30 พฤศจิกายน 2547 10:46 น.
กุ้งหนามแดง
ไม่มีมากยากยึดยื้อถือทดท้อ
พร่ำเพ้อพ้อขอเคียงข้างห่างหับหน
ทนทำทางวางวับวามตามแต่ตน
ทุกข์ท่วมท้นค้นคุณค่าลาเรื่องเลว
ทุ่มเททำคำขุ่นเคืองเรื่องร้ายหลบ
จึงจุดจบคบขาดแคลนแหนหุบเหว
กอบกล้ำกลืนฝืนไฟฟอนป้อนปรับเปลว
รู้แหลกเหลวเร็วหรือล่าฆ่าข้ามคืน
เพียงผู้พ่ายหน่ายแหนงหน้าชาชอกช้ำ
ย้อนยอกย้ำต่ำติดตมขมใคร่ขืน
เมื่อหมดหมางคลางแคลงคลายขายขมคืน
อย่าหยิบยื่นฟื้นฟากฟ้าล้าแรงลม..
..
ชื่อ: กลบทอักษรสลับล้วน
รูปแบบ:
000 XXX YYY สัมผัสตามฉันทลักษณ์กลอนแปด..
..
30 พฤศจิกายน 2547 10:39 น.
กุ้งหนามแดง
จงนำข้าไปหาภูริทัต
เห็นแน่ชัดคืนให้อย่าไหวหวั่น
ด้วยความโลภโอบจิตผิดทางธรรม์
นำพราหมณ์นั้นไปสู่ผู้มีคุณ (๖๑)
แล้วรับมอบแก้วมณีอันมีค่า
รับผิดท่าตกพื้นหายไร้เกื้อหนุน
ภูริทัตเห็นพ่อลูกเคยค้ำจุน
เนรคุณพาหมองูจู่โจมกาย (๖๒)
คิดปกป้องตนเองเกรงศีลขาด
เพราะประมาทในจิตมิตรสหาย
จึงตกลงปลงใจในความตาย
ถูกมนต์ร้ายสยบแรงแกล้งใส่ยา (๖๓)
ทรมานเจียนตายเลือดไหลหลาก
ออกทางปากและจมูกถูกตีหนา
ตัดเถาวัลย์สานกระโปรงใส่นาคา
แสวงหาเงินตราค่าแสดง (๖๔)
ไปทุกที่มีคนนำกลเล่น
งูทำเป็นแผ่พังพานงานแสวง
แผ่สามชั้นเจ็ดช่อก็จัดแจง
ทั่วทุกแห่งทุกหนจนร่ำรวย (๖๕)
~ฝ่ายบาดาลมารดานิมิตว่า
ถูกตัวแขนข้างขวากล้าหนีฉวย
ภูริทัตก็หายไปใจระทวย
บอกลูกช่วยตามกลับมาอย่ารอรี (๖๖)
สุทัศนะรับอาสาตามหาน้อง
บอกพวกพ้องแยกหากันขมันขมี
น้องสองคนเจ้าโทสะอาจราวี
คิดวิธีแยบยลแยกค้นตาม (๖๗)
หิมพานต์คนรองต้องโฉลก
เทวโลกคนสุดท้ายต้องไปถาม
ส่วนตัวพี่โลกมนุษย์เร่งรุดตาม
พร้อมนงรามอัจจมุขีญาติกา (๖๘)
~การแสดงของพราหมณ์แพร่สะพัด
มีดำรัสจากกษัตริย์ให้จัดหา
ท้าวสาครพรหมทัตปิตุลา
ปรารถนาทอดพระเนตรในเขตวัง (๖๙)
ถึงเวลาการแสดงแจ้งเล่นก่อน
งานเมืองร้อนรอสักครู่ดูทีหลัง
พราหมณ์จึงปล่อยนาคาละล้าละลัง
นาคแลหลังชะโงกหัวดูทั่วไป (๗๐)
การดูเหตุเจตนาของนาคะ
หนึ่งหากปะครุฑาลาเลี่ยงได้
หนึ่งถ้าพบญาติมิตรหมดจิตใจ
เล่นไม่ไหวอับอายขายหน้ามี (๗๑)
ภูริทัตเลื้อยมาหน้าพระลาน
เมื่อมองผ่านเห็นสุทัศน์แปลงฤษี
จึงเลื้อยไปซบบาทในทันที
ร่ำไห้ก่อนเลื้อยรี่กลับที่คุม (๗๒)
พราหมณ์คิดว่านาคากัดท่านฤษี
มีมนต์ดีจะรักษาอย่าปล่อยสุม
เสียงฤษีหัวร่อดังยังชุมนุม
งูนี้หรือพิษรุมขุมขนเรา (๗๓)
อย่าว่าแต่พิษเลยไม่เคยคิด
งูตัวนิดคุยเขื่องหาเรื่องเปล่า
เที่ยวโกหกให้เชื่อเหลือ.มอมเมา
คิดว่าเขลาหรือไรไม่รู้ทัน (๗๔)
พราหมณ์จึงว่าฤษีอวดดีนัก
พิษงูหนักแน่ใจให้ลงขัน
ถ้าไม่เชื่อจงมาท้าพนัน
ฝ่ายฤษีไม่หวั่นท่านให้รอ (๗๕)
ท่านฤษีขอเข้าเฝ้าเจ้ากษัตริย์
กราบทูลชัดยืมเดิมพันท่านกล้าขอ
พระราชาอนุมัติจัดให้พอ
ไม่รีรอดูประชันท่านเดินตาม (๗๖)
พราหมณ์นั้นเห็นมาพร้อมกันยิ่งหวั่นไหว
ฤษีไพรคนของวังยับยั้งหยาม
บอกเลิกกันเถิดหนาอย่าเอาความ
เกรงภัยลามจึงว่าอย่าจริงจัง (๗๗)
เพราะโทสะที่ถูกทักว่าลวงหลอก
จึงย้อนยอกตามอารมณ์ไม่สมหวัง
ขอยืนยันงูมีพิษไม่ปิดบัง
มีพลังฤทธิ์แรงมิแฝงกล (๗๘)
ท่านฤษีบอกไม่จริงยิ่งลวงหลอก
งูในคอกไร้พิษจิตหวังผล
ขอสู้กันด้วยเขียดน้อยในบัดดล
เขียดของตนพิษร้ายกว่ากล้าต่อกร (๗๙)
เลือดขึ้นหน้าเจ้าพราหมณ์เข้ายามนี้
บอกว่าในปฐพีนี้กระฉ่อน
ควรจะรู้หาใครเทียมเตรียมอ้อนวอน
ฤษีย้อนว่าโกหกปกปิดจริง (๘๐)
ลองมาเทียบกับเขียดข้าอย่าด่วนจาก
รู้ว่านาคแปลงองค์คงน้องหญิง
ปลอมเป็นเขียดตัวน้อยคอยท้าชิง
นั่งอยู่นิ่งบนชฎาแทนคาคอน (๘๑)
จึงเรียกเขียดอัจจมุขีที่แปลงร่าง
อยู่ในทางบนชฎาลงมาก่อน
แบมือรับเขียดน้อยค่อยเว้าวอน
คายพิษร้อนก่อนผละคืนชฎา (๘๒)
พระฤษีประกาศพินาศแน่
พาราณสีจะแย่แท้หนักหนา
เหตุใดหรือคือคำถามพระราชา
ฤษีว่าพิษร้ายในมือเรา (๘๓)
พราหมณ์เยาะเย้ยเกาหัวดูตัวเขียด
ยิ้มหยามเหยียดเขียดมีพิษดูผิดเหล่า
ราชาบอกทิ้งลงดินถิ่นแห่งเรา
ฤษีเล่ารุกขชาติถึงฆาตตาย (๘๔)
ถ้าอย่างนั้นทิ้งลงในแม่น้ำ
เหล่าสัตว์น้ำจะสูญพันธุ์ท่านทั้งหลาย
สาดขึ้นฟ้าฝนแล้งแห้งเหี่ยวตาย
กว่าจะหายรอเจ็ดปีมีฝนมา (๘๕)
พราหมณ์ฟังคำต่อหน้าไม่กล้าพูด
พระราชาถามสูตรเร่งรุดหนา
ทำอย่างไรจะถอนพิษถามสิทธา
ฤษีว่าขุดหลุมลึกสักสามกอง (๘๙)
หลุมที่หนึ่งสมุนไพรนำใส่ท่วม
แล้วรวบรวมมูลโคใส่หลุมสอง
หลุมที่สามใส่ยาทิพย์เต็มปริบซอง
ครบทุกกองโยนพิษลงตรงต้นทาง (๙๐)
พิษร้ายแรงเผาไหม้สมุนไพรหมด
ไม่ละลดลามมูลโค่โร่สว่าง
จนมาถึงหลุมยาทพย์ริบหรี่วาง
ดับลงกลางหลุมสุดท้ายสลายพลัน (๙๑)
พราหมณ์ผู้นั้นไม่คิดพิษจะร้าย
ยืนอยู่ชายหลุมสุดท้ายไฟรุมขันธ์
ผิวพุพองปอกเปิกเถิกประชัน
ไอพิษนั้นรุนแรงแจ้งแก่ใจ (๙๒)
จึงหลุดปากเรียงร้อยจะปล่อยนาค
ภูริทัตผู้ยากสดับได้
เลื้อยออกจากกระโปรงในทันใด
กลายร่างไปเป็นมนุษย์รุดเฝ้าลุง (๙๓)
ผ่ายสุทัศน์และอัจจมุขี
ทั้งสองศรีแปลงมนุษย์หยุดเรื่องยุ่ง
ไปเข้าเฝ้าถามไถ่ใฝ่ผดุง
สัมพันธ์กรุงพาราณสีก่อนมีมา (๙๔)
สมุทรชามารดาให้กำเนิด
พ่อประเสริฐทศรถมิปดหนา
ขอตัวกลับบาดาลจากนานมา
และจะพามารดามาเยี่ยมเยือน (๙๕)
เมื่อถึงเมืองบาดาลผ่านเรื่องร้าย
คิดคำนึงถึงพี่ชายหาใดเหมือน
สมุทรชาเยี่ยมเชษฐาหาลืมเลือน
มิแชเชือนสมจิตคิดตั้งใจ (๙๖)
~ สุโภคะอยู่ริมหิมพานต์
ไม่พบพานพี่ชายจะกรายใกล้
จึงตกลงกลับบาดาลผ่านพงไพร
เห็นพรานไพรชำระบาปอาบวารี (๙๗)
ได้สดับเรื่องราวกล่าวตอนอาบ
เคยทำบาปทรยศหมดราศี
ผิดต่อผู้มีพระคุณมุ่นราคี
แม่น้ำนี้ล้างบาปอาบอยู่นาน (๙๘)
สุโภคะจึงจับมารับผิด
และให้สิทธิ์ภูริทัตตัดสินขาน
ภูริทัตจึงปล่อยไปไม่ช้านาน
ทั้งศีลทานทำครบจบเรื่องกัน (๙๙)
นับแต่นั้นรักษาศีลจนสิ้นยุค
มีความสุขสบายจนวายขันธ์
เมื่อละรูปสู่เทวโลกอนันต์
เสวยสวรรค์อริยะงามตระการ (๑๐๐)
จบเรื่องภูริทัต..
คติธรรม : บำเพ็ญศีลบารมี
ความโลภนั้นเป็นสิ่งชั่วร้ายเช่นเดียวกับการเนรคุณ แต่ความอดทนย่อมประเสริฐยิ่งนักแล้ว
..
29 พฤศจิกายน 2547 09:27 น.
กุ้งหนามแดง
มีความรักงานเขียนแลกเปลี่ยนคิด
มีดวงจิตแน่วแน่มิแปรผัน
จินตนาการร่วมร่างสร้างประพันธ์
รู้จักปันรู้จักแบ่งไม่แล้งใจ
อายุสักเท่าไรอย่าไปสน
มาเป็นคนพันธุ์กลอนเรียนสอนได้
ทุกย่างก้าวมิตรภาพอาบทรวงใน
รู้อภัย รู้รัก สามัคคี
ติเพื่อก่อล้อเล่นเห็นประโยชน์
ไม่ถือโกรธมุ่งร้ายหรือป้ายสี
อักษราสืบสานผ่านพาที
รางวัลมีคือรอยยิ้มที่พริ้มเพรา
ไม่จำกัดเพศวัยขอให้ว่าง
อยู่เคียงข้างกันไปไม่มีเหงา
มุ่งตามฝันบรรเลงบทเพลงเงา
ระบายเศร้าโศกหวานสานสายใย
..
28 พฤศจิกายน 2547 11:56 น.
กุ้งหนามแดง
จากกระดาษ.ทุกขนาด.ขาดความเท่า
พับทบเข้า.เป็นสามเหลี่ยม.เปี่ยมความหมาย
ให้รักชาติ.ศาสน์กษัตริย์.แล้วตัดปลาย
ส่วนทั้งหลาย.ที่เกิน.อย่าเมินมัน
คลี่กระดาษ.รูปสี่เหลี่ยม.จตุรัส
ยังเห็นชัด.ในประเทศ.ทุกเขตขัณฑ์
ความปลอดภัย.ในชีวิต.สิทธิ์เท่ากัน
ธงผืนนั้น.ไตรรงค์.คงปกคลุม
พับจากบน.ลงล่าง.มิห่างเหิน
จับมือเดิน.มิท้อ.มรสุม
พับจากบน.ลงล่าง.กลับข้างคุม
พับอีกมุม.อีกทอด.นิ้วสอดกลาง
คืออำนาจ.อธิปไตย.ภายใต้รัฐ
จะขจัด.โพยภัย.นัยขัดขวาง
จะปกป้อง.ประชา.มิลาวาง
อยู่เคียงข้าง.พี่น้อง.ผองชาวไทย
เปิดกระดาษ.เห็นขาคู่.รู้หน้าที่
ราชการ.งานมี ฤ หนีได้
พับตัววี.ทั้งสองด้าน.สานสายใย
วี (we)นั้นไซร้.คือคำ.ย้ำพวกเรา
คลายตัววี.คลี่พับ.กับแนวเดิม
ไม่เพิ่มเติม.แบ่งแยก.แตกหมู่เหล่า
พับเข้าหา.กันอย่างเดิม.เสริมบรรเทา
กลับด้านเข้า.ล่างพับ.ทบกลับที
แล้วกางปีก.น้อยนิด.อิสระ
เป่าลมซะ.ให้ชีวิต.จิตสุขี
พับหัวลง.ดัดปีกหน่อย.ค่อยพอดี
ไปรษณีย์.ฝากได้.ถึงใต้แดน
ส่วนกระดาษ.ที่เกิน.เกริ่นข้างต้น
ขยำปน.กันยับ.พับนกแน่น
เป็นอาหาร.ระหว่างทาง.ห่างขาดแคลน
หลายสิบแสน.ห่วงใย.เพื่อนไทยทำ
โปรดอย่าถาม.เหตุผล.จากคนพับ
ทุกข์เกินรับ.ชาวใต้.ใช่เรื่องขำ
ทำเท่าที่.ทำได้.ไม่อมพะนำ
นกกระดาษ.แทนคำ.ทำเพื่อใคร..
..
26 พฤศจิกายน 2547 09:58 น.
กุ้งหนามแดง
อยากจะมีแต่ติดตรงเป็นแค่นาค
คงจะยากถือครองจึงหมองหมาง
คิดถือศีลอุโบสถลดละวาง
เป็นหนทางสุทธิแห่งวิมุต (๔๑)
หลังเข้าเฝ้ามหาราชร้อนอาสน์ชัด
ภูริทัตรักษ์ศีลบริสุทธิ์
อยากถือพรตในแดนแห่งมนุษย์
แม่ยื้อยุดหยุดไว้ในอุทยาน (๔๒)
นางกำนัลเฝ้าแหนมิแคลนขาด
มิสามารถสงบได้ในสถาน
จึงหลบเร้นปลีกวิเวกจากบาดาล
สู่ริมธารชายฝั่งยมนา (๔๓)
รักษาศีลอุโบสถบนจอมปลวก
ไร้ซึ่งพวกนางในไม่ปรารถนา
กรรมฐานเพิ่งพิศพิจารณา
ปรารถนาพลีกายให้เป็นทาน (๔๔)
พรานพ่อลูกสองคนดั้นด้นป่า
ตามเนื้อมาจนใกล้ในสถาน
คิดพักแรมหลบหลืบมืดคืบคลาน
ยินเสียงผ่านขับกล่อมล้อมบรรเลง (๔๕)
คือเหล่านาคแอบลามตามขับร้อง
ดีดสีก้องไพรพฤกษ์นึกเหมาะเหมง
ทั้งร่ายรำตามทำนองของบทเพลง
ไม่วังเวงเลอะเลือนเพื่อนองค์ชาย (๔๖)
สองพ่อลูกเข้าใกล้สงสัยเสียง
นาคหลบเลี่ยงไปหมดงดสหาย
ต่างกลัวภัยไม่กล้าเสี่ยงเลี่ยงเจ้านาย
เหลือเพียงนายคนเดียวไม่เกี่ยวใคร (๔๗)
ทำอะไรหรือท่านเจ้าพรานถาม
นาคตอบตามความจริงสิ่งขานไข
เราเป็นนาคมาถือศีลรักษาใจ
ยังเกรงภัยกลัวพราน.รานล้ำรุก (๔๘)
จึงเชิญสองพรานพ่อลูกคิดปลูกมิตร
สุจริตลงบาดาลเสวยสุข
วาสนาน้อยจริงอยู่ยิ่งทุกข์
ไม่อาจขลุกในพิภพครบเวลา (๔๙)
ขอขึ้นมาบนฝั่งยังโลกมนุษย์
ยังเร่งรุดมอบสมบัติอัฐมีค่า
พอขึ้นฝั่งหายพลันสวรรยา
จึงเข้าป่าเลี้ยงชีพอาชีพเดิม (๕๐)
~ ครุฑตนหนึ่งอาศัยในฉิมพลี
จับนาคีมาได้ให้ฮึกเหิม
คิดยื้อยุดฉุดลากจากจุดเดิม
กลัวตายเพิ่มยึดต้นไม้ไม่ยอมไป (๕๑)
แต่แรงน้อย ฤ จะสู้กำลังครุฑ
ในที่สุดถอนรากโคนไปจนได้
ต้นไทรนั้นเป็นที่พักฤษีไพร
ครุฑหวั่นไหวลงมาหาและพาที (๕๒)
ถามฤษีบาปไหมทำไปสิ้น
เพ่งกสิณตอบไปให้สุขี
ถ้าไม่มีเจตนาตอบปรานี
บาปไม่มีหรอกหนาอย่าเกรงกลัว (๕๓)
ครุฑดีใจถวายแก้วให้ฤษี
ให้มนต์ดีอาลัมพายท่านส่ายหัว
ไม่อยากรับกลับยัดเยียดเจียดใส่ตัว
ทั้งนาคงูเกรงกลัวในตัวมนต์ (๕๔)
~ พราหมณ์ผู้หนึ่งตกยากมากหนี้สิน
หลบกระบิลเข้าป่าคราสับสน
เจอฤษีขออาศัยรับใช้ทน
ปฏิบัติทุกหนจนไว้ใจ (๕๕)
ท่านฤษีมอบคาถาก่อนลาจาก
เผื่อตกยากปลอดภัยงูไม่ใกล้
สยบพันธุ์นาคีให้หนีไกล
เรียนรู้ไว้ป้องกันท่านบรรยาย (๕๖)
ลาฤษีเดินทางไกลถึงชายฝั่ง
ทบทวนดังมนต์ปราบงูดูเหมือนร่าย
พวกนาคสาวไปเล่นน้ำตามสบาย
แทบวางวายเมื่อได้ยินเกือบสิ้นใจ (๕๗)
ร้อนรนหนีกลับบาดาลไม่หาญอยู่
ลืมไปดูแก้วมณีที่วางใกล้
ทิ้งไว้ก่อนถึงฆาตอาจมีภัย
พราหมณ์ผ่านไปเก็บมณีที่กล่าวมา (๕๘)
ไม่เห็นใครสักคนเดินพ้นผ่าน
เห็นสองพรานพ่อลูกอยู่ในป่า
สองพ่อลูกจำแก้วได้เคยได้มา
ทำตกพื้นแก้วมีค่าอันตรธาน (๕๙)
สองพรานจึงร้องขึ้นขอคืนแก้ว
เล่าเรื่องแล้วพราหมณ์ไม่คืนยืนต่อขาน
ถ้าเป็นจริงขอทดสอบมนต์อาจารย์
พิศดารดังว่ามาแลกกัน (๖๐)
(ยังมีต่อ...)
..
Calendar
Lovers
34 คน เลิฟกุ้งหนามแดง
หน้าส่วนตัว
1088
