19 มกราคม 2548 16:48 น.
กุ้งหนามแดง
เพียงเอ่ยปากเห็นสิ้นถึงลิ้นไก่
มาบ่อยไปก็หงุดหงิดสนิทเฝือ
พูดทุกวันคิดถึงซึ้งเหลือเฟือ
เหมือนเริ่มเบื่อทุกครั้งมานั่งรอ
แกล้งรำคาญแสนงอนตอนเข้าใกล้
เอาใจใส่เรื่อยไปไม่ต้องขอ
คอยติดตามเป็นเงาพะเน้าพะนอ
ผิดที่ก่อรู้กาลไม่หาญซัก
ทำหน้ามุ่ยทุกยามคอยตามตื้อ
คบยืดยื้อมั่นคงดังลงหลัก
ใจของหญิงทราบดีว่าพี่ภักดิ์
แต่คำรักซ้ำซากอยากแต่งเลย.
..
18 มกราคม 2548 17:59 น.
กุ้งหนามแดง
สามสี่วันดูตนบนความโศก
ดังติดโรคซึมเซานั่งเหงาหงอย
ปิดบ้านเงียบขังกายอยู่ท้ายซอย
ใจเลื่อนลอยตามหลักแรงผลักดัน
เงาดำทอดผ่านทางหน้าต่างเปิด
จิตเตลิดเกือบพรากหลุดจากขันธ์
คิดว่าเปรตมาสิงสู่อยู่ด้วยกัน
โธ่! พฤกษ์พันธ์แกว่งไกวใกล้แล้วเรา
ครั้นจะนอนมิสมอารมณ์อยาก
ร้อยเรื่องหลากวนเวียนเปลี่ยนใหม่เก่า
จนค่อนคืนฝืนสลายกลายบรรเทา
เสียเวลาไปเปล่าไม่เข้าที
ต้องคิดใหม่ทำใหม่ให้เดินหน้า
ก้าวที่กล้าพร้อมดำเนินเจริญศรี
เลิกทดท้อหม่นหมองไตร่ตรองดี
ความโศกเศร้านาทีนี้ฤายึดมัน..
..
16 มกราคม 2548 20:39 น.
กุ้งหนามแดง
ประณตน้อมเคารพจบเกศา
สิบหกมกราวาระศรี
ระลึกคุณครูบาอาจารีย์
ผ่านบายศรีพานทองด้วยสองกร
เคยเกเรแต่หลังมากพลั้งพลาด
เคยเขลาขลาดเปลี่ยนไปได้ครูสอน
เคยอวดดีโดนขนาบปราบลดทอน
เคยกะล่อนหาใครเทียบระเบียบคุม
เพราะครั้งนั้นยังเยาว์ต้องเข้ากฏ
เพื่อละลดปัญหาพาลงหลุม
เกรงในบทลงโทษพิโรธรุม
มันไม่คุ้มกันน่ะเลิกทะโมน
จึงเข้าห้องนั่งเรียนเปลี่ยนหน้าหลัง
แกล้งรับฟังร่วมเล่นดังเป็นโขน
หยอกล้อเล่นบางคราข้าตะโกน
บ้างกระโจนตามบททดลองเรียน
บทละครเก่าคร่ำยังจำได้
ครูเคยให้คำแนะนำย้ำด้วยเขียน
มาจับมือดัดให้ได้ด้วยเพียร
นิ้วลำเทียนครูชมสมนางรำ
มาบัดนี้ครูจากไปใจหวนคิด
ครูสถิตในจิตตะอุปถัมภ์
ในวาระวันครูเชิดชูทำ
ขอเทิดคำเคารพครูด้วยรู้คุณ....
...
16 มกราคม 2548 18:55 น.
กุ้งหนามแดง
โอ้เมฆาครอบคลุมสุมใส่ฟ้า
ม่านบังตามืดมนใครคนขึง
มิเห็นใครในสายตามารำพึง
หรือใคร่ซึ้งอยู่อีกฟากยากเกินเดา
ค่อนราตรีให้ยะเยือกเปลือกน้ำค้าง
ละอองจางหมอกดื่นในคืนเหงา
หาเยื่อใยที่เหลือเพื่อบรรเทา
ใจว่างเปล่าเฝ้าคอยร้อยรำพัน
ใต้ร่องรอยจันทราดาราลับ
รอวันกลับใกล้กระจ่างร่วมสร้างฝัน
จะสืบสานตอกย้ำใช้สัมพันธ์
จะเปลี่ยนวันหม่นหมองด้วยสองใจ..
13 มกราคม 2548 12:11 น.
กุ้งหนามแดง
มือเอ๋ยมือใหม่
ห่างไกลชำนาญไม่หาญกล้า
เข้าเกียร์ยังพลาดกวาดสายตา
ครืดคราดกลับมาจากเครื่องยนต์
เดินหน้ากุกกักยึกยักดับ
มือจับกุญแจแย่อีกหน
บิดเข้าบิดออกหลอกชอบกล
สับสนแข้งขาทั้งขวาซ้าย
บังคับมือเท้าเข้าประสาน
ถึงกาลลมพับจับเส้นสาย
เหงื่อกาฬแตกพลั่กทะลักทะลาย
เกือบตายคาที่ปลิดชีวัน
วอนเพื่อนร่วมทางโปรดห่างไว้
อย่าใกล้เต่าคลานสมานฉันท์
บีบแตรขับไล่ไม่ว่ากัน
สี่สิบแค่นั้นฉันขับเอย ..
Calendar
Lovers
34 คน เลิฟกุ้งหนามแดง
หน้าส่วนตัว
2070
