31 สิงหาคม 2547 09:48 น.
กุ้งหนามแดง
รำเพยเลยพัดลัดพร้าว
เดินก้าวดาวเกลื่อนเดือนกลับ
กระพริบกริบพราวกราวพับ
เคลื่อนขับคลับคล้ายคลายเคียง
หาน้องห้องนางห่างนัก
หลบสักหลักสบหลบเสียง
คลานติดคิดตอบขอบเตียง
สุดเบี่ยงเลี่ยงบุกสุขบรร-
รยายรายย้ำรำย่อ
แก้วล่อก้อเลยเกยลั่น
ฤทธิ์ขวานรานขวิดริดควัน
เปรี้ยงพลันปั่นพื้นปฐพี
แลบฟ้าหล้าฟื้นรื้นฝน
ไหลล้นหล่นลามหลามรี่
ชื่นพันชั้นพิมพ์ฉิมพลี
รวีลี้วายลายวาง..
..
28 สิงหาคม 2547 18:20 น.
กุ้งหนามแดง
มาหาเราเฝ้ากระแซะบอกแวะพัก
นำความรักมาฝากมากคิดถึง
ผลไม้ยังหิ้วมาตะกร้านึง
มาทุบคลึงกระท้อนอ้อนอาการ
ขอข้าวกินสักมื้อนั่งตื้อต่อ
ขยาดพ่อเหมือนกันท่านปีขาล
รีบรีบกินรีบรีบไปไยอยู่นาน
ความคิดอ่านดูออกไม่หลอกตา
เห็นเมื่อก่อนนานนานมาช่างหาเหตุ
ปฏิเสธหลบเลี่ยงต้องเลี้ยงหมา
แต่ตอนนี้เห็นคนจนชินชา
ถลึงตาบอกเสร็จไดเอทมัน
บริวารยังอดซดน้ำข้าว
คั้นมะพร้าวต้มแกงแสร้งขบขัน
ใส่ถุงไปกินน่ะจะแบ่งปัน
เพราะน้ำมันมันแพงแกล้งอำเอย..
..
27 สิงหาคม 2547 15:13 น.
กุ้งหนามแดง
ร้อย..รำพันฤาจะซึ้งเท่าหนึ่งเจ็บ
พัน..หนาวเหน็บบรรยายหาคลายหนาว
หมื่น..แย้มยิ้มหรือเสนาะหัวเราะราว
แสน..สกาวยังลางห่างประภัส
หนึ่ง..อนงค์หลงทางท่ามกลางหมอก
สอง..คำบอก*ลา.ก่อน*ร้อนสะบัด
สาม..อารมณ์*ขม.เศร้า.แย่*มิแน่ชัด
สี่..กำจัด*ฉัน.เธอ.เขา.เรา*จากลา
หลาย..วิธีสอนตนจงทนอยู่
หลาก..ความรู้แต่หลังเฝ้ากังขา
มาก..ประสบครบความตามตำรา
อนันตา..มีเทียมเจ้าเรียมตรอม
เล็ก..รับมือเลิกหลบหวังจบซะ
น้อย..ชำระหัวใจใฝ่ถนอม
หน่อย..สลายคลายเศร้าเฝ้าประนอม
นิดเดียว..ยอมเผชิญมิเกินแรง..
..
26 สิงหาคม 2547 20:18 น.
กุ้งหนามแดง
ทานตะวันหันหน้าท้าตะวัน
ถิ่นสวรรค์ถึงก่อนนครสวรรค์
แวะเที่ยวกันลพบุรีรับประกัน
เขาประชันดอกใหญ่ใฝ่ประชัน
สารพัดเอ่ยโอษฐโปรดนำพัด
มิใช่ขันขบกัดใช้คับขัน
เพราะกลางวันแดดร้อนผ่าวทุกคราววัน
และระดมพกพลันนั่นยาดม
งานเขาเริ่มปลายฝนต้นหนาวเริ่ม
มีขนมขายเสริมเพิ่มขนม
ถ่ายรูปชมทิวทัศน์ผลัดกันชม
ใส่ผ้าใบไม่ระทมตรมแมงใบ
การเดินทางโดดเด่นหลายเส้นทาง
อยู่ตรงไหนไปบกรางใกล้ทางไหน
ไปกับใครสำคัญกว่ามิว่าใคร
ชวนเจ้ามือพกไปสบายมือ..
..เจ้ามือ ในที่นี้ไม่เกี่ยวกับการพนันแต่อย่างใด..ผู้ปกครองควรพิจารณา..
25 สิงหาคม 2547 14:35 น.
กุ้งหนามแดง
ก็กลืนกล้ำกัดก้อนคำย้อนยอก
เบือนบิดบอกบนบกระทกหนี
ร่ำไรร้องเรียกรับกลับท่าที
โลเลลีลาหลากมากอุบาย
ฟูมฟายเฟือนฟากฟื้นยืนเศร้าสร้อย
น้ำนิดน้อยนองหน้าพาใจหาย
รักเลื่อนลอยร้อยเล่ห์เสน่ห์ชาย
หวั่นวอดวายวกวนสับสนจริง
จะจากจรจับจนตนโยนโยก
ซึมเซาโศกซบซาประสาหญิง
อ่อนอกอรอ้อนแอ้นแม้นชังชิง
อดแอบอิงอ่วมอักต้องพักยาว
คลื่นคร่ำครวญเคล้าคลอล้อให้ทุกข์
สั่งสมสุขแสนสั้นรอวันหนาว
ต้องตรอมตรมตายตื้นฝืนนับดาว
วิบแวมวาววับวามตามลำพัง
ฤาเลือกรักหลบเร้นเป็นส่วนเสริม
ด้อยดังเดิมดุจเดือนเคลื่อนคล้อยหลัง
ชิดชมชอบชืดชาละล้าละลัง
เรื่องร้อยหลังรบเร้าเฝ้าหลอนใจ
หลาบรักลาหลบลี้คงดีกว่า
ซัดสาดซ่าซมซานคงคลานไหว
ปลีกปะปนปราศเปื้อนหวังเลือนไป
ยุดยื้อไยย่ำแย่เกินแก้ตัว