12 พฤษภาคม 2547 21:40 น.
กุ้งหนามแดง
..
พบเพื่อจากยากทำใจอาลัยนัก
คนเคยรักทักทายเมื่อปลายฝน
จากแปลกหน้ามาใกล้ชิดติดตามตน
เลยเป็นคนน่าสนใจในวันวาร
คอยดูแลแต่เราเฝ้าหวงห่วง
มิเคยล่วงจ้วงจาบอาบคำหวาน
ยินดีเสมอเจอปัญหามาระราน
ยังร่วมสานสู้ทนคนรู้ใจ
เทศกาลงานบุญหนุนนำรัก
ร่วมกันตักบาตรจนคนหมั่นไส้
แย่งกันจับทัพพีพิรี้พิไร
เกรงว่าใครได้ข่มยามสมปอง
ได้หัวร่อต่อกระซิกระริกระรี้
ในวันที่มีสุขขลุกเพียงสอง
หวังวันสุขรุกเร้าเข้าครอบครอง
ในสมองเรียกร้องต้องวิวาห์
แล้วลงนามตามช่องสองดวงจิต
ผูกชีวิตเข้ากันวันพรรษา
หลังจากนั้นวันเปลี่ยนเวียนมายา
ตีความว่าปิดการขายชายประกันฯ
11 พฤษภาคม 2547 09:49 น.
กุ้งหนามแดง
ทุกย่างก้าวเหยียบย่ำค้ำสติ
เป็นดำริศาสดามหาบุรุษ
จงละวางความตั้งอยู่คู่มนุษย์
บริสุทธิ์พุทธคุณท่านหนุนนำ
ดำรงตนตั้งไว้ในศีลห้า
เป็นผู้กล้าต่อกิเลสเหตุถลำ
สมาธิเกิดก่อวงล้อธรรม
ปัญญาล้ำตามเด่นเห็นตามจริง
กำหนดไว้ด้วยอานาปานสติ
รู้ตัวสิลมหายใจทั้งชายหญิง
รู้เข้าพุทออกโธพ่อโตอิง*
อย่าได้ทิ้งในองค์บริกรรม
จิตสงบพบแล้วซึ่งความว่าง
มีเพียงร่างกับจิตยังติดย่ำ
หลุดเมื่อไหร่ความหมายหมดสิ้นกรรม
พากเพียรทำกำหนดลดอัตตา..
*หลวงพ่อโต..
11 พฤษภาคม 2547 05:51 น.
กุ้งหนามแดง
แม้สองเราไกลกันสุดขอบฟ้า
เกินสบตาบรรยายคลายถวิล
ทั้งรูปเสียงเพียงภาพที่ยลยิน
เป็นเพียงจินตนาการหรืออย่างไร
แต่ผูกพันมั่นรักประจักษ์จิต
พรหมลิขิตหรือชีวิตบังคับให้
ฉันต้องพบต้องเจอกับใครใคร
ในโลกไซเบอร์แห่งนี้จึงมีกัน
ในอีกปลายสายด้านหนึ่งคือชีวิต
มีความคิดที่แตกต่างทางสร้างสรรค์
ได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นเป็นบางวัน
ได้แบ่งปันประสบการณ์งานของตน
จะขอเป็นเพียงเพื่อนมิเลือนลับ
อยู่ใกล้กับคนดียามหมองหม่น
มีรอยยิ้มยามรื่นชื่นกมล
สะละวนเป็นเงาคอยเคล้าคลอ..
10 พฤษภาคม 2547 05:55 น.
กุ้งหนามแดง
เก่งเมื่อไหร่จะให้แม่ไปขอ
ฉันก็รอเมื่อไหร่จะมาขอ
เธอบอกว่าจะสร้างตัวอย่าแววอ
ยังติดต่อกันดีเพราะมีวอ
มะลิน้อยนำร้อยมาลัยศอ
นำคล้องคอพี่ขึ้นชกอีกพอศอ
เคยเป็นแชมป์หมู่บ้านยังไม่พอ
ทะยานต่อจังหวัดถนัดพอ
เก่งคู่เก่งเกรงว่าจะหน้าห่อ
คุณพ่อรอขันหมากอยากจะห่อ
ลูกสะใภ้แสนดีคนปีจอ
เธอเป็นหมอมือถือรื้อซ่อมจอ
เตือนลูกชายอย่าช้าเป็นเต่าต้อ
เร่งไปขอก่อนเธอจะเป็นต้อ
ทำกิจการร่วมกันไม่ต้องรอ
ชื่อร้านสอโมบายค่ายหัวรอ
อืม! บาทเดียวกันก็ลงท้ายเหมือนกันค่ะ..
10 พฤษภาคม 2547 05:48 น.
กุ้งหนามแดง
..
เหยียบปล่อยคอยผ่อนผ้า.......แบบวาง
ถอยร่นฝีจักรพลาง................เพื่อย้ำ
ยินสนั่นตบผาง.....................หวิวสั่น เหลือบแล
เพาะถั่วงอกชอกช้ำ...............ใช่กริ้ว เคืองใคร
วิริยะแม่ล้น............................งดงาม
ลูกจึ่งได้เดินตาม....................ย่ำก้าว
ฝีเข็มบ่งนิยาม.......................จัดแบ่ง พอดี
ปมก่อพอให้ร้าว.....................ย่อท้อ ไปใย