2 ธันวาคม 2547 09:43 น.
กุ้งหนามแดง
คิดถึงจึงเอ่ยถ้อย...........ตามคิด
เช้าบ่ายมิคลายจิต...........ค่ำเช้า
ซ่อนซบแค่กลบชิด..........ใจซ่อน
เย็นย่ำร่ำหยอกเย้า...........ขื่นแย้มแต้มเย็น
สมใจเพียงแต่ห้วง..........ในสม
สร้างเรื่องตามอารมณ์.....ร่วมสร้าง
ถ่วงกาลซ่านระทม...........ลอบถ่วง
ใครบั่นทุกข์ถอยบ้าง........ร่วมกั้นรักใคร
..
2 ธันวาคม 2547 09:31 น.
กุ้งหนามแดง
วัยเยาว์เราชอบรวมกลุ่ม................ไม่มีผู้คุม
สมัครสมานไมตรี
ร่วมเล่นล้มลุกคลุกคลี...................รักสามัคคี
โกรธมีมินานผ่านหาย
ขายข้าวเคล้าแกงวุ่นวาย.................แบ่งทานสบาย
ยิ้มได้น้ำใจแบ่งปัน
ซ่อนหาเล่นมาสารพัน.....................มีเธอมีฉัน
แปะทันเริ่มใหม่อีกครา
หมากเก็บหมากฮอส.สอดตา...........ทักษะปัญญา
หรรษาสนุกสนาน
รีรีข้าวสารกลางลาน......................ล้อมวงหน้าบาน
เหลียวหลังระวังระไว
แม่งูพ่องูคู่ใจ...............................แถวยาวกว่าใคร
จับได้ถามไถ่เลือกน้ำ
วิ่งเปี้ยวคว้าผ้าหน้าคะมำ.................ยิ่งไล่ยิ่งจ้ำ
สุขล้ำออกกำลังกาย
นึกแล้วก็เหมือนนิยาย.....................บางภาพขาดหาย
มิวายเปิดอ่านเรื่องเดิม
อยากให้เปิดใจต่อเติม....................เนื้อเรื่องส่วนเพิ่ม
ส่งเสริมพวกเรารักกัน
ขัดแย้งแบ่งแยกแตกพลัน..............อภัยให้กัน
เหมือนวันเวลาวัยเยาว์
เรื่องร้ายคลี่คลายบรรเทา...............ความสุขความเศร้า
อยู่ที่ตัวเราเลือกเอง
มองแต่ส่วนดีตีเพลง....................หยุดตรมข่มเหง
บรรเลงดนตรีด้วยใจ
1 ธันวาคม 2547 08:51 น.
กุ้งหนามแดง
พ่อเอ๋ยเคยให้ลูกขี่คอพ่อ..............แม่เอ๋ยเคยรอลูกกินข้าว
พ่อเอ๋ยเล่าสนุกทุกเรื่องราว...........แม่เอ๋ยปะแป้งขาวสาวนิยม
พ่อเอ๋ยนำทางวางแม่แบบ.............แม่เอ๋ยยังแอบให้ค่าขนม
พ่อเอ๋ยลูกเคยอ้อนให้ป้อนนม........แม่เอ๋ยเคยอบรมพรมด้วยพร
พ่อเอ๋ยหัดทีขี่รถถีบ....................แม่เอ๋ยเคยจีบกระทงสอน
พ่อเอ๋ยส่งลูกเรียนเพียรทุกตอน....แม่เอ๋ยยามทุกข์ร้อนช่วยผ่อนเย็น
พ่อเอ๋ยลูกเติบใหญ่ได้พ่อช่วย.......แม่เอ๋ยคอยอำนวยแม้ยากเข็ญ
พ่อเอ๋ยตามชิดใกล้ลูกไม่เป็น..........แม่เอ๋ยทุกประเด็นยังรับฟัง
พ่อเอ๋ยลูกคำนึงถึงคุณท่าน...........แม่เอ๋ยลูกจะสานทุกความหวัง
พ่อเอ๋ยลูกขอแรงแห่งพลัง..........แม่เอ๋ยเป็นกองหลังที่ลูกมี
พ่อเอ๋ยลูกสัญญาทุกภาระ.............แม่เอ๋ยลูกมิผละกระโจนหนี
พ่อเอ๋ยแก่ชราลงทุกที..................แม่เอ๋ยเป็นหน้าที่ลูกดูแล
พ่อเอ๋ยอย่ากลัวเลยลูกจะเหนื่อย....แม่เอ๋ยลูกไม่เมื่อยหรอกหนาแม่
พ่อเอ๋ยลูกรักพ่อจึงวอแว.............แม่เอ๋ยลูกรักแม่มิแชเชือน
พ่อเอ๋ยจะมีใครให้ความรัก............แม่เอ๋ยใครเล่าภักดิ์เสมอเหมือน
พ่อเอ๋ยผูกพันใจในครัวเรือน.........แม่เอ๋ยคอยตักเตือนมิเลือนลา
พ่อเอ๋ยในวะระวันพ่อนี้.................แม่เอ๋ยลูกยินดีเป็นหนักหนา
พ่อเอ๋ยลูกขอย้ำอีกสักครา............แม่เอ๋ยอยากบอกว่า..ลูกรักเอย..
...
กลอน: หงษ์ทองลีลา
รูปแบบ:
พ่อเอ๋ย O O O O O O แม่เอ๋ย O O O O O O
ซ้ำคำ ๒ คำ ต้นวรรคทุกวรรค คำที่ ๒ เป็นคำว่า เอ๋ย แยกกระทู้วรรคคู่
และกระทู้วรรคคี่ วรรคคู่ใช้กระทู้เดียวตลอดข้อความ วรรคคี่ใช้กระทู้เดียวตลอดข้อความ
30 พฤศจิกายน 2547 10:46 น.
กุ้งหนามแดง
ไม่มีมากยากยึดยื้อถือทดท้อ
พร่ำเพ้อพ้อขอเคียงข้างห่างหับหน
ทนทำทางวางวับวามตามแต่ตน
ทุกข์ท่วมท้นค้นคุณค่าลาเรื่องเลว
ทุ่มเททำคำขุ่นเคืองเรื่องร้ายหลบ
จึงจุดจบคบขาดแคลนแหนหุบเหว
กอบกล้ำกลืนฝืนไฟฟอนป้อนปรับเปลว
รู้แหลกเหลวเร็วหรือล่าฆ่าข้ามคืน
เพียงผู้พ่ายหน่ายแหนงหน้าชาชอกช้ำ
ย้อนยอกย้ำต่ำติดตมขมใคร่ขืน
เมื่อหมดหมางคลางแคลงคลายขายขมคืน
อย่าหยิบยื่นฟื้นฟากฟ้าล้าแรงลม..
..
ชื่อ: กลบทอักษรสลับล้วน
รูปแบบ:
000 XXX YYY สัมผัสตามฉันทลักษณ์กลอนแปด..
..
30 พฤศจิกายน 2547 10:39 น.
กุ้งหนามแดง
จงนำข้าไปหาภูริทัต
เห็นแน่ชัดคืนให้อย่าไหวหวั่น
ด้วยความโลภโอบจิตผิดทางธรรม์
นำพราหมณ์นั้นไปสู่ผู้มีคุณ (๖๑)
แล้วรับมอบแก้วมณีอันมีค่า
รับผิดท่าตกพื้นหายไร้เกื้อหนุน
ภูริทัตเห็นพ่อลูกเคยค้ำจุน
เนรคุณพาหมองูจู่โจมกาย (๖๒)
คิดปกป้องตนเองเกรงศีลขาด
เพราะประมาทในจิตมิตรสหาย
จึงตกลงปลงใจในความตาย
ถูกมนต์ร้ายสยบแรงแกล้งใส่ยา (๖๓)
ทรมานเจียนตายเลือดไหลหลาก
ออกทางปากและจมูกถูกตีหนา
ตัดเถาวัลย์สานกระโปรงใส่นาคา
แสวงหาเงินตราค่าแสดง (๖๔)
ไปทุกที่มีคนนำกลเล่น
งูทำเป็นแผ่พังพานงานแสวง
แผ่สามชั้นเจ็ดช่อก็จัดแจง
ทั่วทุกแห่งทุกหนจนร่ำรวย (๖๕)
~ฝ่ายบาดาลมารดานิมิตว่า
ถูกตัวแขนข้างขวากล้าหนีฉวย
ภูริทัตก็หายไปใจระทวย
บอกลูกช่วยตามกลับมาอย่ารอรี (๖๖)
สุทัศนะรับอาสาตามหาน้อง
บอกพวกพ้องแยกหากันขมันขมี
น้องสองคนเจ้าโทสะอาจราวี
คิดวิธีแยบยลแยกค้นตาม (๖๗)
หิมพานต์คนรองต้องโฉลก
เทวโลกคนสุดท้ายต้องไปถาม
ส่วนตัวพี่โลกมนุษย์เร่งรุดตาม
พร้อมนงรามอัจจมุขีญาติกา (๖๘)
~การแสดงของพราหมณ์แพร่สะพัด
มีดำรัสจากกษัตริย์ให้จัดหา
ท้าวสาครพรหมทัตปิตุลา
ปรารถนาทอดพระเนตรในเขตวัง (๖๙)
ถึงเวลาการแสดงแจ้งเล่นก่อน
งานเมืองร้อนรอสักครู่ดูทีหลัง
พราหมณ์จึงปล่อยนาคาละล้าละลัง
นาคแลหลังชะโงกหัวดูทั่วไป (๗๐)
การดูเหตุเจตนาของนาคะ
หนึ่งหากปะครุฑาลาเลี่ยงได้
หนึ่งถ้าพบญาติมิตรหมดจิตใจ
เล่นไม่ไหวอับอายขายหน้ามี (๗๑)
ภูริทัตเลื้อยมาหน้าพระลาน
เมื่อมองผ่านเห็นสุทัศน์แปลงฤษี
จึงเลื้อยไปซบบาทในทันที
ร่ำไห้ก่อนเลื้อยรี่กลับที่คุม (๗๒)
พราหมณ์คิดว่านาคากัดท่านฤษี
มีมนต์ดีจะรักษาอย่าปล่อยสุม
เสียงฤษีหัวร่อดังยังชุมนุม
งูนี้หรือพิษรุมขุมขนเรา (๗๓)
อย่าว่าแต่พิษเลยไม่เคยคิด
งูตัวนิดคุยเขื่องหาเรื่องเปล่า
เที่ยวโกหกให้เชื่อเหลือ.มอมเมา
คิดว่าเขลาหรือไรไม่รู้ทัน (๗๔)
พราหมณ์จึงว่าฤษีอวดดีนัก
พิษงูหนักแน่ใจให้ลงขัน
ถ้าไม่เชื่อจงมาท้าพนัน
ฝ่ายฤษีไม่หวั่นท่านให้รอ (๗๕)
ท่านฤษีขอเข้าเฝ้าเจ้ากษัตริย์
กราบทูลชัดยืมเดิมพันท่านกล้าขอ
พระราชาอนุมัติจัดให้พอ
ไม่รีรอดูประชันท่านเดินตาม (๗๖)
พราหมณ์นั้นเห็นมาพร้อมกันยิ่งหวั่นไหว
ฤษีไพรคนของวังยับยั้งหยาม
บอกเลิกกันเถิดหนาอย่าเอาความ
เกรงภัยลามจึงว่าอย่าจริงจัง (๗๗)
เพราะโทสะที่ถูกทักว่าลวงหลอก
จึงย้อนยอกตามอารมณ์ไม่สมหวัง
ขอยืนยันงูมีพิษไม่ปิดบัง
มีพลังฤทธิ์แรงมิแฝงกล (๗๘)
ท่านฤษีบอกไม่จริงยิ่งลวงหลอก
งูในคอกไร้พิษจิตหวังผล
ขอสู้กันด้วยเขียดน้อยในบัดดล
เขียดของตนพิษร้ายกว่ากล้าต่อกร (๗๙)
เลือดขึ้นหน้าเจ้าพราหมณ์เข้ายามนี้
บอกว่าในปฐพีนี้กระฉ่อน
ควรจะรู้หาใครเทียมเตรียมอ้อนวอน
ฤษีย้อนว่าโกหกปกปิดจริง (๘๐)
ลองมาเทียบกับเขียดข้าอย่าด่วนจาก
รู้ว่านาคแปลงองค์คงน้องหญิง
ปลอมเป็นเขียดตัวน้อยคอยท้าชิง
นั่งอยู่นิ่งบนชฎาแทนคาคอน (๘๑)
จึงเรียกเขียดอัจจมุขีที่แปลงร่าง
อยู่ในทางบนชฎาลงมาก่อน
แบมือรับเขียดน้อยค่อยเว้าวอน
คายพิษร้อนก่อนผละคืนชฎา (๘๒)
พระฤษีประกาศพินาศแน่
พาราณสีจะแย่แท้หนักหนา
เหตุใดหรือคือคำถามพระราชา
ฤษีว่าพิษร้ายในมือเรา (๘๓)
พราหมณ์เยาะเย้ยเกาหัวดูตัวเขียด
ยิ้มหยามเหยียดเขียดมีพิษดูผิดเหล่า
ราชาบอกทิ้งลงดินถิ่นแห่งเรา
ฤษีเล่ารุกขชาติถึงฆาตตาย (๘๔)
ถ้าอย่างนั้นทิ้งลงในแม่น้ำ
เหล่าสัตว์น้ำจะสูญพันธุ์ท่านทั้งหลาย
สาดขึ้นฟ้าฝนแล้งแห้งเหี่ยวตาย
กว่าจะหายรอเจ็ดปีมีฝนมา (๘๕)
พราหมณ์ฟังคำต่อหน้าไม่กล้าพูด
พระราชาถามสูตรเร่งรุดหนา
ทำอย่างไรจะถอนพิษถามสิทธา
ฤษีว่าขุดหลุมลึกสักสามกอง (๘๙)
หลุมที่หนึ่งสมุนไพรนำใส่ท่วม
แล้วรวบรวมมูลโคใส่หลุมสอง
หลุมที่สามใส่ยาทิพย์เต็มปริบซอง
ครบทุกกองโยนพิษลงตรงต้นทาง (๙๐)
พิษร้ายแรงเผาไหม้สมุนไพรหมด
ไม่ละลดลามมูลโค่โร่สว่าง
จนมาถึงหลุมยาทพย์ริบหรี่วาง
ดับลงกลางหลุมสุดท้ายสลายพลัน (๙๑)
พราหมณ์ผู้นั้นไม่คิดพิษจะร้าย
ยืนอยู่ชายหลุมสุดท้ายไฟรุมขันธ์
ผิวพุพองปอกเปิกเถิกประชัน
ไอพิษนั้นรุนแรงแจ้งแก่ใจ (๙๒)
จึงหลุดปากเรียงร้อยจะปล่อยนาค
ภูริทัตผู้ยากสดับได้
เลื้อยออกจากกระโปรงในทันใด
กลายร่างไปเป็นมนุษย์รุดเฝ้าลุง (๙๓)
ผ่ายสุทัศน์และอัจจมุขี
ทั้งสองศรีแปลงมนุษย์หยุดเรื่องยุ่ง
ไปเข้าเฝ้าถามไถ่ใฝ่ผดุง
สัมพันธ์กรุงพาราณสีก่อนมีมา (๙๔)
สมุทรชามารดาให้กำเนิด
พ่อประเสริฐทศรถมิปดหนา
ขอตัวกลับบาดาลจากนานมา
และจะพามารดามาเยี่ยมเยือน (๙๕)
เมื่อถึงเมืองบาดาลผ่านเรื่องร้าย
คิดคำนึงถึงพี่ชายหาใดเหมือน
สมุทรชาเยี่ยมเชษฐาหาลืมเลือน
มิแชเชือนสมจิตคิดตั้งใจ (๙๖)
~ สุโภคะอยู่ริมหิมพานต์
ไม่พบพานพี่ชายจะกรายใกล้
จึงตกลงกลับบาดาลผ่านพงไพร
เห็นพรานไพรชำระบาปอาบวารี (๙๗)
ได้สดับเรื่องราวกล่าวตอนอาบ
เคยทำบาปทรยศหมดราศี
ผิดต่อผู้มีพระคุณมุ่นราคี
แม่น้ำนี้ล้างบาปอาบอยู่นาน (๙๘)
สุโภคะจึงจับมารับผิด
และให้สิทธิ์ภูริทัตตัดสินขาน
ภูริทัตจึงปล่อยไปไม่ช้านาน
ทั้งศีลทานทำครบจบเรื่องกัน (๙๙)
นับแต่นั้นรักษาศีลจนสิ้นยุค
มีความสุขสบายจนวายขันธ์
เมื่อละรูปสู่เทวโลกอนันต์
เสวยสวรรค์อริยะงามตระการ (๑๐๐)
จบเรื่องภูริทัต..
คติธรรม : บำเพ็ญศีลบารมี
ความโลภนั้นเป็นสิ่งชั่วร้ายเช่นเดียวกับการเนรคุณ แต่ความอดทนย่อมประเสริฐยิ่งนักแล้ว
..
Calendar
Lovers
34 คน เลิฟกุ้งหนามแดง
หน้าส่วนตัว
1380
