12 ตุลาคม 2547 10:08 น.
กุ้งหนามแดง
พอแหวกม่านคานทองมองลอดแว่น
แขกต่างแดนมาเยือน อ้าว! เพื่อนฉัน
จึงยิ้มให้ไมตรีมีเหมือนกัน
เห็นทุกวันจันทร์ถึงเสาร์เฝ้าตอบความ
ช่างสืบเสาะเชื้อชาติสามารถนัก
แฝงฝากรักต้นมะม่วงคอยทวงถาม
เมื่อไรแต่งตามข่าวทุกคราวยาม
จะบวชพราหมณ์วัดไหนให้บอกที
คลื่นความถี่ถ้าตรงคงตอบรับ
แม้มุมอับหมดสัญญาณผลาญวิถี
เห็นผู้ป่วยยังสงสารอาการมี
จึงปรานีนำส่งโรงพยาบาล
บอกแพทย์สาวรักษาหนุ่มหน้าไข่
อย่าเลี้ยงไข้คนนี้เขาปีขาล
ฉีดวัคซีนกันไว้ไม่ทันการ
หรือเบาหวานเริ่มต้นปากซนจริง
ข้าแต่ศาลพระภูมิหน้าโรงหมอ
หนุ่มชีกอขอรักสมัครหญิง
จะรับไว้หรือหน่ายแหนงแกล้งชังชิง
เสี่ยงทายทิ้งเซียมซีครานี้เอย..
12 ตุลาคม 2547 09:23 น.
กุ้งหนามแดง
สามสิบหก ตีนกา บนหน้าผาก
ยี่สิบสี่ ไม่มาก เส้นผมขาว
สามสิบแปด ครัวเรือน เพื่อนรุ่นราว
วัยหนุ่มสาว หลีกเร้น เป็นเพียงยาย
สามสิบหก ยี่สิบสี่ สามสิบแปด
เจ็บออดแอด เป็นอาจินต์ สิ้นเฉิดฉาย
ทั้งวรรณะ สุขะ พละคลาย
เกินทำนาย อยู่ได้ อีกกี่ปี
จากหนึ่งเสียง คนใกล้ตาย คายเชื่ยนหมาก
ยังต้องลาก สังขาร ไม่คลานหนี
เขียนธรรมะ ให้อ่าน สานความดี
ทำวันนี้ งามงด ก่อนหมดแรง
หวังลูกหลาน พวกพ้อง พี่น้องสุข
ไร้ซึ่งทุกข์ กล้ำกราย กายแอบแฝง
เป็นส่วนหนึ่ง ชี้ธรรม นำแสดง
อย่าเคลือบแคลง น้ำใจ ของยายเลย..
11 ตุลาคม 2547 16:46 น.
กุ้งหนามแดง
สอบบรรจุแสนยากลำบากนัก
ต้องจมปลักกับตำแหน่งแหล่งที่สอน
เป็นคุณครูติดตราเอื้ออาทร
เมืองใต้ร้อนมิข่มอุดมการณ์
หวัง..พันธ์กล้าเติบใหญ่ได้เห็นผล
หวัง..สร้างคนให้ฉลาดจึงอาจหาญ
หวัง..ช่วยเติมความฝันแดนกันดาร
หวัง..จะหว่านความทัดเทียมเต็มเปี่ยมใจ
มุ่งหน้า ตามคิด จิตมั่น
สร้างสรร สังคม ห่มฝัน
ดำเนิน ตามทาง วางวัน
มิพรั่น ต่อโชค ชะตา
เสียสละ ความสุข ลุกจาก
จำพราก คู่เคียง เสน่หา
หวังเพียง สืบทอด เจตนา
ปฏิญญา มอบให้ มวลชน
11 ตุลาคม 2547 11:06 น.
กุ้งหนามแดง
พาน..ดอกไม้ธูปเทียนเพียรประดับ
ได้สดับปาเจราบาลีศรี
ประนตน้อมบูชาอาจารีย์
ใส่เกศีคุณากรพรน้ำคำ
ผ่าน..เวลาพาใจอาลัยคิด
เคยประสิทธิ์วิชาปัญญาหนำ
ทุกบทเรียนเคร่งครัดจัดให้ทำ
คุณธรรมคู่กายอย่าขายตน
พล่าน..ในเลือดเหือดแห้งยังหาไม่
อุดมการณ์ฝันใฝ่ใคร่ฝึกฝน
ด้วยความรู้เอื้อเฟื้อเพื่อมวลชน
ทุกคราหนมิพลาดโอกาสมา
พ้าน..ยืนหยัดเป็นต้นดอกผลสวย
คอยอำนวยร่มเงาเหล่าพฤกษา
วันใดไม้ถูกล้มคมศาสตรา
ยังมีค่าอยู่บ้างโครงร่างมัน
ผลาญ..อยุติฉุดธรรมงามล้ำเลิศ
ไม่ละเมิดคำครูผู้สร้างฉัน
เจริญรอยตามแรงช่วยแบ่งปัน
ก่อนถึงวันสุดท้ายตายตามครู..
..
พ้าน = ไม้แดง
..
10 ตุลาคม 2547 14:44 น.
กุ้งหนามแดง
วันเวลาผ่านไปไม่สิ้นสุด
ราชบุรุษรายงานทุกการหนอ
วิเทหะเทวราชและปราชญ์รอ
อยากจะขอทดสอบลอบสั่งการ (๑๔๕)
องค์ราชันย์ให้หาตะเคียนท่อน
เลือกมาก่อนเจ็ดคืบวางช่างประสาน
กลึงจนกลมเป็นกระบองตามต้องการ
ทรงประทานรางวัลช่างนั้นไป (๑๔๖)
พระองค์นำตะเคียนที่เจียนแล้ว
ถามแน่แน่วสี่บัณฑิตคิดไฉน
ด้านไหนต้นด้านไหนปลายคลี่คลายไว
สี่บัณฑิตรับไว้ส่งให้กัน (๑๔๗)
ต่างก็ตอบไม่ได้ปลายหรือต้น
สัปดนตะเคียนเวียนหัวหัน
พระราชาตัดบทพจจำนรรจ์
จะส่งมันไปถิ่นปราจีนคาม (๑๔๘)
ไม้ตะเคียนถูกกลึงส่งถึงด่วน
จงใคร่ครวญให้ดีมีคำถาม
ต้นหรือปลายด้านใดให้ตีความ
จงตอบตามความจริงสิ่งที่เป็น (๑๔๙)
ตอบไม่ได้หรือนิ่งเฉยละเลยแล้ว
คงไม่แคล้วโทษทัณฑ์ท่านเคี่ยวเข็ญ
จะถูกปรับและจำต้องลำเค็ญ
ไม่วายเว้นเศรษฐีขี้ข้าเอย (๑๕๐)
ท่านเศรษฐีศิริวัฒกะ
รับภาระเต็มอกวิตกเผย
ถามผู้เฒ่าผู้แก่ยังแย่เลย
ไม่มีใครเฉลยอกเอ๋ยกรรม (๑๕๑)
จึงสอบถามความเห็นมโหสถ
เขายังอดไม่ได้ใจนึกขำ
คำถามเด็กเหลือเกินตื้นเขินทำ
จงเตรียมน้ำหนึ่งถังและเชือกดึง (๑๕๒)
เชือกผูกกลางไม้ท่อนก่อนลงแช่
ความจริงแท้ปรากฏมิคดขึง
ต้นหรือปลายหนักกว่าอย่าตะลึง
คาดไม่ถึงตอบสบายคลายกังวล (๑๕๓)
ด้านต้นหนักปักลงคงทิ้งดิ่ง
ด้านปลายทิ้งตัวตามงามด้วยผล
ทำเครื่องหมายให้รู้ในบัดดล
แล้วให้คนนำส่งองค์ราชันย์ (๑๕๔)
ความกระจ่างถูกต้องร้องว่าใช่
จึงถามไล่ใครบอกอย่าหลอกฉัน
มโหสถทายได้ให้กำนัล
พระทรงธรรม์พอพระทัยหาใดปาน (๑๕๕)
ควรเชิญมาได้หรือยังทั้งสี่ปราชญ์
หน้าประหลาดสี่คนปนขับขาน
หมากรุกดีปะทะหลายกระดาน
หนึ่งผลงานรอดูท่าพูดระรัว (๑๕๖)
..
Calendar
Lovers
34 คน เลิฟกุ้งหนามแดง
หน้าส่วนตัว
786
