14 พฤศจิกายน 2547 18:18 น.
กุ้งหนามแดง
กลอนสุภาพ
ถ้าหากหนูอยู่ถึงวัยได้สร้างฝัน
จะทำมันให้เป็นจริงไม่นิ่งเฉย
จะฝ่าฟันถึงจุดหมายไม่ละเลย
คนคุ้นเคยคงภูมิใจไม่อาดูร
แต่หนูเจ็บทั้งตัวไปทั่วร่าง
ระเบิดวางก่อการร้ายแทบตายสูญ
ปัญหาของผู้ใหญ่ไยเพื่มพูน
ทวีคูณทับถมหมักหมมจัง
เมื่อไรหนอความสงบจะเข้าถึง
ดินแดนหนึ่งของขวานทองพี่น้องหวัง
ดับไฟใต้จากเล่ห์ประเดประดัง
หยุดการหลั่งเลือดกายสายเดียวกัน
เสียงของหนูอาจไม่พอเพราะอ้อแอ้
ผ้าพันแผลพันรอบทุกขอบขันธ์
ตาปริบปริบมองผู้ใหญ่ไปวันวัน
ขอแบ่งปันความปลอดภัยให้หนูที
กาพย์ยานี ๑๑
ป้ายประชดบีบคั้น................เพราะกดดันเกินรับไหว
*แน่จริงมาอยู่ใต้..................อย่าเสียงใหญ่อยู่ในกรุง*
ปัญหามันรุมล้อม.................แก้ทางอ้อมยิ่งนังนุง
โจรชุมยิ่งกว่ายุง.................คอยแต่มุ่งผลาญทำลาย
ระเบิดเกิดรายวัน.................เผาประชันเช้าสายบ่าย
เมื่อไรจึงสบาย....................หมดเรื่องร้ายใต้แดนไทย
ท้าทายอำนาจรัฐ..................หรือขจัดอธิปไตย
สัมพันธ์คือสายใย...............สายไปไหมจะปรองดอง
สันติจะหยุดโศก..................วิปโยค ฤ ครอบครอง
เลือดไทยหยุดไหลนอง.........ด้วยมือสองของพวกเรา
13 พฤศจิกายน 2547 10:51 น.
กุ้งหนามแดง
ฉันเพียงเกรง คนใกล้ เขาไหวหวั่น
เกรงรักมั่น สั่นคลอน คิดก่อนสาย
และเกรงเธอ ปวดร้าว ก้าวกล้ำกราย
เมื่อตัดสาย สัมพันธ์ ในวันใด
จึงถนอม ยอมตาม กลความรัก
ยากยิ่งนัก เกินจิต คิดแก้ไข
เจ็บทั้งสาม ลามนอก หนามยอกใจ
ไม่มีใคร รอดพ้น ทุกหนทาง
เขาคนหนึ่ง มั่นคง ซื่อตรงเสมอ
หนึ่งคือเธอ เคียงครอง เกินหมองหมาง
และสุดท้าย ผู้สับสน คือคนกลาง
หรือผู้สร้าง ปัญหานั้น คือฉันเอง
ขอเวลา อย่าเร่งรัด ให้ตัดสิน
เยื่อใยสิ้น คงระทม เข้าข่มเหง
ยังไม่พร้อม ดับความหวัง ยังกลัวเกรง
ไม่อยากเร่ง คืนร้าว โปรดเข้าใจ..
..
12 พฤศจิกายน 2547 09:08 น.
กุ้งหนามแดง
หนึ่งนั้นหรือคือ..นายจ้าง...
ทำงานไปอย่าให้เห็นคุณเล่นเน็ต
ทำให้เสร็จตามเป้าหมายอย่าหายหัว
ต้องแคล่วคล่องกระฉับกระเฉงพิมพ์เก่งรัว
ต้องเห็นตัวติดโต๊ะอย่าโหมะงาน
ไม่ลาป่วยลากิจหรือผิดกฏ
ไม่รันทดท้อแท้แต่ฉะฉาน
หมั่นศึกษาหาความรู้จะอยู่นาน
อันธพาลบรรจุแทรกแผนกทวง
ต้องมาก่อนกลับหลังพลังแฝง
อย่าแสดงเกินสิทธิ์ตะขิดตะขวง
ผลงานต้องเป็นหนึ่งอย่าพึ่งดวง
กิจทั้งปวงรับผิดชอบนอบน้อมมี
ไม่เรียกร้องเกินงามลุกลามผล
ไม่ฉ้อฉลทุจริตเบือนบิดหนี
หมั่นปรองดองรู้รักสามัคคี
โบนัสมีตามชอบประกอบการ
...
และอีกหนึ่งคือ..ลูกจ้าง...
เวลางานมันเครียดเจียดเล่นเน็ต
งานไม่เสร็จต่อวันรุ่งมันยุ่งหัว
ช้านิดหน่อยแต่ไม่ผิดคิดว่าชัวร์
แฟ้มกองทั่วให้เห็นว่าข้าทำงาน
สามวันดีสี่วันไข้อยู่ในกฏ
ไม่พูดปดงานญาติมาดฉะฉาน
ศึกษามาประจำจนชำนาญ
ทุกอาการหมอรับรองไม่ต้องทวง
เข้างานก่อนกลับทีหลังหวังลมแล้ง
ไม่เคยแกล้งอยู่เย็นเห็นไฟหลวง
ต้องช่วยกันประหยัดนิดปิดทุกดวง
รู้เต็มทรวงต้นทุนต่ำกำไรมี
ขอเจ้านายเมตตาหาเหตุผล
ว่ายังจนเกินจิตจะคิดหนี
ไก่ต้มฟักมะนาวดองของค้างปี
โบนัสมีสี่เดือนอย่าเลื่อนการ
..
11 พฤศจิกายน 2547 09:50 น.
กุ้งหนามแดง
จะบังคับให้รักใคร่ยังไม่อาจ
ด้อยสามารถยิ่งนักกระอักกระอ่วน
รู้ตัวดีขายหน้าไม่กล้าชวน
กระบิดกระบวนเข้าออกก่อนบอกไป
ร้านกาแฟเปิดใหม่โคมไฟสวย
ยังไม่รวยไปดูแบบแอบทำไหม
ทานขนมชมทิวทัศน์หมายมัดใจ
พิศมัยเหมือนเราคงเข้าทาง
หัวใจเต้นตูมตามสองสามลุ้น
โถพ่อคุณบอกชัดมิขัดขวาง
หัวทางช่างยังไม่เห็นตอบเป็นกลาง
แต่พอว่างเป็นเพื่อนดีเหมือนกัน
สนทนาแลกเปลี่ยนวนเวียนเล่า
ยังหยอกเย้าเรื่องไฟให้เห็นขัน
นักประดิษฐ์มือใหม่ใคร่ชมจันทร์
อีกสองวันดูโพยมร่างโคมทอง
10 พฤศจิกายน 2547 17:28 น.
กุ้งหนามแดง
ย่ามจิตคิดว่ารู้....................เลิศคน
เซ็งแซ่สรรเสริญกล...........ซ่อนร้าย
บิดเบือนเพื่อหวังผล...........สานต่อ
เลือกหว่านงานส่งท้าย........ทุ่มแท้เงินหลวง
ผัดกระเพราไก่ล้วน...........ฝึกมา
เหยาะหน่อยอิ๊วน้ำปลา.......ร่วมเคล้า
ชิมชืดช่วยเชียร์หนา..........แสนกร่อย
พริกใส่ ฤ เตรียมเศร้า.......ร่ำไห้บอก.ลาง
..
Calendar
Lovers
34 คน เลิฟกุ้งหนามแดง
หน้าส่วนตัว
746
