4 มิถุนายน 2548 11:50 น.
กุ้งหนามแดง
ป๋าขา..หนูอยากมีรถขับ
เกรงใจป๋ารับขยับส่ง
เรียกหาเมื่อไรหนูไปตรง
รอป๋าเสริมส่งจงปรานี
ป๋าขา..หนูอยากมีบ้านอยู่
ห้องเช่าป๋ารู้แม้สุขี
ที่ทางคับแคบซ่อนแอบที
ผ้าห่มคลายคลี่ก็เจอตัว
ป๋าขา..หนูไร้เงินใช้สอย
หน้าจ๋อยหิวโหยโอ๊ย! ปวดหัว
ติดเป๋าสักหมื่นระรื่นชัวร์
ถ้ากลัวยุ่งยากรับบัตรทอง
ป๋าขา..คอหนูยังดูโล่ง
สร้อยคอตีโป่งโกงตาผอง
ขอเปลี่ยนเป็นเพชรเม็ดพองพอง
ครอบครองแก้เคล็ดเพชรรัสเซีย
ป๋าขา..พี่น้องหนูไม่มาก
หากป๋านึกอยากจะส่งเสีย
แปดคน, สุดท้องร้องผูกเปีย
หลานสองพี่เสียลิเบีย-ไทย
ป๋าขา..ปกปิดหนูไม่เป็น
เปิดเผยให้เห็นในเงื่อนไข
เป็นรองเช้าค่ำหนูทำใจ
ยินดีรับใช้ถ้าตกลง..
..
2 มิถุนายน 2548 21:27 น.
กุ้งหนามแดง
ท่านบอกให้พวกเราเจ้าของประเทศ
รู้ขอบเขตการใช้จ่ายอย่างหน่ายแหนง
รู้ฐานะคนเดินดินกินข้าวแกง
อย่าตะแบงนั่งเหลาเอาอิ่มพอ
ท่านบอกให้พวกเราเฝ้าประหยัด
อัตคัตจนจะตายอยู่แล้วหนอ
เงินเดือนหักค่าเกือกซื้อเชือกปอ
ใช้แขวนคอยังอนาถดันขาดกลาง
ท่านบอกให้พวกเรา เอ้า! ปิดไฟ
ถนนใหญ่ของรัฐไม่ขัดขวาง
ซอยเล็กเล็กมืดมิดปิดไฟทาง
ถูกลากเข้าข้างทางย่อมยับเยิน
ท่านบอกให้พวกเราขับเก้าสิบ
ตากระพริบสามสิบก็ยังเขิน
จราจรเมืองไทยให้เผชิญ
ดีกว่าเดินน่ะครับรับประกัน
ท่านหลอกให้เราเชื่อเบื่อฝ่ายค้าน
แต่หลังบ้านจูบปากอยากจะขัน
เล่นละครให้ดูเสือกรู้ทัน
เถียงเอามันออกท่าข้าปากดี
ท่านหลอกว่าโครงการต้องสานต่อ
เห็นตอม่อตรงไหนในวิถี
ขุดจนหลงซัดเซอเวจี
เก็บงานดีเรียบเริ่ดไม่เถิดเทิง
ท่านหลอกหรือทุ่มเทเนรมิต
ในห้วงคิดของแท้หรือแค่เหลิง
สิทธิของท่านที่เคารพถือคบเพลิง
เผาให้เปิงหรือชูเชิดเปิดสภา!!
..
2 มิถุนายน 2548 13:17 น.
กุ้งหนามแดง
วันที่หนึ่งสองสามตามประกบ
วันที่สี่ยังพบไม่หลบหาย
วันที่ห้าเห็นหน้านิทราสบาย
วันที่หกงมงายตามตื้อเธอ
วันที่เจ็ดครบรอบสัปดาห์แล้ว
วันที่แปดยังแกร่วคลาดแคล้วเผลอ
วันที่เก้าไม่หยุดเร่งรุดเจอ
วันที่สิบยังเก้อเธอประชุม
สิบเอ็ดวันติดตามทวงถามหนี้
จ่ายสักทีขวัญตาขออย่าสุม
ทนตามง้อวอนจ่ายไม่งั้นรุม
จะควบคุมนงเยาว์เข้าซังเต..
..
1 มิถุนายน 2548 10:43 น.
กุ้งหนามแดง
โคลงสี่สุภาพ..
ก้าวผิดคนด่าซ้ำ.........ประจาน
เป็นอย่างนี้มานาน.......เนิ่นแล้ว
ทำถูกไม่กล่าวขาน.......เหลิงเปล่า
อีกหน่อยคงไม่แคล้ว...ว่างเว้นงานกวี
ฉันทลักษณ์เริ่มต้น......วางแนว
เรือย่อมมีไม้แจว.........จ่อมห้วง
ลูกเล่นคนพายแพรว....เสริมส่ง
ดีกว่าเอามือจ้วง..........เล่นน้ำไปวัน
กาพย์ยานี ๑๑
เมื่อเจ้าเริ่มชำนาญ..........จึงถึงการเรียนรู้ตน
พายเปลี่ยนอย่าเวียนวน...ทำชอบกลทนดำเนิน
วารีก็ยาวยิ่ง..................น้ำไหลนิ่งเคยเผชิญ
ทิวทัศน์ที่เคยเพลิน..........แอ่งตื้นเขินคงชาชิน
ออกไปสู่โลกกว้าง...........วิถีทางแห่งกระสินธุ์
สอนเจ้าเข้าถึงวิญญ์.........ให้เอมอิ่มลิ้มโรยแรง
ไปเถิดจงตามฝัน.............จงฝ่าฝันวันแสวง
ระย่อก่อเคลือบแคลง........เมื่อเจ้าแกร่งจึงแบ่งปัน
พายุโหมกรรโชก...............จะหยุดโลกฤาไรกัน
ซบเซาก็เท่านั้น..................ถ้ารู้ทัน..มันแค่เป็น
โคลงสี่สุภาพ
ขีดเขียนพออ่านได้............งูงู ปลาปลา
ถูกค่อนแคะจากครู.............ทู่ซี้
ดื้อรั้นยากเกินดู................ดุด่า เถียงคำ
มัวเล่นอยู่อย่างนี้...............อยู่ชั้นอนุบาล
เปิดเทอมยังใส่เสื้อ............ชุดเดิม
สมองหย่อนแต่งเติม.........อ่อนด้อย
กระเป๋าปริหนวดเฟิ้ม.........หลอนแก่
สามารถไม่เต็มร้อย............อย่าขึ้นประถม
31 พฤษภาคม 2548 14:53 น.
กุ้งหนามแดง
เพราะตัวฉันเป็นคนจึงทนอยู่
ใจหดหู่ซึมซับเกินรับไหว
ดังฟ้าผ่าตรงกลางระหว่างใจ
เมื่อคนใกล้เป็นอื่นหยิบยื่นลวง
ดูอ่อนโยนเยือกเย็นที่เห็นอยู่
เลือกเป็นคู่คบหาน่าแหนหวง
แสร้งใจดีน่าปลื้มให้ยืมควง
เชื่อเต็มทรวงรักแท้แช่แป้งรอ
มีแต่เพื่อนผู้ชายก็หลายอยู่
หมั่นไปมาหาสู่ดูดีหนอ
มนุษย์สัมพันธ์มากมีไม่ชีกอ
ไม่เคยป้อน่ากราบสุภาพจริง
จนกระทั่งวันหนึ่งซึ่งไม่อยู่
อยากสู่รู้ในกระเป๋าเราสุงสิง
อายเชโด, ลิปสติก, จีสตริง
แทบจะวิ่งให้รถชนไปสนเกย์
มิอาจทนต่อไปไม่อยากอยู่
มิอาจกู่บอกใคร...ใครหักเห
ถูกหลอกใช้เกินคุ้มยอมทุ่มเท
ตำแหน่งเท่เธอมอบให้..หุ่นไล่กา..
..