอ
เปลี่ยนหลอดไฟสักทียังชีช้ำ
ทนหน้าดำคุยกันมันเหลือขอ
บอกประหยัดช่วยชาติน่าฟาดคอ
ไม่ช่วยถ่อช่วยค้ำกรรมของเมีย
รดต้นไม้แค่นี้สี่ห้าไร่
ทำร้องไห้หาผู้ช่วย..ฮ่วย! ละเหี่ย
ทีไม่ใช้กลับขยันหมั่นนัวเนีย
น่าอ่อนเพลียหัวใจ..ให้ระอา
คอยแนะนำกลับมองน้องขี้บ่น
ถ้าไม่สนกลับตามคอยถามหา
แต่ห่างกันเพียงวันมันชืดชา
ดูเหมือนว่าขาดอะไร..ที่ใจชิน
..