29 กุมภาพันธ์ 2547 19:30 น.
กุ้งหนามแดง
..
ในบางคราที่ท้องฟ้ามีสีหม่น
ทั้งปะปนความอึมครึมซึมแสนเหงา
หมู่แมลงยังเงียบงันพลันซึมเซา
จันทราเล่าก็ไม่เห็นเร้นแม้ดาว..
แม้สำเนียงเพียงสักคำยังหายาก
อยากจะฝากลมไปในความหนาว
ว่าคิดถึงอยู่เสมอทุกๆ คราว
แม้ไกลกันปันเรื่องราวสู่กันฟัง..
ขอเพียงแค่ใครสักคนวนเวียนใกล้
ไม่ทำร้าย..ไม่รื้อฟื้นเรื่องความหลัง
มาเริ่มนับหนึ่งใหม่ให้ดังดัง
แล้วก็ยังมาเดินเคียง...เพียงเหมือนเดิม..
25 กุมภาพันธ์ 2547 19:34 น.
กุ้งหนามแดง
..
ในก้าวย่าง..ก้าวแรกได้มาเหยียบ
ไม่นึกเปรียบหรือแอบเทียบรุ่นไหนไหน
เพียงนึกอยากฝากตัวเยี่ยงคนไทย
จะไปไหนเจอผู้ใหญ่ต้องไหว้พลัน
ตัวเป็นเด็กเล็กนักด้อยศึกษา
คิดมาหาวิชาหมายสร้างสรรค์
ถ้าผิดพลาดประการใด..อภัยกัน
เพียงแค่นั้น..ก็เพียงพอกับน้ำใจ
จะติติงอย่างไรใคร่น้อมรับ
ก็จะปรับปรุงไปได้แก้ไข
เพียงหวังเป็นส่วนหนึ่ง..บ้านกลอนไทย
เพียงคนนี้..ใช่ใคร.. กุ้งหนามแดง..
ขอฝากเนื้อฝากตัวทุกท่านด้วยน่ะค่ะ