30 พฤษภาคม 2548 09:01 น.
กุ้งหนามแดง
..หากเมืองไทยไม่มีคอรับชั่น
คงเดินทันญี่ปุ่นแดนปลาดิบ
หากไร้คนปากว่าตาขยิบ
คง unzip ความเจริญเกินชาติใด
หากเมืองไทยไม่มีคอรับชั่น
ภาษีนั้นคงไม่แพงแฝงปรับไหม
รถไฟฟ้ามีสัญจรทั้งใกล้ไกล
ผีลำใยคงสงบซบคาโลง
หากเมืองไทยไม่มีคอรับชั่น
สนามบินเสร็จทันยันห้องโถง
ไม่ต้องตามใช้หนี้มีตัวโกง
ทำตีโป่งลอยตัวไม่กลัวเวร
หากเมืองไทยไม่มีคอรับชั่น
อยากทำบุญไปสวรรค์ดันแค่เถร
สร้างศาลาโรงทานกระทั่งเมรุ
เบนซ์จอดเด่นคากุฏิรับนิมนต์
หากเมืองไทยไม่มีคอรับชั่น
เรื่องน้ำมันทำขาดดุลไม่ส่งผล
ศูนย์วิจัยก๊าซโซฮอลล์บันดาลดล
พืชเกษตรปาล์มปนขนมาทำ
หากเมืองไทยไม่มีคอรับชั่น
ก็แค่ฝันอนิจจาช่างน่าขำ
Land of Smile ย้ำเตือนให้จดจำ
ยิ้มรับกรรมทุกครั้ง..ซังกะตาย
..
27 พฤษภาคม 2548 10:56 น.
กุ้งหนามแดง
เกิดจากจิตพิสุทธิ์ใสสะอาด
แต่ยังขาดรู้ทันจึงหวั่นไหว
จึงทุกข์ตรมจึงร้าวเกินเข้าใจ
อวิชชาห่มไว้มีใครกวน
ทั้งที่จิตดวงนั้นอิสระ
อายตนะหุ้มห่อลวงล่อหวน
ยอมวนเวียนแหวกว่ายหลายกระบวน
มาติดอวนตามกิจลิขิตกรรม
มั่นยึดถือตัวกูของกูแน่
อยู่กันแค่ร้อยปีก็ดีหนำ
กว่ารู้สึกรู้สาชะตากรรม
ก็เหยียบย่ำรอยเดิมฮึกเหิมไย
เพียงมองเห็นตัวตนใช่คนอื่น
เพียงหยิบยื่นศรัทธาอย่าผลักไส
เพียงสติตั้งมั่นลองกลั้นใจ
มีตรงไหนตัวตนให้ค้นเจอ
..
27 พฤษภาคม 2548 10:12 น.
กุ้งหนามแดง
หนึ่งใจตระหนัก....จากวันรู้จัก....ผูกสมัครรักใคร่
เกิดความใกล้ชิด...จากมิตรเปลี่ยนไป...รู้สึกใหม่ใหม่...เข้ามาทดแทน
เรียกว่าผูกพัน....อาจเรียกอย่างนั้น....สุขสันต์เหลือแสน
จากเคยโดดเดี่ยว...ข้องเกี่ยวขาดแคลน....ได้มาคล้องแขน...ณ.แดนเสรี
คำว่ามิตรภาพ....ไม่เคยรับทราบ....ความหมายที่มี
ไม่เคยตรองตรึก...ลึกล้ำอย่างนี้....เป็นเรื่องดีดี....จดจำในใจ
ฉันเพียงคาดหวัง....ต่างเป็นพลัง....ก้าวเดินต่อไป
ล้มลุกคลุกคลาน....ต้องผ่านไปได้....เพียงหนึ่งแรงใจ....ประคับประคอง
สำหรับตัวฉัน....ผู้ซึ่งรำพัน....แบ่งปันหารสอง
เพียงเธอมีสุข....เรื่องทุกข์ขอจอง...พ้นวันเศร้าหมอง..ปรองดองมิคลาย
..
25 พฤษภาคม 2548 21:53 น.
กุ้งหนามแดง
..
ใต้ม่านควันสีขาวที่เขาพ่น
เพียงเพื่อดับกังวลล้นสมอง
คลายความเครียดคำอ้าง..ใช้ขวางคลอง
บททดลองวัยหนุ่มในกลุ่มชาย
แต่ละมวนบุหรี่ยามพี้เข้า
ปอดอันเก่ายังรับปรับขยาย
ถุงลมซับภาระก่อนระบาย
อาการร้ายไม่แสดงแต่แฝงตน
วันฉกรรจ์ยังแกร่งมีแรงต้าน
ลมสว้านยังขยักไม่สักหน
ครั้นร่วงโรยแผ่วผิวก็ปลิวปน
สังขารใครฤาทนพอทัดทาน
เชื้อที่เก็บสะสมจมกระดูก
ต้นโรคาหมั่นปลูกออกลูกหลาน
ไอเรื้อรังเป็นระยะสมการ
ควันที่ผ่านลมที่ออกสำรอกคาย
เถอะทั้งรู้ยิ้มยั่ว..วันหัวเราะ
น้ำตาร่วงสืบเสาะ..ญาติสหาย
เห็นโลงศพสุสานประจานตาย
เพราะแพ้พ่ายความอยาก..ซากเสพยา
..
24 พฤษภาคม 2548 11:45 น.
กุ้งหนามแดง
ค่ำคืนนี้ข่มตาหาหลับไม่
มิตรภาพประทับใจอาลัยเหลือ
พรุ่งนี้เราจากกันวอนจันทร์เจือ
ยืดเวลาเพียงเพื่อสร้างผูกพัน
แม้ดาวน้อยจะลับเมฆทับฟ้า
รัตติกาลเร่งมา..เถอะมาฝัน
อยากอยู่ในอ้อมแขนแดนสัมพันธ์
มิอยากปันเวลานิทรารมย์
เกรงว่าหลับตาลงจะลืมสิ้น
ลำดับภาพหมื่นแสนชิ้นช่างสะสม
จะเลือนหายกลับกลายเพียงสายลม
จำขืนข่มสะอื้นอกวิตกใน
จนฟ้าสางม่อยหลับคลื่นขับกล่อม
แม้จมจ่อมในอารมณ์ข่มความไหว
ต้องซุกซ่อนซึมเศร้าร้าวฤทัย
ยิ้มเอาไว้เกลื่อนกลบ..ลบน้ำตา
..
Calendar
Lovers
34 คน เลิฟกุ้งหนามแดง
หน้าส่วนตัว
1103
