7 กุมภาพันธ์ 2549 15:35 น.
กุ้งหนามแดง
ต้องเหงื่อแตกกลางดึกนึกแล้วเสียว
อารมณ์เปลี่ยวเหรอป้า?..(ตีหน้าขำ)
ขยับตัวไม่ได้คล้ายผีอำ
ความมืดดำปกคลุมช่างคลุมเครือ
ทั้งลืมตามิได้แม้หมายตื่น
อาการอื่นอึกอักตัวหนักเหลือ
คอแห้งผากเหมือนว่าโดนยาเบือ
รู้สึกเย็นผ่านเสื่อตัวเนื้อชา
โบราณว่านอนขวางขื่อกลางบ้าน
ผีเล่นงานให้ตระหนกกดแขนขา
ย้ายที่นอนสักหน่อยอย่าปล่อยคา
เพื่อรักษาชีวิตหวุดหวิดตาย
ลองสับเปลี่ยนสักหนบนบานกล่าว
เจ้าแมวหง่าวมองหน้าที่ข้าหาย
ไม่เป็นไรรอดึกหน่อยค่อยสบาย
อกเจ้านายอุ่นดี..ที่ประจำ
..
6 กุมภาพันธ์ 2549 21:47 น.
กุ้งหนามแดง
เพราะไม่กล้าบอกเธอกลัวเก้อนัก
เคยอกหักก่อนนั้นฝันสลาย
อยู่อย่างไร้วิญญาณผ่านเดียวดาย
รู้ความหมายให้เปล่าเกินเข้าใจ
สองหัวใจคบหามานานเนิ่น
ไม่เคยเกริ่นว่ารักเรื่องเหลวไหล
จนเหตุผลต่างคนก็ต่างไป
จะเป็นไรเท่านั้นเลิกบั่นทอน
เมื่อพบเธอได้ครบความอบอุ่น
ไฟรักกรุ่นหลังมอดยากถอดถอน
ข้ามกำแพงเหน็บหนาวอันร้าวรอน
แอบวิงวอนสักคราอย่าหลอกกัน
ขอน้ำใจสักหนช่วยคนขลาด
มิสามารถเอ่ยความกลัวหยามหยัน
โปรดปลดปล่อยนางอายไร้จำนรรจ์
เพียงยืนยันคิดไปใช่ฝ่ายเดียว
..
3 กุมภาพันธ์ 2549 11:13 น.
กุ้งหนามแดง
พ่อสอนลูกให้รวย (ไม่) ช่วยชาติ
อาละวาดกับสื่อถ้าหือใส่
เล่นซ่อนหาประยุกต์อีกมุกไง
กรรมของใครถูกด่าอิจฉาซี
จากผู้ชมแปลงร่างเพราะสร่างแล้ว
พระเอกแม้วจอมซุกกระปุกปรี่
กินเท่าไรไม่อ้วนล้วนหุ่นดี
สามัคคีร่วมบ้อง-กระหร่องไทย
ทีละนิดละน้อยคอยกัดเซาะ
พูดให้เพราะปฏิรูป (สูบ?) พอไหว
ชนประณามกินดะเวรตะไล
แก้ตัวให้ปากเปียกก็เรียกโกง!!!
..
31 มกราคม 2549 11:47 น.
กุ้งหนามแดง
แด่ผู้มีอำนาจฉลาดล้ำ
พัฒนาการล้ำเรื่องสมอง
มีทรัพย์จับญาติโอกาสทอง
พวกพ้องลากจูงจนได้ดี
ข้ามันคนยากแค่รากหญ้า
ไม่กล้าต่อกรซ่อนหน้าหนี
อยากถามมานานวานตอบที
กำไรหุ้นภาษีที่ยกเว้น
พ่อค้าลงทุนพอเงินเหลือ
จุนเจือให้รัฐบัญญัติเห็น
ถูกหวยเข้ากองสองเปอร์เซ็นต์
ล้วนเป็นกติกาของสังคม
ท่านว่าส่งเสริมต่างประเทศ
ยื่นเศษสินทรัพย์มาทับถม
เศรษฐกิจหมุนเวียนจะวายซม
กินนมต่อปีสิบสี่ลิตร
ลูกข้าตัวเตี้ยแถมต่ำต้อย
กระยาสารทน้ำอ้อยคอยชิวอิด
น้ำข้าวลูบท้องลองคิดคิด
ไร้สิทธิ์เรียกร้องสมองกลวง
แล้วแต่ผู้นำจะกำหนด
คือกดชีวิตตะขิดตะขวง
ทนทำงานหนักให้ตักตวง
ภาษีทั้งปวงข้าแบกเอง..
..
26 มกราคม 2549 10:12 น.
กุ้งหนามแดง
เธอเอ๋ยเคยบ้างไหมห่วงใยฉัน
คิดเอ๋ยหวั่นรักเดิมเริ่มเสื่อมถอย
มาเอ๋ยไม่สม่ำเสมอหลงเก้อคอย
เหลือเอ๋ยรอยเหยียบย่ำช้ำก่อนตาย
วันเอ๋ยผ่านเช้าค่ำกล้ำกลืนกลบ
รักเอ๋ยลบลืมเลือนเสมือนหาย
ทำเอ๋ยตามหน้าที่ฤดีวาย
บ้านเอ๋ยคล้ายที่พบปะตามทะเบียน
ใจเอ๋ยนั่นเปลี่ยนแปรแชเชือนชัด
สมรสเอ๋ยแค่บัตรผูกมัดเขียน
บังคับเอ๋ยไร้ผลหากคนเอียน
ต้องเอ๋ยเพียรประคองด้วยสองมือ
อาศัยเอ๋ยเวลาจะพารอด
แม่ร้างเอ๋ยค่อนขอดปลอดยึดถือ
อยู่เอ๋ยรับหมองหม่นคำคนลือ
ลูกเอ๋ยคือสิ่งเดียวหน่วงเหนี่ยวทน..
..